Translate

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Περί συνδικαλισμού και εκλογών

Για τις εκλογές της Τετάρτης 2/11 θα γράψω, στις οποίες οι συνάδελφοι καλούνται να εκλέξουν νέους εκπροσώπους στο ΔΣ του συλλόγου μας. Εκλογές στις οποίες κι εγώ είμαι υποψήφιος, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, στο ψηφοδέλτιο της Ενιαίας Συνδικαλιστικής Κίνησης, που στηρίζεται από την ΠΑΣΚΕ. Και δεν στοχεύω αποκλειστικά στην εκλογή μου. Υπάρχουν άλλοι σπουδαιότεροι λόγοι, όπως εξήγησα και την προηγούμενη φορά, που κατέβηκα ως υποψήφιος.
Κύρια για να προσφέρω την στήριξή μου στην προσπάθεια αυτοκάθαρσης που έκανε η παράταξη. Και επειδή συνήθως είμαι επικριτικός με τους συνδικαλιστές, να μην το κάνω εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς, αλλά εκθέτοντας και τον εαυτό μου στην κριτική των συναδέλφων.
Θέλω σ' αυτό το σημείο να δηλώσω πως, η προηγούμενη συνδικαλιστική περίοδος κρίνεται επιτυχής. Παρά τα εμπόδια που παρουσιάστηκαν στην λειτουργία του Σωματείου και τα οποία οφείλονται στην απόφαση της ΠΑΣΚΕ να απομακρύνει τα βαρίδια του παρελθόντος, σημειώθηκαν σημαντικές επιτυχίες. Δεν θα αναφερθώ σ' αυτές, γιατί ο κάθε ένας κάνει τις δικές του εκτιμήσεις. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η αλλαγή στο συνδικαλιστικό λόγο. Και αυτό δεν συνέβη μόνο στην ΠΑΣΚΕ, αλλά και στις υπόλοιπες παρατάξεις. Αυτό τουλάχιστον εκτιμώ εγώ. Έλειψαν εντελώς τα τσιτάτα και ο ξύλινος λόγος. Έμειναν μόνο στις προκηρύξεις κάποιων, μόνο και μόνο για να μας θυμίζουν το χτες.
Παρ' όλες τις αντιρρήσεις που είχα στην αρχή, συμφώνησα εντέλει το ψηφοδέλτιο της ΠΑΣΚΕ, να μην έχει καθαρά παραταξιακό χαρακτήρα αφού έτσι δίνεται η δυνατότητα, να κατέβουν ως υποψήφιοι και συνάδελφοι που δεν επιθυμούν να εκτεθούν κάτω από κομματικές ταμπέλες.
Διαφώνησα με το ενιαίο διαπαραταξιακό ψηφοδέλτιο, παρ' ότι ήταν απαίτηση μιας μεγάλης μερίδας συναδέλφων, εκτιμώντας ότι σ' αυτό δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν:
προοδευτικοί,
θεωρητικοί του σταλινισμού,
κουκουλοφόροι,
απόγονοι δοσίλογων,
με όλα τα παραπάνω να έχουν αντίκτυπο στη δουλειά μας. Κάποιοι να παλεύουν μάταια χρόνια ολόκληρα, για να κάνει το ΕΚΑΒ ένα βήμα μπροστά και κάποιοι άλλοι να παλεύουν με νύχια και με δόντια, να το κρατήσουν στο χτες. Να μην γίνουμε τίποτα παραπάνω από δημόσιοι υπάλληλοι, ώστε κάποιοι επιτήδειοι να το ελέγχουν με ευκολία. Και η Πολιτεία από την άλλη να μας φέρεται ανάλογα.
Να μας μειώνει τους μισθούς, να διορίζει όποιον θέλει, όποτε θέλει και να κάνει ότι αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη σχολής. Αυτά βέβαια δεν απασχολούν τους εκπρόσωπους του χτες, γιατί τα προηγούμενα χρόνια, κυκλοφορώντας σε διαδρόμους και συνωμοτώντας πίσω από κλειστές πόρτες, έχουν πιάσει την καλή.
Με παραταξιακά ψηφοδέλτια λοιπόν και το ζητούμενο από τους συναδέλφους, είναι να κάνουν τις επιλογές τους μεταξύ των υποψηφίων του συνδυασμού που θα αποφασίσουν να ψηφίσουν.
