Translate

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Προσλήψεις και εφεδρεία!

Πολλά χρόνια τώρα πολλοί συνάδελφοι κι εγώ μαζί, φωνάζουμε για ανάπτυξη. Στις μισές προηγούμενες αναρτήσεις σ' αυτόν τον ιστιότοπο, παρουσιάζω τρόπους ανάπτυξης ως την μόνη διέξοδο σ' όλα τα προβλήματα που μαστίζουν τον χώρο. Ακόμα και μέχρι πρόσφατα επέμενα, όταν όλοι είχαμε καταλάβει ότι τα λεφτά τελείωσαν και το πάρτι στο Δημόσιο σχόλασε.
Δεν περίμενα βέβαια να εισακουστώ ούτε από τους τεμπέληδες, ούτε από τους βολεμένους, ούτε απ' αυτούς που δεν είχαν να προσφέρουν τίποτε και απλώς έπαιρναν τον μισθό τους. Δυστυχώς όμως κι όλοι οι υπόλοιποι δεν έλεγαν να κουνηθούν, οχυρωμένοι πίσω από τα τείχη του απόρθητου φρουρίου του Δημοσίου. Κοιτώντας με συμπάθεια, ή αδιαφορία τους συναδέλφους τους από το ΙΕΚ που δεν πρόλαβαν. Λες και μόνο αυτοί είχαν το πρόβλημα.
Αν νοιαζόμασταν για την δουλειά μας, θα ήμασταν εμείς αυτοί που θα πηγαίναμε στο Υπουργείο με προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων θα απέφερε 50% μείωση του κόστους λειτουργίας και πενταπλασιασμό της απόδοσης του συστήματος. Δεν θα επανέλθω σ' αυτά, έχω γράψει παλαιότερα. Και θα δίνονταν οριστική λύση και στο θέμα των αποφοίτων του ΙΕΚ. Βέβαια θα χρειάζονταν κάποιες προσαρμογές. Στις οποίες όμως σταθερό εμπόδιο είναι οι συνδικαλιστές του χώρου μας. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο Σωματείο Αθηνών, το οποίο είναι γεγονός ότι δεν έχει σχέση με τα μπουμπούκια του παρελθόντος και έχει κάνει σημαντικά βήματα εμπρός.
Οι συνδικαλιστές του χώρου, αποδεικνύονται αμετανόητοι και σε κάθε ευκαιρία διαμηνύουν, ότι θα συνεχίσουν τις ίδιες απαράδεκτες πρακτικές, έως την διάλυση του Οργανισμού. Αν τους απαγορεύσεις να χρησιμοποιούν τις λέξεις "υποβάθμιση" και "απαξίωση", είναι σίγουρο ότι τους έχεις καταστρέψει όλη την ομιλία. Και βέβαια αυτές τις λέξεις τις χρησιμοποιούν σε κάθε απαίτηση των συναδέλφων για πρόοδο. Επιχειρηματολογούν κατά της εφεδρείας, των απολύσεων, κατά του περιορισμού στις προσλήψεις, αλλά δεν εξηγούν με ποιον τρόπο θα λυθούν τα προβλήματα του ΕΚΑΒ. Η καθυστερημένη ανταπόκριση και η ανεπάρκεια αντιμετώπισης του επείγοντος. Οι πολύωρες αναμονές της διακομιδής. Τα προηγούμενα χρόνια την είχαν την απάντηση: "κάντε προσλήψεις". Τι να πουν τώρα που σε όλη την Ελλάδα "περιφέρονται ασκόπως", κάποιες εκατοντάδες χωρίς αντικείμενο. Πάρτε κι άλλους;
Βέβαια σαν ΕΚΑΒ είχαμε ένα πλεονέκτημα. Με δεδομένο το μεγάλο φαγοπότι στην Υγεία, εμείς είμαστε αμελητέα ποσότητα και κανείς δεν ασχολούνταν μαζί μας. Και όταν μάλιστα ο κος Πρόεδρος πήγε στην επιτροπή της Βουλής και παρουσίασε στοιχεία εξοικονόμησης πόρων (με την μέθοδο βέβαια που περιέγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση), τότε ησυχάσαμε οριστικά. Δεν κράτησε όμως πολύ, γιατί αμέσως τέθηκε το θέμα της εφεδρείας και των απολύσεων. Ξανά λοιπόν σενάρια, για το ποιοι κινδυνεύουν και ποιοι όχι.
