Translate

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Πάει κι αυτός ο Χρόνος!!

Και τι σημαντικό συνέβη στο ΕΚΑΒ; Τίποτα, εκτός από τον χαμό των δύο δικών μας ανθρώπων.
Τα υπόλοιπα είναι συνέχεια των προηγούμενων. Συνέβη κι άλλη μείωση αποδοχών, αλλά ελάχιστα μας άγγιξε. Το αντιμετωπίσαμε κι αυτό χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας. Εκδηλώσαμε περισσότερο έκπληξη και αγανάκτηση, γιατί τόλμησαν να αγγίξουν την ιερή αγελάδα, τον Δημόσιο Υπάλληλο.
Χωρίς να βλέπουμε ότι, εξακολουθούμε να είμαστε Δημόσιοι Υπάλληλοι, γιατί ακόμη δεν έχουν ασχοληθεί μαζί μας, αφού αποτελούμε μηδαμινό μέγεθος.
Αντί να προβάλουμε τις δυνατότητές μας και τις προοπτικές ανάπτυξης του Οργανισμού, οχυρωθήκαμε πίσω από το δημοσιοϋπαλληλίκι και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε μέχρι να πάψει να υπάρχει το ΕΚΑΒ ως Οργανισμός.
Και τότε θα αγανακτήσουμε πάλι και θα τα βάλουμε με την Κυβέρνηση, την τρόικα, τους Εβραίους, την λέσχη Μπίλτερμπεργκ. Και θα ζητάμε οι μισοί να έρθει ο Κομμουνισμός και οι άλλοι μισοί, να έρθει η Χούντα.
Για όλα φταίνε οι άλλοι. Οι ξένοι που ζηλεύουν τους Έλληνες και οι πολιτικοί που είναι πουλημένοι στους ξένους.
Μεγάλη επιτυχία σημειώθηκε και ξέσπασαν πανηγυρισμοί, όταν ανακοινώθηκε ότι το ΔΣ του ΕΚΑΒ,συζήτησε τα κριτήρια μοριοδότησης. Είναι γνωστό ότι το ΔΣ δεν έχει δουλειά, οπότε μπορεί άνετα να ασχοληθεί μ' αυτήν την απέραντη βλακεία.
Τι χρειάζονται τα κριτήρια; Χρειάζονται για να εξουδετερώσουν το βύσμα. Βάζουμε κριτήρια λοιπόν, για να αντιμετωπίσουμε κάτι που δεν έπρεπε να υπάρχει!!
Συγχαρητήρια.
Τι έπρεπε να υπάρχει;
1. Οργανισμός.
2. Εσωτερικός Κανονισμός.
Για να ξέρουμε ποιος έρχεται στο ΕΚΑΒ, τι δουλειά θα κάνει, πως θα την κάνει, πως θα ελέγχεται αν την κάνει, τι γίνεται αν δεν την κάνει.
Πως γίνονται οι προκηρύξεις πρόσληψης, που τοποθετούνται οι Υπάλληλοι, πότε έχουν δικαίωμα για μετάθεση.
Που πρέπει να υπάρχει ΕΚΑΒ, πόση δύναμη πρέπει να έχει.
Ότι γίνεται σε όλον τον κόσμο, εκτός από την Ελλάδα.
Τώρα βγαίνει ο οποιοσδήποτε συνθηματογράφος και ωρύεται:
"Κλείνουν παραρτήματα του ΕΚΑΒ". Να κλείσουν λέω εγώ και να σταματήσουν να ανοίγουν, με μόνο σκοπό να συμπληρώσει το βιογραφικό του, ο κάθε καραγκιόζης βουλευτής.
Γιατί διαφορετικά να ζητήσω κι εγώ ένα παράρτημα, στην Πηγαδίτσα Γρεβενών. Με διοικητική και τεχνική υποστήριξη και ανεξάρτητο τηλεφωνικό Κέντρο. Με αποθηκάριους και φύλακες. Και υπεύθυνο γιατρό. Δύο γιατρούς, γιατί ο ένας δεν μπορεί να κάνει 30 εφημερίες και να πήζει στη δουλειά!!
Ασπιρίνες λοιπόν για τον καρκίνο και ότι συμφέρει τον καθένα.
Πέρασαν δύο βδομάδες και ο χαμός των δύο ανθρώπων μας είναι ακόμη απίστευτος. Αυτά είναι τα χειρότερα. Αυτοί που μένουν θα την βρουν την άκρη.
Καλές γιορτές λοιπόν για μας τους υπόλοιπους.


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Δυο λόγια..

Ελάχιστα γνώριζα τον συνάδελφο που σκοτώθηκε σήμερα στην Κρήτη και δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτόν. Θα το κάνουν άλλοι. Γνώριζα, όχι χρόνια, αλλά δεκαετίες τον Δημήτρη Βουρβαχάκη και νοιώθω την ανάγκη να πω και γω δυο λόγια, μαζί με άλλους.
Αν κάποτε γραφτεί η ιστορία του Οργανισμού, πολλά κεφάλαια θα αφιερωθούν σ' αυτόν υποχρεωτικά, ακόμα κι αν ο συγγραφέας τον γνώριζε και δεν τον συμπαθούσε. Γιατί ο Δημήτρης είναι ιδιοκτήτης ενός μεγάλου τμήματος του σύγχρονου ΕΚΑΒ. Όλης της Κρήτης και ενός κομματιού του υπόλοιπου ΕΚΑΒ, αφού είχε ασχοληθεί με οποιαδήποτε δραστηριότητα αναφέρεται σ' αυτό. Από την απλή μεταφορά, έως πρωτόκολλα και επικοινωνίες.
Μελετούσε τα διεθνώς ισχύοντα στο χώρο μας και προσπαθούσε να τα εισάγει στο ΕΚΑΒ. Όταν δεν του το επέτρεπαν, το έκανε στην Κρήτη.
Τον πείραζα, λέγοντάς του ότι, αυτός και το νησί έχουν αυτονομηθεί από τον υπόλοιπο Οργανισμό. Όλα αυτά τα χρόνια, συναντηθήκαμε αμέτρητες φορές. Σε εκπαίδευση, συνέδρια, εκδηλώσεις, ιδιωτικά. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Διασκεδάσαμε μαζί, δουλέψαμε μαζί, συνεργαστήκαμε, διαφωνήσαμε, συγκρουστήκαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Τον εκτιμούσα αφάνταστα και πιστεύω πως το ίδιο ίσχυε και από την πλευρά του.
Τελευταία συναντηθήκαμε στην Κύπρο πριν λίγο καιρό. Εγώ ήμουν εκεί για προσωπικούς λόγους, αυτός με άλλους Κρητικούς, για τον Κυπριακό διαγωνισμό ασθενοφόρων.
Οι Κύπριοι είναι στα πρώτα τους βήματα, στις υπηρεσίες ασθενοφόρων. Ο Δημήτρης τους δίδαξε, τους μίλησε, τους τραγούδησε. Και γι' αυτούς το σοκ θα είναι μεγάλο.
Ακόμη και τώρα που γράφω αυτά τα λόγια μου φαίνεται απίστευτο. Νιώθω την ανάγκη να τον δω και να βεβαιωθώ ότι έφυγε, πριν ανεβάσω το σχόλιο. Γιατί μπορεί σε λίγο να εμφανιστεί ολοζώντανος και να γίνω ρεζίλι.
Ας του ευχηθώ καλό ταξίδι και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, από μένα, το ΕΚΑΒ, όλους τους Έλληνες. Πολλοί του οφείλουν τη ζωή τους. Και χάθηκε σε συνθήκες, από τις οποίες είχε σώσει πολλούς. Ο ίδιος, ή οι μαθητές του.
 