Το ζήτημα που γεννάται στους συναδέλφους - ψηφοφόρους, είναι καθαρά θέμα εμπιστοσύνης προς τους υποψήφιους. Πως θα διασφαλίσουν δηλαδή ότι, αυτοί που θα εκλεγούν δεν θα κάνουν κωλοτούμπα. Και αυτό είναι και μια αδυναμία της προεκλογικής περιόδου.
Από την πλευρά μου και όσο γράφω σ' αυτόν τον τόπο, προσπαθώ να διατυπώνω ξεκάθαρες απόψεις, έστω κι αν αυτές δεν με κάνουν αρεστό σε πολλούς.
Απόψεις, σ' ότι έχει σχέση με τα ζητήματα στα οποία πάσχουμε σαν Οργανισμός. Και πάσχουμε σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης, συντονισμού, εκπαίδευσης και επιχειρήσεων. Μετά από 30 χρόνια λειτουργίας, ακόμη παίρνουμε "άρνηση μεταφοράς" από τους πεθαμένους.
Σαφής είναι η θέση μου για διαχωρισμό επειγόντων από τις διακομιδές, γιατί οι δεύτερες δεν είναι δουλειά μας και πολύ περισσότερο δεν μας επιτρέπουν να αφοσιωθούμε στο κύριο έργο του ΕΚΑΒ, τα ιατρικά επείγοντα. Παραπονιόμαστε ότι το ΕΚΑΒ έχει γίνει ταξί, αλλά κι εμείς οι ίδιοι έχουμε αποκτήσει νοοτροπία ταξιτζή. Ούτε οι νέοι δεν θέλουν τα επείγοντα και σ' αυτό φταίει το σύστημα, που παίρνει έναν απόφοιτο της σχολής και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τον απογοητεύει, τον αδρανοποιεί και τον εξαναγκάζει στον συμβιβασμό. Θα ακολουθήσει πιστά τα χνάρια των παλαιότερων, για να βρει τελικά μοναδική διέξοδο στη διαπλοκή και το βόλεμα. Και όσοι αποφασίσουν να διαφέρουν, αντί να τους πούμε μπράβο, τους κάνουμε στόχους διώξεων.
Και τι θα γίνουν οι διακομιδές; Έχω πει ότι δεν με νοιάζει. Να τις κάνουν τα Νοσοκομεία, γιατί είναι δικοί τους πελάτες. Να τις κάνουν οι Δήμοι, για να εξυπηρετήσουν τους Δημότες τους. Να τις δώσουν σε ιδιώτες. Δεν θα διαφωνούσα, αν ζούσαμε σε άλλο κράτος. Εδώ έχω τις αντιρρήσεις μου. Γιατί το Κράτος δεν έχει τον μηχανισμό να τους ελέγξει. Υπάρχει και το προηγούμενο με την παραχώρηση των αεροδιακομιδών σε ιδιώτη. Κάποιοι κονόμισαν (χοντρά) και κάποιοι απλά σκοτώθηκαν.
Η Κυβέρνηση βέβαια, όποιες αλλαγές κάνει, θα τις κάνει με ένα και μοναδικό κριτήριο: το οικονομικό όφελος που θα προκύψει. Αν δώσει το ΕΚΑΒ στις Περιφέρειες, το διαγράφει από τον άμεσο δημόσιο τομέα. Αν το δώσει στην Πυροσβεστική, ξεφορτώνεται την διοικητική και τεχνική υποστήριξη.
Γι' αυτό λέω ότι, πριν αποφασίσουν οι άλλοι για μας, πρέπει να καταλήξουμε εμείς στο ΕΚΑΒ που θέλουμε. Πρέπει λοιπόν κάθε υποψήφιος, άσχετα με το ψηφοδέλτιο που κατεβαίνει, να διατυπώσει ξεκάθαρα τις προσωπικές του απόψεις. Όχι μόνο στα ζητήματα που προανέφερα χάριν παραδείγματος, αλλά σε κάθε ζήτημα που μας απασχολεί. Ακόμη και σ' αυτά που ονομάζουμε καθημερινότητα του Διασώστη.
Όπως έγραψα και στην αρχή, δεν κάνω αυτές τις αναφορές για να πείσω τους συναδέλφους μου, οπωσδήποτε να ψηφίσουν εμένα. Τους καλώ όμως οπωσδήποτε να πάνε στο ΕΚΑΒ να ψηφίσουν.
