Ημερολόγιο

Καταφέραμε την 1η του μήνα να συνδυαστούμε με την γυναίκα, οπότε πήραμε την μικρή και φύγαμε για ένα δεκαήμερο. Και μια και είμαι στη λιτότητα (όχι από φέτος με ΔΝΤ, αλλά τα τελευταία 46 χρόνια), ξεκίνησα για το πατρικό μου στο Βόλο. Προηγείται πάντα ένα τετραήμερο στην Ερατεινή, έτσι για να κάνουμε κάτι διαφορετικό.

Όπως έχω περιγράψει και τα προηγούμενα χρόνια, το μέρος είναι ήσυχο και ιδανικό για ξεκούραση, ιδίως όταν έχεις μωρό. Υπάρχουν κι άλλα βέβαια, αλλά αυτό πέφτει κοντά. Φτάνοντας έπαθα, γιατί δεν υπήρχε ψυχή. Κανένας τουρίστας, ούτε για τριήμερο. Μόνο ο Κούγιας κατέβαινε από την Άμφισσα, όπου έχει την γνωστή δίκη, για να διαβάσει εφημερίδα με την ησυχία του. Σωστό τον βρίσκω. Έκανα και μια βόλτα στη Φωκίδα, παντού τα ίδια. Ιούλιος και ακόμη και στο Γαλαξίδι μπορούσες να παρκάρεις μπροστά στην καφετέρια που έπινες καφέ.

Ο Έλληνας είναι μεγάλος χέστης. Έχει τρομοκρατηθεί με τα μέτρα και δεν πάει πουθενά. Κάθεται σπίτι και κοιτάει μη γίνει καμιά στραβή και χαλάσουν οι προθεσμιακές καταθέσεις και χάσει τους τόκους.

Άσε που από το '99 έχει γίνει και οικονομικός αναλυτής. Αλλά μαλάκας αναλυτής. Δεν κατάλαβε πως έγινε το κόλπο και του πήρε το χρήμα το κράτος. Και δεν αναφέρομαι στα μικρά ψάρια, που πήρανε δάνειο 1 εκατ. και το έχασαν στο χρηματιστήριο. Αναφέρομαι στα λαμόγια που έβγαζαν μαύρο χρήμα. Όσα μάζεψαν σε 20 χρόνια, τα έχασαν σε ένα μήνα. Θυμάμαι γείτονα, προϊστάμενο ΔΟΥ, να παραπονιέται για τα 110 εκατ. που έχασε στο χρηματιστήριο. Ποτέ όμως δεν μας είπε που τα είχε βρει. Από το μισθό του;

Μετά το '99 λοιπόν, ξαναρίχτηκαν στον αγώνα να ξαναφτιάξουν τις περιουσίες που χάθηκαν. Και έρχεται τώρα η Κυβέρνηση και τους ρωτάει που τα βρήκαν. Εγώ και η πλειοψηφία του λαού, δεν έχουμε να φοβηθούμε. Γιατί και πριν τα μέτρα, μέσα μπαίναμε κάθε μήνα.

Μόλις οργανωθήκαμε, έψαξα να βρω λύση με το ίντερνετ. Όλα τα ασύρματα δίκτυα που εντόπισα, ήταν κλειδωμένα. Πρόοδος στη Φωκίδα, αλλά δεν με συνέφερε καθόλου. Άφησα τον υπολογιστή να τρέχει ένα πρόγραμμα, που βρίσκει κωδικούς και κατέβηκα για βόλτα στο χωριό. Στα δέκα μέτρα, έξω από καλοκαιρινό μπαράκι, βλέπω μια ταμπέλα με τεράστια γράμματα: "Δωρεάν Ίντερνετ". Πίσω στο ξενοδοχείο, παραλαβή υπολογιστή και πίσω στη θάλασσα. Ουισκάκι και laptop, μαζί στο τραπέζι. Αυτά που κοροϊδεύω.

Και τι να δεις; Από τη μια τους φίλους και τους συναδέλφους και να τους στείλεις κανένα μήνυμα και από την άλλη, αυτούς που ασχολούνται ακόμη με τις μηχανές του ΕΚΑΒ. Και το 'χουν κάνει και θέμα συζήτησης στο facebook. Και κανείς να μην αναφέρει στοιχεία και δεδομένα, παρά μόνο να επιμένει να λέει την "άποψή του". Ότι είναι καλύτερες οι μηχανές με γιατρό, γιατί αν αρρωστήσει κάποιος δικός σου, θα ήθελες να πάει μηχανή με γιατρό. Δεν λέει βέβαια ότι εκεί παίζεις λόττο. Γιατί δεν διαλέγεις γιατρό. Όπου κάτσει. Κι αν κάτσει εκεί που ξέρω, αλλά που ξέρει πολύ καλά κι αυτός που ζητάει γιατρούς, τότε την έκατσες. Έχεις πάει άκλαφτος.

Τέλος πάντων, όπως είπε και ο μεγάλος Eastwood "οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες. Όλοι έχουν από μία".

Η μεγάλη πλάκα είναι με τους συνδικαλιστές. Είναι με όλες τις απόψεις, μέχρι να δουν που θα κάτσει η μπίλια. Και μετά να βγουν να λένε, ότι το υποστήριζαν από την πρώτη στιγμή.

Ο ένας ο ντόπιος, αναφέρει: "το θέμα το έθεσα στον Αντιπρόεδρο, με κάθε σοβαρότητα"(!).

Δηλαδή για πες μας ρε φίλε: μπορούσες να του το θέσεις για πλάκα; Εσύ πηγαίνεις στο γραφείο του, για να του πεις ανέκδοτα; Και αυτός κάθεται και σε ακούει;

Θα σας πω εγώ τι γίνεται. Όποιος μπαίνει σε κείνα τα γραφεία (και εγώ), σούζα κάθεται. Όταν βγαίνει το παίζει μάγκας (τζάμπα).

Ο άλλος συνδικαλιστής (εκ των βορείων συμμάχων), συμφωνεί να υπάρχουν γιατροί, αλλά δεν μπορεί να αποκρύψει ότι στην πόλη του οι μηχανές δουλεύουν μόνο με Διασώστη. Τι κάνει λοιπόν; Αναφέρεται σε μια ιδιαίτερη κατηγορία Διασωστών, με ιδιαίτερες ικανότητες (!). Γι' αυτό δουλεύουν μόνοι τους.

Δηλαδή ρε μεγάλε, όταν αυτοί πάρουν σύνταξη, τι γίνεται; Όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι; Και το δέχονται να τους το λες κατάμουτρα; Και σε ψηφίζουν;

Δεν τον ξανάνοιξα τον υπολογιστή, μέχρι που έφυγα από την Ερατεινή. Στην μαλακία υπάρχει όριο.