Εκτός από σπουδαίος επιστήμονας, ήταν και άνθρωπος με χιούμορ. Θα δημοσιεύσω μια φωτογραφία που το αποδεικνύει. Εδιμβούργο, Μάιος 2005, δοκιμάζει Σκωτσέζικο κιλτ και έχουμε ξεραθεί στα γέλια. Και πάλι στο καλό φίλε.

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Το ΙΕΚ ΕΚΑΒ, μαγική εικόνα.

Κάτι με ενοχλούσε ανέκαθεν στην επιχειρηματολογία των απανταχού εκπροσώπων μας, αλλά το εντόπισα τις τελευταίες μέρες,σ' αυτήν την ιστορία με τις μετατάξεις των Δημοτικών υπαλλήλων.
Όλοι έσπευσαν να δηλώσουν ότι, το ΕΚΑΒ πρέπει να στελεχώνεται και να λειτουργεί με εκπαιδευμένο προσωπικό. Γενικώς και αορίστως όμως. Την μαγική φράση "πιστοποιημένος Διασώστης ΙΕΚ" όμως, δεν την άκουσα από κανέναν.
Δίνει μ' αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα στον οποιονδήποτε δημοσιογράφο να του απαντήσει "πάρτε τους διοικητικούς από τον Δήμο και εκπαιδεύστε τους".
Αν όμως βρισκόταν ένας να δηλώσει ότι, "για να προσληφθεί κάποιος στο ΕΚΑΒ, σε θέση που έχει οποιαδήποτε επαφή με τον πάσχοντα, πρέπει να είναι πτυχιούχος ΙΕΚ", η συζήτηση θα είχε τελειώσει προ ΕΘΕΛ.
Πως όμως να υποστηρίξει κάποιος κάτι ξένο; Κάτι που δεν το έχει ο ίδιος; Υποχρεωτικά λοιπόν πατάει σε δύο βάρκες και στο παραμικρό κούνημα πέφτει στη θάλασσα! Και την πληρώνει το ΕΚΑΒ.
Η λύση είναι μία και εδώ. Για τέτοια και παρόμοια ζητήματα, το ΕΚΑΒ να εκπροσωπείται στο Υπουργείο και στα ΜΜΕ, μόνο από συνδικαλιστές πτυχιούχους ΙΕΚ.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Οι "μέσα" και οι μετατάξεις.