Κάποιοι βέβαια έσπευσαν να κάνουν σημαία την δήλωση Λοβέρδου για εξαίρεση της υγείας από το μέτρο. Μόνο που από την βιασύνη τους δεν διάβασαν προσεκτικά τις δηλώσεις του. Γιατί ο Υπουργός μίλησε για εξαίρεση των Νοσοκομείων και μόνο, ενώ αντίθετα άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο απολύσεων στους Οργανισμούς που εποπτεύει το Υπουργείο του.
Και τέτοιος είναι και το ΕΚΑΒ. Είμαστε λοιπόν σίγουροι για την καρέκλα μας; Είμαστε σίγουροι ότι το Υπουργείο δεν έχει ζητήσει από το ΕΚΑΒ καταστάσεις με υπαλλήλους:
  • αορίστου χρόνου,
  • που υπηρετούν σε "αλλότρια καθήκοντα",
  • διοικητικού προσωπικού,
  • δόκιμου προσωπικού,
  • πτυχιούχων και μη,
  • αποσπασμένων,
  • με θεμελιωμένο δικαίωμα σύνταξης, ή κοντά σε αυτό;
Ρωτάω, γιατί αυτά έχουν ζητηθεί από άλλους 151 οργανισμούς.
Ακόμη κι αυτή την στιγμή, εγώ πιστεύω πως υπάρχει χρόνος να πάμε στο υπουργείο με προτάσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες. Για να βρεθούμε μπροστά από τις εξελίξεις. Και να μην νομίζουμε ότι τα της λειτουργίας του ΕΚΑΒ, τα γνωρίζουμε μόνο εμείς και κανείς άλλος δεν μπορεί να βρει άκρη. Γιατί είναι απόλυτα εξακριβωμένο, ότι ο Υπουργός διαθέτει συμβούλους οι οποίοι γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο λειτουργίας του Οργανισμού. Όπως και των αντίστοιχων άλλων χωρών.
Αν δεν προτείνουμε λοιπόν τι πρέπει να γίνει με τα επείγοντα, την εκπαίδευση, τις Μονάδες, τα παραρτήματα, το προσωπικό, τα χρόνια, τις προμήθειες και όλα τα άλλα, τότε να μην παραπονεθούμε όταν βρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Διοίκηση σε αναστολή

Για το ΕΚΑΒ θα γράψω (όπως πάντα), αλλά θα μου επιτρέψετε να κάνω μια αναφορά στην κυβέρνηση, αντί εισαγωγής. Κι αυτό γιατί σ' όλη την Ελλάδα, κανείς δεν κοιτάει την δουλειά του, αλλά έχουμε μείνει στις τηλεοράσεις να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην οικονομία και στην Ευρώπη.
Και οι δημοσιογράφοι μας έχουν τρελάνει στο παραμύθι, για τις συντονισμένες προσπάθειες κυβέρνησης και εταίρων, για να βγούμε από την κρίση.
Εγώ το έχω δηλώσει καθαρά: είμαι με τον Γιώργο και τον πιστεύω! Η διαφορά μας είναι ότι καπνίζουμε διαφορετικά πράγματα. Και μπράβο του, γιατί εγώ περίμενα να πάει σε εκλογές και μετά Ραφήνα να κάνει παρέα στον Κωστάκη. Και να ακολουθήσει κι ο Αντώνης και μετά άλλος ένας, να κάνουνε τετράδα στο τένις.
Οι Ευρωπαίοι μας στηρίζουν. Γιατί η Ελληνική κρίση απέδειξε πόσο ξεβράκωτη είναι η Ένωση που έφτιαξαν. Μας στηρίζουν μέχρι να σιγουρευτούν ότι αν φουντάρουμε δεν θα τους πάρουμε μαζί. Και μετά θα μας βουλιάξουν χαλαρά! Αν δεν είναι του χρόνου, θα είναι το '13. Και όλα αυτά περί πτώχευσης και δραχμής, θα γίνουν πραγματικότητα σε μία μέρα.
Και η Κυβέρνηση προσπαθεί. Προσπαθεί να μην χάσουν λεφτά οι τράπεζες και οι μεγαλοκαρχαρίες. Γιατί κάθε φορά που ξεμένει από χρήμα, παίρνει 100 ευρώ από μένα.
