Translate

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Νύχτα Χριστουγέννων


Τι επίδραση έχει το πνεύμα των Χριστουγέννων στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου; Για να το δει αυτό ένας Διασώστης πρέπει να δουλέψει νυχτερινή βάρδια, κατά προτίμηση σε ασθενοφόρο του Κέντρου. Δεν θα θέλει να σχολάσει (λέμε τώρα). Όσα είδε όλη τη χρονιά θα τα δει σ' ένα βράδυ.
Στο "Γεννηματάς" που εφημέρευε τους είχα προειδοποιήσει από το πρωί. -"το βράδυ θα γονατίσετε". Και έγινε. Τα φορεία στο χειρουργικό, στις 5 το πρωί, έκαναν τραινάκι στο διάδρομο.
Το πιο σημαντικό είναι να ανακαλύψεις, πως επηρεάζει το πνεύμα τους αλλοδαπούς. Είναι όλοι έξω, πίνουν του σκασμού, είναι πρωταγωνιστές στα περισσότερα τροχαία (φωτό: Αλβανός με Vectra στην Αχαρνών 03.30). Από ένα σημείο και μετά, χάνουν τον έλεγχο και αρχίζουν να μαχαιρώνονται και να πυροβολεί ο ένας τον άλλον.
Και δεν τελείωσε ακόμη. Ακολουθεί η νυχτερινή βάρδια της παραμονής, με εφημερία ΝΕΕΣ.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Opel Vivaro


Καιρό τώρα κοιτάω τη φωτογραφία και δεν μπορώ να καταλάβω τι μ' ενοχλεί. Ποιο είναι το λάθος που έκανε ο Πρόεδρος του ΕΚΑΒ;

Μήπως ότι, από τόσους άνδρες Διασώστες διάλεξε δύο κοπέλες για τη φωτογράφηση;

Τελικά το βρήκα. Μ' ενοχλεί ότι η φωτογραφία θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Πως; Αν για παράδειγμα χρησιμοποιούσε περισσότερες Διασώστριες και μάλιστα με φούστα και γόβες. Ή καλύτερα ακόμη, ένα μπαλέτο Ρωσίδες, ντυμένες Διασώστριες.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Ημερίδα Επείγουσας Ιατρικής

Πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στα Τρίκαλα Ημερίδα με θέμα την άσκηση της Επείγουσας Ιατρικής στο σύγχρονο ΤΕΠ. Όλοι προσήλθαν με ενδιαφέρον, να ακούσουν τις απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, ανθρώπων που δεν είναι απλώς γιατροί, αλλά γράφουν ιστορία στο χώρο τους. Όπως η καθηγήτρια αναισθησιολογίας κα Ασκητοπούλου, η πρόεδρος της Αναισθησιολογικής Εταιρίας κα Μαυρομάτη, η πρόεδρος της Εταιρίας Αναισθησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής Β. Ελλάδος κα Κατσίκα, ο καθηγητής Επείγουσας Ιατρικής κος Αγγουριδάκης και πολλοί άλλοι. (http://www.anaesthesiology.gr/pages/Trikala2008.pdf)

Όλες οι παρουσιάσεις, με θέματα παθήσεις και επείγουσες καταστάσεις στο ΤΕΠ, είχαν μεγάλο εκπαιδευτικό ενδιαφέρον, αλλά οι θεατές "κόλλησαν" κυριολεκτικά στην πρώτη ομιλία - παρουσίαση της κας Ασκητοπούλου, με θέμα "Οργάνωση και Άσκηση της Επείγουσας Ιατρικής στο σύγχρονο ΤΕΠ". Πως είναι το ΤΕΠ σήμερα στην Ελλάδα, πως είναι στις πολιτισμένες χώρες, τι μπορεί και πρέπει να γίνει. Η εισήγηση έγινε απόλυτα δεκτή ακόμη και από εκπροσώπους της Κυβέρνησης, όπως ο Διοικητής του Γ.Ν. Τρικάλων. Ανθρώπων με ανοιχτό μυαλό, όχι σαν κάτι άλλους που ασχολούνται μόνο με την καρέκλα και εμείς στο ΕΚΑΒ γνωρίζουμε καλά.
Η λειτουργία του σύγχρονου ΤΕΠ, αποτελεί διέξοδο και για τον προνοσοκομειακό χώρο, αφού η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του ΤΕΠ, θα υποχρεώσει το ΕΚΑΒ σε αναβάθμιση.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Ασύμμετρη βλακεία