Να αρχίσω όπως οι ρεπόρτερ των καναλιών: "Σάλος ξέσπασε στο ΕΚΑΒ .......".
Και πριν συνεχίσω να αναφέρω ότι, όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχει το ΕΚΑΒ, κανείς σάλος δεν ξέσπασε και ποτέ, για τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τον πολίτη. Για το γεγονός ότι κανένα πρωτόκολλο και κανένας έλεγχος δεν εφαρμόστηκαν ποτέ και ο καθένας δουλεύει κατά συνείδηση.
Γι' αυτό τον λόγο, όλοι χωράνε στα ασθενοφόρα επειγόντων του ΕΚΑΒ.
Διασώστες πιστοποιημένοι, μη πιστοποιημένοι, εκπαιδευμένοι, ανεκπαίδευτοι, οδηγοί, τραυματιοφορείς, ηλεκτρολόγοι, υπάλληλοι της ΕΘΕΛ, πολύτεκνοι, μουσουλμάνοι, κλέφτες, ανώμαλοι, χρήστες, αλκοολικοί, ψυχασθενείς και πάει λέγοντας.
Ο καθένας φοράει μια μπλούζα που γράφει "Διασώστης" και ο πολίτης παίζει ρουλέτα όταν καλεί σε βοήθεια. Με όσες πιθανότητες έχεις στο καζίνο, να πετύχεις νούμερο.
Κανείς σάλος που τόσα χρόνια, αντί να προσφέρουμε πρώτες βοήθειες και να διακομίζουμε ασθενείς, εμείς κουβαλάμε πατάτες. Όχι σε σακιά, αλλά σε σεντόνια.
Σάλος έγινε, επειδή τρίζει η καρέκλα του τηλεφωνητή. Μάθαμε από τα κανάλια, ότι το Υπουργείο ενημερώθηκε πως "το ΕΚΑΒ έχει έλλειψη τηλεφωνητών και στη θέση τους χρησιμοποιεί πληρώματα Ασθενοφόρων". Και προθυμοποιήθηκαν να μετατάξουν μερικές εκατοντάδες σκουπιδιάρηδες από τους Δήμους.
Και έγινε επανάσταση! "Γιατί το Υπουργείο δεν γνωρίζει πως ο τηλεφωνητής, πρέπει να είναι Διασώστης;"
Σιγά να μην είναι και επίκουρος καθηγητής ιατρικής λέω εγώ. Ο οποιοσδήποτε κάθεται στα τηλέφωνα. Και κάνει οτιδήποτε. Σου γράφει κάταγμα και πας και βρίσκεις ΟΠΟ. Σου γράφει ρινορραγία και πας και βρίσκεις έμφραγμα.
"Ο τηλεφωνητής πρέπει να είναι εκπαιδευμένος για να δίνει πρώτες βοήθειες από το τηλέφωνο". Σιγά να μην δίνει, αφού αυτό απαγορεύεται δια "νόμου". Επειδή κάποιοι θεώρησαν ότι έτσι καθυστερεί και δεν παίρνει πολλές κάρτες, για να φαίνεται ότι έχουμε πολλή δουλειά.
Εδώ αντί να πηγαίνουν οι κάρτες από PC σε PC, εμείς ξοδεύουμε κάτι τόνους από χαρτί, ενώ στο υπόλοιπο κόσμο βάζουν tablets στα ασθενοφόρα και καταργούν τους ασυρμάτους.
Ποια είναι η αλήθεια; Μία και μοναδική.
Στα ασθενοφόρα ο οδηγός της ΕΘΕΛ, καθόλου χειρότερος δεν είναι από τον πιστοποιημένο Διασώστη, ο οποίος εφαρμόζει το πρωτόκολλο του κοπρίτη δημόσιου υπάλληλου. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο δημοτικός υπάλληλος στα τηλέφωνα, καθόλου χειρότερος δεν θα είναι από την ΕΚΑΒίτισα που ξύνει τα νύχια της και τον ΕΚΑΒίτη που ξύνει .. ξέρετε τι.
Αυτή είναι η μία πλευρά. Πάμε στην άλλη τώρα.
Γιατί το Υπουργείο δεν ξέρει ποιοι είμαστε και τι δουλειά κάνουμε.
Δεν το ξέρει γιατί εμείς οι ίδιοι το αποκρύπτουμε σκόπιμα. Όσοι ήταν στα πράγματα τα τελευταία 30 χρόνια και πολλοί απ' αυτούς που ακόμη είναι, δεν θέλουν να βγαίνει προς τα έξω η δουλειά του Διασώστη, αφού ούτε οι ίδιοι δεν την γνωρίζουν.
Φαντάζεστε να δούλευαν στο ΕΚΑΒ, μόνο Διασώστες; Πως θα έρχονταν ο εκδοροσφαγεύς να ζητήσει την ψήφο σου για να κάνει συνδιοίκηση; Οι μετατάξεις για όλους αυτούς, είναι δώρο Θεού. Αλλάζουν τις ισορροπίες υπέρ του χτες και δυναμώνουν την θέση τους.
Πετάξτε τους στην εφεδρεία γα να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα. Με την κρίση είναι ευκαιρία. Δεν έχουν την παραμικρή εξουσία.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Πάρτυ μασκέ!

Το Σάββατο που μας έρχεται, έχουμε εκλογές στο ΕΚΑΒ, για να εκλέξουμε εκπρόσωπο εργαζομένων στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο. Πριν γράψω οτιδήποτε να επαναλάβω την πάγια θέση μου, ότι όλοι έχουμε, όχι μόνο δικαίωμα, αλλά υποχρέωση συμμετοχής. Με την ψήφο μας να πούμε την γνώμη μας. Να πάμε λοιπόν να ψηφίσουμε, όποιους θέλει ο καθένας.
Από το Υ.Σ. περνάνε οι μεταθέσεις και τα παραπτώματα, οπότε στο παρελθόν το παιχνίδι ήταν εύκολο για τους υποψήφιους: "Ψήφισέ με κι εγώ .....". Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Οι μεταθέσεις τέλος και όσοι έχουν ξεμείνει δεν παραμυθιάζονται εύκολα. Έχουν φάει από 2 - 3 κοροϊδίες ο καθένας, οπότε δεν την ξαναπατάνε. Για παράπτωμα τώρα, δεν την γλυτώνεις με την καμία. Την τρως με το παραμικρό (πολύ σωστά) και είναι όλη δική σου.
Δύσκολο το έργο των υποψηφίων. Τι θα μετρήσει λοιπόν; Τι θα προβάλλουν; Οπωσδήποτε όχι την κομματική τους προέλευση. Μπορεί να είναι τίμια παιδιά και καλοί συνάδελφοι, αλλά σε κάθε συζήτηση θα τους χρεώνουν τα μνημόνια και την τρόικα και τα λεφτά που έφαγε ο Άκης και τους κουμπάρους και το Βατοπέδι. Άδικο, αλλά έτσι είναι. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους συναδέλφους, γιατί και οι ίδιοι δεν ξέρουν ποιον να κατηγορήσουν για την τροπή που πήραν τα πράγματα, γι' αυτούς και την οικογένειά τους.
Οι συνάδελφοι όμως που θα πάνε να ψηφίσουν, πρέπει να γνωρίζουν την ιδεολογική προέλευση των υποψηφίων, γιατί αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν αρκεί να είναι "καλά παιδιά".
Κάποιος δηλαδή, ήταν ΠΑΣΟΚ (δεν μιλάω για τα λαμόγια, αυτοί πήγαν αλλού), γιατί είχε μια συγκεκριμένη θεώρηση των πραγμάτων. Είχε συγκεκριμένη άποψη για τα ζητήματα, τους ανθρώπους, την κοινωνία. Μπορεί σήμερα να μην υπάρχει ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτός δεν άλλαξε στάση ζωής. Βλέπει τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Ούτε ο δεξιός, ούτε ο κομμουνιστής άλλαξαν τρόπο με τον οποίο βλέπουν την κοινωνία.
Και μ' αυτόν τον τρόπο όλοι πολιτεύονται και μ' αυτόν τον τρόπο θα υπηρετήσουν την θητεία τους στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο.

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Αποθανέτω η ψυχή μου ....