Από την πρώτη μέρα μίλησαν για αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμό του Δημόσιου Τομέα. Δύο χρόνια πέρασαν και δεν έγινε τίποτα. Γιατί ανέθεσε τον εκσυγχρονισμό, στα λαμόγια που βούλιαξαν το κράτος. Είναι δυνατόν να εκσυγχρονίσει κάποιος τον εαυτό του; Να χάσει προνόμια;
Πάμε τώρα στο ΕΚΑΒ. Το χω ξαναπεί: ένας Δημόσιος Υπάλληλος δεν χρειάζεται να κοιτάει στην κεντρική πολιτική σκηνή, για να καταλάβει αν τα πάει καλά η Κυβέρνηση. Αρκεί να βλέπει τι γίνεται στην ίδια του την Υπηρεσία. Δείτε λοιπόν ποια πρόοδο σημείωσε το ΕΚΑΒ, τα δύο τελευταία χρόνια και πείτε μου: είναι δυνατόν να πετύχει η Κυβέρνηση; Έχει αλλάξει κάτι στο Δημόσιο;
Τι πέτυχε λοιπόν η Διοίκηση του ΕΚΑΒ; Θα αναφερθώ συνολικά στη Διοίκηση, γιατί αυτό ενδιαφέρει τον πραγματικό Διασώστη. Το ότι ο αντιπρόεδρος του ΕΚΑΒ, κος Τζανετής (ο οποίος αποχώρησε για δικούς του προσωπικούς λόγους) ήταν επιτυχημένος δεν χωράει αμφιβολία. Και μόνο τα όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν εναντίον του, αρκούν για να το αποδείξουν. Ακόμη και ο οδηγός του, έγινε ήρωας κοντά του. Από την άλλη ο κος Πρόεδρος, πέτυχε ένα άπιαστο ρεκόρ. Τόσους μήνες, ούτε μία ανακοίνωση εναντίον του! Από καμία παράταξη! 22 χρόνια που είμαι στο ΕΚΑΒ, δεν το χω ξαναδεί!
Η Διοίκηση λοιπόν έκανε σημαντική δουλειά στον τομέα του περιορισμού της σπατάλης. Κύρια σε κάποια Παραρτήματα, που είχαν κάποια παροπλισμένα ασθενοφόρα και τα επισκεύαζαν κάθε βδομάδα, με κατεπείγουσα δαπάνη. Αλλά και στο σύνολο του Οργανισμού, με την μέθοδο "δεν υπογράφω". Αν δεν αγοράζεις, δεν ξοδεύεις. Ούτε μπορούν να σε κατηγορήσουν για σπατάλη χρήματος του Δημοσίου. Την ίδια μέθοδο ακολουθούν διευθυντές και προϊστάμενοι. Μόνο που όταν βάζεις τον κώλο σου στην καρέκλα, αναλαμβάνεις και ευθύνες. Τι πάει να πει δεν υπογράφω γιατί φοβάμαι τον εισαγγελέα. Τι πάει να πει, ας αναλάβει άλλος την ευθύνη. Παραιτήσου από την καρέκλα, να έρθει άλλος να υπογράψει.
Καλές οι δαπάνες και η οικονομία, αλλά τι άλλαξε για τον Διασώστη που δουλεύει στο δρόμο; Τίποτα. Κάποιοι (αυτοί που είχαν αδικηθεί τα προηγούμενα χρόνια), πήραν μετάθεση, αλλά ωφελήθηκαν μόνο αυτοί. Για το σύνολο, καμία αλλαγή. Για λευκή απεργία στις εφορίες μιλάει η Κυβέρνηση. Που να δει λευκή απεργία που γίνεται στο ΕΚΑΒ. Για να βγάλεις το ασθενοφόρο από το Νοσοκομείο, πρέπει να πάρεις τηλέφωνο για τοποθέτηση βόμβας!
Τι άλλαξε για τον κόσμο; Εκεί να δεις!
Οι ανακοπές εξακολουθούν να παραλαμβάνονται και να πετιούνται στα επείγοντα των Νοσοκομείων. (από πτυχιούχους πλέον Διασώστες).
Τα τροχαία εξακολουθούν να στάζουν στα φορεία, σαν σφαχτά στο χασάπικο.
Τα σεντόνια αλλάζονται κάθε ρεπό.
Μαξιλάρια δεν μπήκαν ποτέ και όσοι συνάδελφοι λυπούνται του ηλικιωμένους που δεν μπορούν να κάνουν υπερέκταση της κεφαλής, κάνουν ρολό την κουβέρτα για να τους βοηθήσουν.
Ένστολα Πληρώματα (παίρνουν και επίδομα) με σαγιονάρες, καλτσάκι κοντό, τζιν, αξύριστοι, γκόμενες με κόκκινο νύχι, τα πουκάμισα έξω και ουκ έστιν τέλος.
Η Διοίκηση βολεύεται και δεν θέλει καμία αλλαγή. Εμείς βολευόμαστε και δεν ζητάμε καμία αλλαγή. Ας συνεχίσουμε να καθόμαστε στην τηλεόραση και να περιμένουμε να μας σώσει ο Γιώργος!