Πέντε μέρες τώρα όλη η Ελλάδα ασχολείται με την Αστυνομία και τους κουκουλοφόρους. Κανείς δεν ξέρει όμως κι ούτε πρόκειται να μάθει ποτέ, ότι ανάμεσα σ' αυτούς παλεύουν να κάνουν τη δουλειά τους τα Πληρώματα των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ. Η Αστυνομία πίσω από τις μάσκες, οι κουκουλοφόροι πίσω από τις φωτιές και οι Διασώστες πνιγμένοι στα δακρυγόνα. Ποιος όμως να ενδιαφερθεί γι' αυτούς, όταν η ίδια η Διοίκηση του ΕΚΑΒ όχι μόνο αδιαφορεί για την υγεία τους, αλλά τους στέλνει επίτηδες απροστάτευτους στη μάχη;
Εκατοντάδες μάσκες αντιασφυξιογόνες βρίσκονται στην αποθήκη. Και εκατοντάδες φίλτρα με ημερομηνία λήξης. Γιατί δεν δόθηκαν στα Πληρώματα; Γιατί δεν δόθηκαν, ούτε όταν ζητήθηκαν δια ασυρμάτου; Ακούστε άποψη: Γιατί η εμφάνιση των πληρωμάτων με μάσκες, θα ήταν προκλητική για τους κουκουλοφόρους!!!!
Ποιοι το αποφάσισαν αυτό; Αυτοί που κάθονται σε γραφείο. Τι λέτε ρε; Μήπως αν πέθαινε και κανένας Διασώστης θα σας βόλευε καλύτερα; Εσάς και την ηλίθια προπαγάνδα σας. Με το ίδιο σκεπτικό, η ηλίθια κυβέρνησή σας άφησε τους αναρχικούς και τους Πακιστανούς να κάψουν και να λεηλατήσουν όλα τα καταστήματα του Κέντρου.
Και το αποτέλεσμα περιγράφεται με ένα παράδειγμα: Κάτοικος της Πατησίων και Μάρνης με χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα, σε κρίση λόγω των δακρυγόνων, ειδοποιήθηκε από το Κέντρο του ΕΚΑΒ να κατέβει από το σπίτι του και να περπατήσει δύο τετράγωνα για να παραληφθεί από άλλο ασθενοφόρο, γιατί το Πλήρωμα του ασθενοφόρου που πήγε να τον παραλάβει, αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι πρόβλημα!
Τι εξηγήσεις να ζητήσεις από τη Διοίκηση του ΕΚΑΒ;
  • Γιατί εκθέτει τους υπαλλήλους σε κίνδυνο;
  • Γιατί αφήνει να σαπίζουν υλικά που οι πολίτες πλήρωσαν με χιλιάδες ευρώ;
  • Γιατί αφήνει τους πολίτες αβοήθητους;
  • Γιατί δεν έχει σχέδια δράσης;
  • Γιατί έχει εγκαταλείψει την αποστολή του ΕΚΑΒ και έχει αφοσιωθεί αποκλειστικά σ' ότι έχει σχέση με την καρέκλα;
Τίποτα από όλα αυτά. Το ερώτημα είναι ένα: Τι έχουν μέσα στο κεφάλι τους;
Κι αν θέλεις να τους κάνεις να χάσουν ακόμη περισσότερο την μπάλα, ρώτησέ τους: πόσοι και ποιοι από τους Διασώστες έχουν εκπαιδευτεί στη χρήση της μάσκας;
Τέλος.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

GSR 600

Είναι όπως την θέλεις. Street, γυμνό, κορυφαίο design, ταυτόχρονα απλό. Την θέλεις. Πριν κάνεις την κίνηση, σκέφτεσαι ότι είναι καλύτερα να πάρεις γνώμες, από ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από σένα για μηχανές. Μετά από μερικές συζητήσεις, καταλαβαίνεις ότι χάνεις τον καιρό σου.

- Πάρε κανένα V-strom καλύτερα....
- Άντε από δω κωλόγεροι. Αν ήταν να πάρω tourer, δεν θα σας ρώταγα, θα το 'παιρνα μόνος μου.

Τελευταία σου ελπίδα, φίλος που ασχολείται επαγγελματικά με τα δίτροχα, από κάθε άποψη.

- Λέω να πάρω μηχανή..
- Να πάρεις, σου χρειάζεται..
- Για το GSR, λέω..
- Δεν κάνει για σένα!

Τα παίρνεις και παύεις να ασχολείσαι. Μετά από καιρό, σηκώνεσαι ένα πρωί, πας στο μαγαζί και τη φέρνεις σπίτι. Την πιάνεις από το τιμόνι, να την σηκώσεις από το stand - θεόβαρη είναι γαμώτο. Ανεβαίνεις και τα 183 κιλά γίνονται 5. Δεν έχεις χρόνο να πας καμιά βόλτα της προκοπής, μόνο σπίτι - δουλειά - σπίτι. Ο φίλος ανησυχεί, σε παίρνει τηλέφωνο:

- Πως πας με τη μηχανή;
- Ίσα που τσουλάω, 6-7000 στροφές.
- Καλά κάνεις, γιατί αυτό από κει και πάνω δουλεύει.
- Άει στο διάολο, ρε μαλάκα.