Το τελευταίο ζήτημα που θα μας κάνει ρεζίλι, όχι μόνο σαν Υπηρεσία, αλλά και ως άτομα είναι το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Ή όπως αλλιώς λέγεται.
Πίστευα ότι είχα επαρκή πληροφόρηση για το θέμα και σύντομα θα έμπαιναν τα πράγματα στη θέση τους. Υποστήριζα αυτό που λέει η κοινή λογική:
Είναι επίδομα που αφορά υπαλλήλους μιας ειδικότητας που εκτελούν καθήκοντα αυτής της ειδικότητας.
Ποια είναι αυτά τα καθήκοντα; Οχήματα και Συντονιστικό Κέντρο. Τέλος. Καθόλου δεν με απασχόλησαν αυτοί που χώθηκαν σε κάποιο γραφείο, χωρίς να είναι άξιοι να κάνουν δουλειά γραφείου και μας καταδυναστεύουν με την ανικανότητά τους.
Όσο για το αντίστοιχο επίδομα επίδομα που δόθηκε στο συνεργείο; Να το πάρουν οι τεχνικοί και αυτοί που κάνουν δουλειά τεχνικού. Πάλι τέλος. Αν στο συνεργείο υπάρχουν κάποιοι αδιευκρίνιστων καθηκόντων, να τα διευκρινίσουν πρώτα και μετά να πάρουν το επίδομα.
Πιστεύω πως αυτή είναι θέση της πλειοψηφίας των συναδέλφων και μόνο τα συνδικαλιστικά στελέχη υποστήριζαν "να το πάρουν όλοι" για ευνόητους λόγους.
Τι έγινε τελικά; Καμία ανακοίνωση από την Διοίκηση. Όλα εν κρυπτώ και ότι μαθαίναμε στους διαδρόμους.
Κάποιοι το πήραν χωρίς να καταλάβουν γιατί το πήραν και έκαναν την πάπια. Κάποιοι το έχασαν, χωρίς να καταλάβουν γιατί το έχασαν και ξεσήκωσαν τον κόσμο. Έγγραφα πήγαν και ήρθαν από την Διοίκηση στις διάφορες αρμόδιες Υπηρεσίες ζητώντας διευκρινήσεις. Και εκεί που ήταν να το πάρουν περισσότεροι κόπηκε σε όλους τους "μέσα".
Και αυτοί τα έβαλαν με τους "έξω".
Μίλησαν για κανιβαλισμό, αλληλοσπαραγμό, ανθρωποφαγία. Εγκάλεσαν τους πάντες απορώντας για την έλλειψη ομοψυχίας και την λειτουργία πολλών ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα. Είναι έτσι; Ακριβώς έτσι είναι!
Μπορούν άραγε να συνυπάρξουν σαν ομάδα:
ο παλιός με τον νέο; (από κάθε άποψη),
αυτός που είναι δεκαετίες στο δρόμο, με αυτόν που είναι δεκαετίες στο γραφείο;
αυτός που κάνει 8 σήματα στη βάρδια, με αυτόν που κάνει πειρατείες και στο ενδιάμεσο ανεβαίνει για πλύσιμο και υλικά;
αυτός που πήρε στους 6 μήνες μετάθεση, με αυτόν που έχει ξεμείνει 10 χρόνια και δεν θα φύγει ποτέ;
αυτός που παλεύει να σώσει την κάθε ζωή, με αυτόν που βάζει γυαλάκια στην ανακοπή;
αυτός που ζητάει επιδοτούμενη εκπαίδευση εντός ωραρίου, με αυτόν που πληρώνει από την τσέπη του και τρώει την άδειά του;
αυτός που εκβιάζει το φιλοδώρημα, με αυτόν που αγοράζει εξοπλισμό για να κάνει την δουλειά του;
αυτός που λειώνει στο Κέντρο, με αυτόν που δουλεύει 48ωρο σε περιφερεική στέγαση;
αυτός που αγχώνεται να ζητήσει ένα ρεπό, με αυτόν που έχει παραδώσει την κάρτα μισθοδοσίας του και λείπει χρόνια;
Και ουκ έστιν τέλος!
Οι "μέσα και οι έξω" λοιπόν. Χρόνια η ίδια ιστορία. Κανείς δεν την θέλει, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι για να τελειώσει. Θα τελειώσει όταν εκλείψει η αιτία που την δημιούργησε.
Το βύσμα με το οποίο κάποιοι μπαίνουν μέσα, πάνε σε συγκεκριμένα  πόστα, παίρνουν μετάθεση, γίνονται διοικητικοί και λοιπά και λοιπά. Και όχι από δω και πέρα. Αναδρομικά, από το 1990 και μετά!
Λένε οι μέσα: "όλοι να πάρουν το επίδομα, γιατί πρέπει να σκεφτείτε την περίπτωση που θελήσετε απ' έξω να έρθετε μέσα".
Επειδή μιλάω με τους συναδέλφους, για ένα είμαι σίγουρος: Κανείς απ' έξω δεν θέλει να μπει μέσα. Θέλει οι μέσα να βγουν έξω. Έτσι για το γαμώτο. Θέλει να γυρίσουν πίσω αυτοί που πήραν μετάθεση και να φύγουν αυτοί που την δικαιούνται. Θέλει να βγουν έξω από τα γραφεία και να προσλάβει το ΕΚΑΒ διοικητικούς. Θέλει να επιστραφεί το επίδομα στολής, από αυτούς που το έκαναν Λακόστ. Θέλει να ακυρωθούν όσες μετατάξεις έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια. Θέλει να γυρίσουν οι αποσπασμένοι. Θέλει όλοι να κάνουν την δουλειά για την οποία προσλήφθηκαν και αν δεν μπορούν να παραιτηθούν και να έρθουν άλλοι.
"Θα κλείσει το ΕΚΑΒ, θα ιδιωτικοποιηθεί" απειλούν οι μέσα. Να κλείσει έρχεται η απάντηση. Δεν θα έχω εγώ, αλλά θα χάσετε και σεις την βολή σας.
"Αποθανέτω η ψυχή μου, μετά των αλλοφύλων"
Εκεί τον έχει φτάσει η κούραση από την καθημερινότητα τον ΕΚΑΒίτη. Να τρώει τις σάρκες του.
Τι θα γίνει λοιπόν; Με το επίδομα η ιστορία σύντομα θα τελειώσει και θα ξεχαστεί.
Κάποιοι θα το πάρουν, κάποιοι θα το χάσουν.
Κάποιους θα τους λείψουν τα 120 και θα ζητήσουν να βγουν στο ασθενοφόρο. Κάποιοι δεν θα βγουν, ακόμη και να τους κόψουν το ένα 15ήμερο. Ξέρω τι σας λέω.
Αυτό που θα μείνει, είναι το μίσος και η αντιπάθεια, ανάμεσα σε συναδέλφους. Και αυτό προσωπικά με ενοχλεί. Θα έδινα και την ζωή μου για συνάδελφο. Το θέμα είναι ποιους θεωρούμε συναδέλφους πλέον.
Αυτό με έναν τρόπο λύνεται. Με δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Όχι με γραφεικρατία και μαϊμού προσόντα και προϋποθέσεις.