Όχι τους μοιρολάτρες. Ούτε τους τιμητές των πάντων. Οπωσδήποτε όχι τους εκπροσώπους του χτες. Να ψηφίσουν αυτούς που εκτιμούν ότι, θα είναι παρόντες στις εξελίξεις που έρχονται.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Και ξανά εκλογές

Μιλάω βέβαια για την αυριανή εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Σωματείου Αθηνών.
Εγώ  βέβαια το 'χω δηλώσει. Είμαι ΠΑΣΟΚ. Για τους δικούς μου λόγους. Εκδικούμαι διαχρονικά τους ασφαλίτες, που με έτρεχαν για εξακρίβωση το '80 επειδή διάβαζα Ελευθεροτυπία. Και με έβριζαν "κομμουνιστή" και "αναρχικό". Και γω βέβαια δεν καθόμουν φρόνιμα. Τους προειδοποιούσα ότι μετά τις εκλογές, ο Αντρέας θα τους απαυτώσει. Και το φχαριστιόμουνα, γιατί εγώ το έκανα για πλάκα κι αυτοί πάγωναν. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω τότε, γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει δημόσιος υπάλληλος.
Οι εκλογές έγιναν το ΄81, το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και γεμίσαμε δημόσιους υπάλληλους. Έτσι χτυπήθηκε το κράτος της Δεξιάς και εδραιώθηκε ο Σοσιαλισμός.
Το κάθε λαμόγιο, το κάθε ερπετό, ο κάθε φασιστάκος που δεν του 'κανε το χατήρι η Δεξιά, δήλωσε ΠΑΣΟΚ και μας έκανε και κήρυγμα.
Όταν δε ήρθα στο ΕΚΑΒ και είδα το δημόσιο από μέσα και γνώρισα ένα άλλο είδος συνδικαλισμού, έτρεχα πίσω στο Βόλο να βρω τους ασφαλίτες να ζητήσω συγνώμη. Και ενώ μου είχε περάσει ο ενθουσιασμός του Κινήματος, σήμερα με την κρίση είμαι πιο ΠΑΣΟΚ από ποτέ. Και έχει μεγάλη πλάκα. Να βλέπω τους ίδιους βουλευτές που βόλεψαν όλους αυτούς, σήμερα να ψηφίζουν την απόλυσή τους. Γιατί είναι κοινό μυστικό σύντροφοι. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν προχωράνε οι μεταρρυθμίσεις. Γιατί όλοι όσοι απειλούνται με απόλυση, εφεδρεία, μετάταξη, είναι στην πλειοψηφία τους ΠΑΣΟΚ. Από αυτούς κινδυνεύει η Κυβέρνηση. Όχι από το σούργελο του ΣΑΤΑ.
Η ίδια παγωμάρα του ασφαλίτη τότε, σε όλο το δημόσιο σήμερα. Και στο ΕΚΑΒ. Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι. Γιατί 99% πάει γκολ.
Σε παλιότερες συνελεύσεις το σκηνικό είχε ως εξής: ελάτε να μας ακούσετε. Να σας πούμε τις λαμογιές των άλλων, οι οποίοι θα μιλήσουν για τις δικές μας, αλλά θα σας πουν ψέματα. Και στις εκλογές ψηφίστε μας. Ξανά.
Τώρα βλέπω και ακούω αλλαγές. "Ελάτε να πείτε την άποψή σας". Μέχρι και ενιαίο ψηφοδέλτιο ακούω. Γιατί συνάδελφοι; Για να φταίμε όλοι για το γκολ; Κανείς δεν θέλει την εξουσία;
Να πάρουν νέοι τις έδρες λέει ο άλλος. Να στηρίξουμε πληρώματα που δουλεύουν στο δρόμο, λέει ο τρίτος. Ότι να 'ναι δηλαδή. Άντε και τους στηρίξαμε λέω εγώ. Τι θα κάνουν; Θα σταματήσουν να διαπλέκονται με την Διοίκηση κρυφά από τους συναδέλφους τους. Πολύ ωραία. Και το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; Θα πάνε στο Υπουργείο και τι θα πουν στον Υπουργό; Θα το πω Ποντιακά: " ο σκύλον έγκεν τ' αξινάρ."
Ότι έχουμε κερδίσει μέχρι σήμερα, το οφείλουμε σε κάποιους συνδικαλιστές οι οποίοι γνώριζαν τον υπουργό από το κόμμα και του έθεσαν το αίτημα στην ταβέρνα. Αυτός είναι ο συνδικαλισμός και δεν αλλάζει. Γιατί ούτε εμείς είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε.