Κάποια στιγμή φτάνει η ώρα να πας προς τα έξω, να βγεις από την κίνηση. Start engine - μίζα και ο ήχος του 4κύλινδρου μοναδικός. Μπορείς να τον ακούς χρόνια και κάθε φορά να είναι σαν την πρώτη. Καθαρός ήχος κινητήρα, όχι εξατμίσεις και μαλακίες. Βέβαια από την αρχή, σε βάζει σε υποψίες. Είναι σαν να σου λέει "ετοιμάσου". Βουλιαγμένης - Βάρη και με διάφορες σκέψεις τα χιλιόμετρα φεύγουν και βρίσκεσαι σταματημένος στη Βάρκιζα στο φανάρι.
Άδεια η ευθεία - 1η,2η με όλα, το πίσω μέρος στο πλάι, καμιά ανησυχία. Φοβερό στήσιμο η μηχανή, κέντρο βάρους, ανάρτηση, φρένα. Ο μπροστινός τροχός στα 10εκ. από το έδαφος - ευτυχώς δεν σηκώνεται, αυτά τα φοβάσαι. 3η, εκτόξευση και ένα κωλοπειραγμένο S2000, που κάνει δοκιμές, νομίζει ότι το χτύπησε κεραυνός. Τέλος η ευθεία, όλα τα φρένα, ξερό κατέβασμα, όλο το βάρος στο πλάι και μπήκες στη δεξιά, ανάποδη ανηφορική. Ο συνδυασμός GSR - Bridgestone την έχει χαλαρά, αλλά εσύ σκέφτεσαι τις πάνες ακράτειας σαν απαραίτητο αξεσουάρ. Το ενάμιση δευτερόλεπτο σου φάνηκε ώρα, αλλά πέρασε. Σιγουρεύσαι ότι δεν πήγες στα βράχια, την φέρνεις όρθια, το άγχος γίνεται θυμός, απότομο σπάσιμο του δεξιού καρπού προς τα πίσω, αλλαγή ήχου και σηκώνεται για πλάκα, "-κάποιο κουμπί έχει και το κάνει, ή το κάνει όποτε θέλει αυτή". Κλείνεις, την κατεβάζεις με τη μία, δεν λες ότι τρόμαξες, λες ότι έκοψες γιατί έμπαινες σε στροφή.
Δεξιά - αριστερά τις στροφές, cruising να σπάσει η ταχυκαρδία και να μια τεράστια ευθεία, ελαφρά κατηφορική. "-Εδώ το 'χω". 4η, 5η και ο ήχος αλλάζει διαρκώς. Τα 98 άλογα δεν είναι μόνο πολλά, είναι και τρελά. Την άλλη φορά, 2 stedon στο καύσιμο ίσως τα φέρουν στα μέτρα σου. Έχεις συνηθίσει το χτύπημα του αέρα στο στήθος, μάλλον αναισθητοποιήθηκε, αλλά το Nolan δεν ήταν τόσο εφαρμοστό, όσο νόμιζες. Θα πρέπει να ρίξεις νερό στο τζάμι, για να το ξεκολλήσεις από τη μούρη σου. Η 6η δεν μπήκε ποτέ, η "τεράστια" ευθεία τελείωσε και κλείνεις γκάζι. Αλλαγή ήχου - "σ' αυτά τα δρομάκια εσύ θα τερματίσεις, εγώ όχι", σου λέει. Έπρεπε να πάω Εθνική οδό σκέφτεσαι.
Επιστροφή σε ρυθμούς "κάνω οικονομία στο καύσιμο" και δεν της αρέσει με τίποτε. Ο ήχος ξινός, οι ταχύτητες σκαλώνουν, δυστροπεί - "για fazer με πέρασες ρε φίλε;" Βουλιαγμένης και 2η - 3η στις 12000, δύο τρία σπασίματα μέσης, να περάσεις κάτι "οικογενειάρχες" και τέλος. Αριστερά στην Παπαναστασίου, περνάς τους Καλογήρους φρόνιμα, γιατί έχει νερά και γλιστράει και κάτι νοικοκυρές με Avensis και κάτι Αλβανοί με Tigra και Civic κάνουν ότι να 'ναι. Σπίτι - kill engine και τα κλειδιά στην τσέπη.
Πας προς την πόρτα και παίζεις το τελευταίο σου χαρτί. Γυρίζεις και την κοιτάζεις με ύφος 'I'll be back'. Έχει ρίξει τα μούτρα αριστερά, σαν δεκάχρονο bulldog που τεμπελιάζει και μόνοι ήχοι που ακούγονται κάτι τριξίματα από τα μεταλλικά, που επανέρχονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. 'Any time'
Καλό μήνα. Αν ασχολείσαι μόνο με θέματα δουλειάς, κινδυνεύεις να χάσεις τη σοβαρότητά σου.