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Συνέλευση σήμερα

Κάποιο είδος διαστροφής με οδηγεί στο αμφιθέατρο του ΕΚΑΒ, για να παρακολουθήσω τις γενικές συνελεύσεις. Δεν ξέρω καν τι περιμένω να ακούσω. Ίσως κάποιο κρυφό μήνυμα ότι κάτι θ' αλλάξει. Στα μυαλά μας εννοώ. Γιατί εκεί είναι το πρόβλημα. Και είναι τέτοιου μεγέθους το πρόβλημα, ώστε έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στην οικονομική κρίση και στην τρόικα. Δεν ξέρω, ίσως σε λίγο αρχίσω να παρακαλάω να γίνουμε επαρχία της Γερμανίας, για να μας κυβερνάνε απ' ευθείας.
Το θέμα ήταν η έναρξη κινητοποιήσεων, με σκοπό να πιέσουμε μήπως και πληρωθούμε καμιά φορά, αυτά που μας χρωστάνε από πέρυσι το Δεκέμβριο.
Η συμμετοχή ικανοποιητική. Έτσι λέμε όταν συμμετέχουν 150 άτομα, αφού άλλες φορές δεν γεμίζουμε λεωφορείο. Γιατί ήρθαν οι συνάδελφοι; Άλλοι για να ακούσουν αν και πότε θα πληρωθούμε, άλλοι για να ψηφίσουν υπέρ της επίσχεσης, μια και όλοι έχουμε κουραστεί από την γενικότερη κατάσταση και τουλάχιστον, αφού δεν πληρωνόμαστε να χαλαρώσουμε λίγο.
Μπήκαν και άλλα θέματα, με το ανθυγιεινό να επικρατεί τελικά, αφού ελάχιστοι έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί. Οι περισσότεροι το πήραν εξ αρχής, αλλά κάποιοι έμειναν απ' έξω. Κάποιοι προστέθηκαν εκ των υστέρων και κάποιοι το έχασαν εκ των υστέρων. Πολλοί ανέβηκαν στο βήμα και άλλοι δια βοής είπαν την άποψή τους. Ξεχώρισαν αυτοί που υποστηρίζουν ότι πρέπει να το παίρνουν μόνο οι μάχιμοι, αλλά επικράτησε η άποψη ότι δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε τους υπαλλήλους "στους μέσα και στους έξω", αφού όταν θεσμοθετηθούν κριτήρια και οι έξω θα μπορούν να πάνε μέσα, ενώ μέχρι σήμερα αυτό το προνόμιο ανήκει στα λαμόγια.
Η άποψη αυτού του ιστότοπου είναι ξεκάθαρη και έχει διατυπωθεί σε πολλές αναρτήσεις. Οι υπάλληλοι του ΕΚΑΒ, δεν χωρίζονται στους μέσα και στους έξω. Χωρίζονται σε εργαζόμενους και κοπρίτες. Κοπρίτες υπάρχουν και μέσα και έξω. Έξω έχει περισσότερους, γιατί είναι πιο εύκολο να είσαι κοπρίτης έξω, απ' ότι είναι, όταν είσαι μέσα.
Ποια είναι η λύση;
Άλλος Οργανισμός. Αυτός όχι μόνο έχει γεράσει, αλλά έχει πεθάνει ήδη. Το ΕΚΑΒ εδώ και 20 χρόνια, έχει αναπτύξει δραστηριότητες, οι οποίες δεν προβλέπονται (!). Αεροδιακομιδές και Μοτοσυκλέτες, για παράδειγμα. Έχει στην ιδιοκτησία του μέσα τα οποία δεν προβλέπονται: Ελικόπτερα, μοτοσυκλέτες, διασωστικά οχήματα, ιατρικά οχήματα (!). Τι άλλο χρειάζεται να πούμε;
Άλλος Εσωτερικός κανονισμός.
Επανακαθορισμός αντικειμένου. Να καθορίσουμε τι υπηρεσίες πρέπει και μπορούμε να προσφέρουμε και πόσοι πρέπει να είμαστε. Με ποιον τρόπο θα ελέγχεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Αν δεν γίνουν αυτά μία είναι η λύση. Να προσχωρήσουμε στην άποψη των αριστερών και αριστεριζόντων συναδέλφων, την οποία προβάλλουν ως φάρμακο σε κάθε ασθένεια: "Όλοι οι εργαζόμενοι ενωμένοι, ενάντια στην ΕΕ, ενάντια στην Κυβέρνηση, ενάντια στα πάντα, να γκρεμίσουμε τα πάντα". Να φέρουμε και τον κομμουνισμό, λέω εγώ, να μας διορίζουν έναν κομισάριο  ο οποίος θα μας λέει πως θα δουλεύουμε και να μας αξιολογεί, αν είμαστε μέσα στο πνεύμα της επανάστασης.
Μάλλον δεν έχει πολλούς οπαδούς αυτή η πρόταση. Ούτε εκείνη που διατύπωσα στην αρχή της ανάρτησης, να γίνουμε Γερμανικό προτεκτοράτο.
Να αλλάξουμε λοιπόν. Δεν υπάρχει άλλη λύση.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Πάει και το Α10

Όταν βλέπω τσακισμένο ασθενοφόρο κάτι με πιάνει. Ιδίως όταν υπηρετεί σε θρυλικό τομέα. Και ειδικά αν μαζί του, έχω ζήσει μερικά χρόνια υπηρεσίας!

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Καλή σχολική χρονιά!