Γιατί ο Υπουργός σήμερα, θα σε δεχτεί μόνο και μόνο για να σε ρωτήσει: "έναν τρόπο να φύγουν οι μισοί και όσοι μείνουν να τριπλασιάσουν την απόδοσή τους". Και φτάσαμε μέχρι εδώ, γιατί ποτέ δεν είχαμε θεσμικά αιτήματα. Δεν θέλαμε με τίποτα να γίνουμε Ευρώπη. "Σιγά μην γίνουμε γιατροί". Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι.
Γι' αυτό και δεν θα πω τις προτάσεις μου στη συνέλευση. Γιατί το 95% των συναδέλφων μου διαφωνεί μαζί μου. Ας μιλήσουν όλοι λοιπόν και ας αποφασίσει η πλειοψηφία. Μόνο για απεργίες δεν θέλω ν' ακούω, γιατί χάνουμε μεροκάματα. Και δεν είναι εποχές. Έτσι κι αλλιώς το γκολ θα το φάμε.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Ο νέος εκπρόσωπος στο Δ.Σ.

Ολοκληρώθηκε η διαδικασία εκλογής νέου εκπροσώπου εργαζομένων στο ΔΣ του ΕΚΑΒ και τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους.
Ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει όπως θέλει (όπως συνήθως γίνεται), αλλά η ιστορία έγραψε μία σημαντική νίκη της ΠΑΣΚΕ και του υποψηφίου της, που τελικά εκλέχτηκε.
Η νίκη της ΠΑΣΚΕ είναι σημαντική και λυτρωτική θα έλεγα. Δεν είναι εποχές αυτές για να κατεβαίνουν σε εκλογές κυβερνητικές παρατάξεις. Πέρα από την δική τους δράση, θα πρέπει να απολογούνται και για την κυβερνητική πολιτική. Πας στον εργαζόμενο να του μιλήσεις για το ΕΚΑΒ και αυτός σου απαντάει για την λιτότητα, το μνημόνιο και τον μισθό του που έχει πάρει τον κατήφορο. Και έχει και δίκιο.
Από την άλλη έχει να απολογηθεί και για τον προηγούμενο εκπρόσωπο, ο οποίος εκλέχθηκε με την δική της υποστήριξη. Άσχετα αν στη συνέχεια τον απομόνωσε και διαχώρησε τη θέση της.
Τρίτον είναι η ασάφεια των θέσεων και των προγραμματικών δηλώσεων. Ο αναποφάσιστος συνάδελφος, δεν μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ειλικρινής και ποιος πραγματικά θα τον εκπροσωπήσει επάξεια. Γιατί υπάρχει ιστορικό. Μέχρι τώρα, όποιος τσιμπήσει την οποιαδήποτε καρέκλα, ταυτίζεται με την Διοίκηση και κοιτάει την πάρτη του. Και δεν φτάνει αυτό. Μετατρέπεται σε διώκτη των εργαζομένων. Έχω γράψει για τον προηγούμενο εκπρόσωπο:
Μεγάλο ρόλο στους αναποφάσιστους παίζει και ο υποψήφιος, πέρα από την καμματική ταμπέλα. Και οι υποψήφιοι της ΔΑΚΕ, είναι ιδιαίτερα συμπαθείς στους συναδέλφους και σε μένα τον ίδιο.
Σημαντική λοιπόν η επιτυχία της ΠΑΣΚΕ, αλλά και του συναδέλφου Δημήτρη Ξουρίδα, στον οποίο ευχόμαστε καλή επιτυχία. Γνωρίζει και ο ίδιος πιστεύω, ότι για πολλούς λόγους που δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο, η ανοχή των συναδέλφων θα είναι μηδενική.
Εγώ από την μεριά μου έχω να πω τα εξής, με δυο λόγια.
Ο ρόλος του εκπροσώπου στο ΔΣ, δεν είναι η προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων. Αυτή είναι δουλειά του Σωματείου. Δεν είναι διαμεσολαβητής μεταθέσεων, ούτε ασπίδα ατιμωρησίας για τους κοπρίτες.
Ο στόχος του είναι να ελέγχει και να κατευθύνει τις ενέργειες της Διοίκησης, με σκοπό την ανάπτυξη και την πρόοδο του Οργανισμού. Αυτό δηλαδή που επιθυμεί το υγιές κομμάτι των εργαζομένων, να περνάει στο Δ.Σ.