Στο ΙΕΚ αναφέρομαι βεβαίως, αυτό του ΕΚΑΒ όπως μάθαμε να το αποκαλούμε, ή αλλιώς αυτό που απονέμει την ειδικότητα "Διασώστης - Πλήρωμα Ασθενοφόρου".
Η κατοχή αυτού του τίτλου είναι βασική προϋπόθεση πρόσληψης στο ΕΚΑΒ και όχι μόνο. Πάντα βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις - στην Ελλάδα ζούμε, μην ξεχνιόμαστε!

Το ΙΕΚ στο παρελθόν γνώρισε μέρες δόξας, αφού οι απόφοιτοι ήταν με το ένα πόδι στο Δημόσιο, σε εποχές που δεν έμπαινες ούτε από το παράθυρο. Σε ένα - δύο - τρία το πολύ χρόνια ήσουν μέσα. Και με κάποιες προϋποθέσεις (πολύτεκνοι κ.ά), με τη μία. Με έναν καλό βαθμό πιστοποίησης, το είχες σίγουρο. Αν ο βαθμός δεν ήταν πολύ καλός, δούλευες 2 -3 χρόνια ιδιωτικά, μάζευες την απαραίτητη προϋπηρεσία και το αποτέλεσμα ήταν ίδιο.
Και μετά; Μετά αποκτούσες έναν τίτλο πολύ ανώτερο. Αυτόν του Δημόσιου Υπάλληλου, αλλά αυτά δεν είναι της παρούσης.
Τι γίνεται σήμερα όμως με το ΙΕΚ; Σήμερα που ούτε το πτυχίο της Ιατρικής δεν σου εξασφαλίζει μεροκάματο; Σήμερα που το ΕΚΑΒ έχει κάτι χρόνια να κάνει προσλήψεις και οι απόφοιτοι είναι εκατοντάδες; Σήμερα που με την βοήθεια της τρόικας ανακαλύψαμε αυτό που ξέραμε ήδη, αλλά δεν το λέγαμε; Ότι στην πραγματικότητα περισσεύουμε;
Δεν γίνεται τίποτα, η ζωή συνεχίζεται, τα παιδιά συνεχίζουν να έρχονται ελπίζοντας. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν επιλογή. Τι να κάνουν με το απολυτήριο λυκείου, εκτός από το να μοιράζουν φυλλάδια; Έτσι κι αλλιώς και δουλειά να βρεις, πρέπει να δουλέψεις. Κι αυτό είναι εκτός των αρχών με τις οποίες ο νεοέλληνας μεγάλωσε τα παιδιά του. Το Δημόσιο είναι μονόδρομος και θα είναι για αρκετά χρόνια ακόμη, μέχρι να μας προσγειώσει η κρίση. Γιατί όσο και να πιστεύουμε το αντίθετο αυτό δεν έχει γίνει ακόμη.
Υπάρχει όμως και το άλλο ΙΕΚ, το ταχύρυθμο των δύο εξαμήνων, για ήδη υπηρετούντες υπαλλήλους. Τι γίνεται μ' αυτό; Αυτού του ΙΕΚ, τώρα είναι η σειρά του να γνωρίσει δόξες. Έβγαλε μια - δυο φουρνιές πριν 7 - 8 χρόνια και μετά δεν συμπλήρωνε τμήμα. Τέτοιο ήταν το ενδιαφέρον των συναδέλφων για μόρφωση και πρόοδο.
Βέβαια μην τα ρίχνουμε όλα στους συναδέλφους, γιατί υπήρχαν και αντικειμενικές δυσκολίες. Έπρεπε να πας στη δουλειά το πρωί, ή την νύχτα και κάθε απόγευμα 5 - 9 να κοιμάσαι όρθιος, ενώ ο εκπαιδευτής παρέδιδε τα "κινέζικα" μαθήματα της φυσιολογίας, ανατομίας και τα ιερογλυφικά της οξεοβασικής ισορροπίας. Και πότε να διαβάσεις; Και τι να έκαναν ορισμένοι που είχαν και οικογένειες; Και κάποιοι άλλοι που αντιμετώπιζαν και οικονομικά προβλήματα και έκαναν και δεύτερη δουλειά; Τόσο ενδιαφέρθηκε το ΕΚΑΒ για την μόρφωση των υπαλλήλων του! Στην πραγματικότητα σου έδινε την δυνατότητα, αλλά από την άλλη σου έλεγε "κόψε τον λαιμό σου".
Τέλος πάντων, αρκετοί τον έκοψαν αλλά συνέχεια δεν υπήρξε. Και ο κύριος λόγος ήταν άλλος: Η κοροϊδία από τους ίδιους τους συναδέλφους. Το τι ακούσαμε τότε δεν λέγεται. Σαν να πηγαίναμε στο κρυφό σχολειό ήταν. Όποιος δήλωνε ότι θα πάει στο ΙΕΚ, ήταν ή βλάκας αφού δεν θα είχε οικονομικό όφελος, ή ψώνιο που ήθελε το πτυχίο για να πουλάει μούρη.
Η κρίση έδωσε λύση και στο θέμα του ταχύρυθμου ΙΕΚ. Μόλις άρχισαν οι συζητήσεις περί αξιολόγησης, έπεσε πανικός και αυτοί που λοιδορούσαν το ΙΕΚ, μόνο που δεν σφάχτηκαν για το ποιος θα γραφτεί πρώτος.

Έστω και έτσι όμως, είναι πρόοδος. Έστω και έτσι κάποιοι θα μορφωθούν. Έστω και έτσι κάποιοι, ύστερα από πολλά χρόνια υπηρεσίας θα αντιληφθούν ποιος είναι ο ρόλος του ΕΚΑΒ.
Εμείς τους στηρίζουμε και τους ευχόμαστε "καλή πρόοδο".

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Άλλη μία καταδίκη του ΕΚΑΒ

Κατ' αρχήν η είδηση, όπως την δημοσιεύουν τα ΝΕΑ:
Καταδίκη λοιπόν (μία από τις πολλές) και 270 χιλ. αποζημίωση, για τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου στην Λ. Κηφισίας, αφού το ΕΚΑΒ έφτασε στο τροχαίο με 55 λεπτά καθυστέρηση. Για λόγους επαγγελματικής διαστροφής σκέφτηκα ότι με αυτά τα χρήματα αγοράζουμε 27 καινούριες μηχανές.
Από την άλλη σκέφτηκα ότι λίγα δώσαμε. Έπρεπε να πάμε στο Δικαστήριο και να πούμε στον Πρόεδρο ότι δεν χάθηκε μόνον αυτός εξ' αιτίας μας. Καθημερινά πεθαίνει κόσμος, με τον τρόπο που δουλεύει αυτός ο Οργανισμός. Γιατί και αμέσως να πήγαινε το ασθενοφόρο, ο τραυματίας παίζει ρουλέτα. "Θα βγάλει κανείς την ambu να με αερίσει, ή θα με πετάξει στο φορείο και θα κάνει αεροπλανικά στην Κηφισίας, για να το παίζει και ήρωας μετά, ότι πήγε σε 5 λεπτά στο ΚΑΤ;".
Προχτές (τον δεκαπενταύγουστο) στην Ομόνοια ετοιμαζόμουν να σχολάσω, όταν μου έδωσε λιποθυμία στη Νέα Χαλκηδόνα. Βρήκαμε έναν χρήστη σε άπνοια στην αγκαλιά την μάνας του, η οποία έκλαιγε και φώναζε "το έχασα το παιδί μου". Αμέσως μετά ήρθε και το ασθενοφόρο. Δεν θυμάμαι ποιο ήταν, το Α16 νομίζω. Μια χαρά τον αερίσαμε και τον υποστηρίξαμε. Ξέραμε ακριβώς τι να κάνουμε και οι συνάδελφοι του ασθενοφόρου και μεις. Σε 20 λεπτά σηκώθηκε και οι δικοί του δεν το πίστευαν. Δεν τον διασωλήνωσε κανένας γιατρός, δεν ήρθε καμιά Κινητή Μονάδα. Γιατί αυτό γράφει στην απόφαση του Δικαστηρίου για το τροχαίο στην Κηφισίας. Ότι αν πήγαινε Κινητή Μονάδα θα τον έσωζε. Παραμύθια.
Ήθελα να ήξερα ποιοι πάνε στα Δικαστήρια υπεράσπιση του ΕΚΑΒ. Αυτές τις βλακείες λένε και περιμένουν να τους πιστέψουν οι Δικαστές; Ότι δήθεν "δεν υπήρχε Κινητή Μονάδα κύριε Πρόεδρε για να σωθεί το παιδί, αφού οι Διασώστες είναι οδηγοί και τραυματιοφορείς και γενικώς άσχετοι;" Είναι άνθρωποι που εργάζονται στο ΕΚΑΒ; Είμαστε σίγουροι ότι γνωρίζουν την αποστολή του ΕΚΑΒ; Ή γενικώς δεν ασχολούνται καθόλου, παρά σκέφτονται πότε θα περάσουν οι μέρες για να ξαναπληρωθούν;
Εμείς από την άλλη, ως πότε θα ανεχόμαστε, από τη μια να μας πετσοκόβουν τους μισθούς και από την άλλη να πληρώνονται ένα τσούρμο κοπρίτες;
Και δεν με πειράζει που πληρώνονται αυτοί, ούτε οι αποζημιώσεις που πληρώνει το ΕΚΑΒ. Η προσβολή με νοιάζει, σε όλους εμάς που ψοφάμε στο δρόμο.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Διακοπές 2012

Άδεια 2η περίοδο φέτος και η διαδρομή γνωστή. Κυπαρισσία - Ερατεινή - Βόλος, ή αντίστροφα, ανάλογα με την εποχή. Γιατί αν πας να βουτήξεις αρχές Ιούλη στην Δυτική Πελοπόννησο, ότι μπει στο νερό θα σου ξεραθεί και θα κάνεις μέρες να το ξαναχρησιμοποιήσεις.
Δυστυχώς (!) το σπίτι στην Κυπαρισσία δεν ήταν διαθέσιμο φέτος και με μεγάλη μου "λύπη", έχασα την επίσκεψη στα "άγια χώματα". Πάμε από Βόλο λοιπόν και παντού είμαστε μόνοι μας. Στην Εθνική οδό, στην πόλη, στην παραλία, στο ουζερί. Ωραίο πράγμα η κρίση. Σε γλυτώνει από μεγάλη ταλαιπωρία. Εμένα η κρίση (το 'χω ξαναπεί) δεν με άγγιξε. Εμένα και όλους όσους ήμασταν σε κρίση χρόνια πριν. Άγγιξε δύο κατηγορίες. Αυτούς που την παλεύανε ίσα - ίσα και τώρα θα αρχίσουν να χρωστάνε. Εναλλακτικά θα κάνουν το σκατό τους παξιμάδι. Και αυτό τους συμβουλεύω να κάνουν. Εγώ που διάλεξα άλλο δρόμο, παλεύω με τις τράπεζες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Ειδικά οι νέοι, είναι η καλύτερή τους, αρκεί να μην κάνουν σφάλματα. Να μην παντρευτούν μικροί, για παράδειγμα. Ο γάμος για τον νέο είναι σαν να έχει κάνει φόνο. Χάνει 20 χρόνια από τη ζωή του, με την διαφορά ότι στο γάμο έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερος.
Γάμο μπορείς να κάνεις, αν σου κάτσει η εγγονή του Μητσοτάκη, ή η κόρη του Πολύδωρα. Όχι " έχει σπίτι η νύφη και την πήρα", γιατί τώρα έχει χαράτσια. Και μόλις περάσουν οι γλύκες θα σου τη λέει συνέχεια: "ο πατέρας μου έκανε ολόκληρο σπίτι και συ άχρηστε δεν μπορείς να το συντηρήσεις".
Αντίθετα, αν μείνει ελεύθερος και βρει μια δουλίτσα με 800 ευρώ (και μια δεύτερη να πάει πιο ψηλά), είναι όλα για πάρτη του. Τσάμπα σπίτι, τσάμπα φαΐ. Αγοράζει Porsche με 300 το μήνα (άλλο καλό της κρίσης) και έχει 6 γκόμενες. Την Κυριακή ρεπό να πάει κανένα γήπεδο.
Θα μου πεις "και τα κορίτσια τι θα κάνουν;". Ότι έκαναν πάντα. Το παραπάνω σύστημα το εφαρμόζουν αιώνες τώρα. Μένουν με τους δικούς τους, αγοράζουν αυτοκινητάκι, ότι περισσεύει τράπεζα. Όταν κανονίζουν έξοδο, ανάληψη 20 ευρώ για την περίπτωση που τσακωθούν με τον μαλάκα και πάρουν ταξί. Οι μισές αυτό. Οι άλλες μισές σπουδάζουν.
Η δεύτερη κατηγορία που την έφαγε από την κρίση είναι οι "μαζί τα φάγαμε". Οι φοροφυγάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μιζαδόροι του Δημοσίου, οι μισθωτοί των 3500 το μήνα, οι Γιατροί και οι δικηγόροι. Τους τα μάζεψε μία φορά με το Χρηματιστήριο. Θα τους τα μαζέψει και τώρα. Από την μία τα χαράτσια, από την άλλη το "πόθεν έσχες", σκούζει ο λαμαρινάς με τα 14 διαμερίσματα ότι είναι φτωχός, αφού δηλώνει μόνο 7000 το χρόνο.
Το φετινό καλοκαίρι είναι ιδιαίτερο. Δεν πήγαν διακοπές οι πολιτικοί, δεν σταμάτησε ούτε μέρα η ειδησεογραφία, έχουμε και τους Ολυμπιακούς.
Δεν πήγε καλά η Ελλάδα. Μάλλον τελείωσαν οι ομογενείς από Ρωσία και οι Βορειοηπειρώτες.
Στον πάτο και οι Βούλγαροι, μέχρι να ανακαλύψουν κανένα καινούριο φάρμακο.
Δεν έβγαλα τον υπολογιστή από το αυτοκίνητο και έτσι έμεινα μακριά από το ΕΚΑΒ, όσο ήμουν στο Βόλο. Έκανα κάτι βουτιές στη Μπούφα και μερικές επισκέψεις στα ουζερί. Σε ένα από αυτά δεν βρήκα εμφιαλωμένο "Αποστολάκη" και προκειμένου να ξεπέσω στο "Θεσσαλικό", παρήγγειλα χύμα. Είκοσι χρόνια είχα να το κάνω αυτό και τα πράγματα είναι χειρότερα από τότε. Χημεία σκέτη. Καπάκι μία μπύρα για να ξεπλυθεί από τον οργανισμό.
Την πέμπτη μέρα κατηφόρισα την Εθνική, πήρα τον Μπράλο για να πέσω Φωκίδα. Η Ερατεινή με περίμενε σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από πέρυσι. Άραξα στο MISTRAL όπως πάντα και κάθε μέρα περνούσα την ίδια "ταλαιπωρία". Από το ξενοδοχείο 9 μέτρα μέχρι την ομπρέλα και από κει άλλα 4 μέχρι τη θάλασσα. Και το μεσημέρι άλλα 4 μέχρι τον "Βαλιάνο" για φαγητό. Το απόγευμα επανάληψη.



Το μεσημέρι τρώγαμε ψαρικά, το βράδυ μαγειρευτά, ή το μεσημέρι μαγειρευτά και το βράδυ κρέας. Κάποια στιγμή ένας ξιφίας 15 κιλά, έκανε το λάθος να περάσει μπροστά από τα καΐκια που ψάρευαν στα ανοιχτά και κατέληξε ψητός μόλις βγήκε από την θάλασσα. Την επόμενη συνέλαβα τον ταβερνιάρη να αγοράζει κάτι ζωντανές καραβίδες και έγιναν επιτόπου με μακαρόνια.
Το φαγητό 50 ευρώ τη μέρα, οπότε ο προϋπολογισμός τηρήθηκε χωρίς υπερβάσεις και χωρίς να χρειαστεί να πάρω ισοδύναμα μέτρα.
Έκανα δύο - τρεις αναγνωριστικές βόλτες και διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε ΕΚΑΒίτης στο χωριό. Ακόμη κι Αντρέας που είναι μόνιμος κάτοικος, πήγε διακοπές στο χωριό της γυναίκας. Την τρίτη μέρα πέρασε από μπροστά μου ο Φώτης. Πιάσαμε την κουβέντα για το ΕΚΑΒ, αλλά δεν με χάλασε, γιατί μ' αρέσει να μιλάω μαζί του για το οτιδήποτε. Χώρια οι μπύρες που ήπιαμε.
Οι μπύρες, άλλη θλιβερή ιστορία. Είμαι και αδύνατος και δεν μου πάει η κοιλιά με τίποτα. Έχω λιώσει αφότου επέστρεψα για να την εξαφανίσω.
Κάπου εκεί κόλλησε και το κινητό και αναγκάστηκα να πεταχτώ Ναύπακτο να πάρω άλλο. Μποτιλιάρισμα στη Ναύπακτο, κόλαση. Καλύτερα στην Ομόνοια. Έτσι πέρασα στη νέα εποχή, αποκτώντας smartphone. Τα κινητά κρατάνε όλο και λιγότερο και κάθε φορά πρέπει να διαβάζω τόμους ολόκληρους, για να το κάνω να δουλέψει.

Στο internet λοιπόν από το κινητό και για να δούμε τι γίνεται. Μία από τα ίδια, από όσους έμειναν πίσω. Η γκρίνια περιορισμένη λόγω διακοπών, αλλά στο ίδιο μοτίβο. Ακόμη αρνούμαστε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Ακόμη μας φταίνε οι άλλοι. Δεν πειράζει καλά να είμαστε, να βγάλουμε το Χειμώνα και φέτος χωρίς εκπλήξεις. Τα μέτρα που θα παρθούν δεν μας φοβίζουν, γιατί έτσι κι αλλιώς όποιος έχει πληρώνει. Όσο και να σκούζει.
Καλή επιστροφή στους αδειούχους της 2ης περιόδου και καλά να περάσουν όσοι φεύγουν. Του χρόνου με υγεία. Από Δευτέρα στην Ομόνοια, να διαπιστώσω τι δουλειά έκανε η Αστυνομία όσο έλειπα.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

ΕΚΑΒ και Τουρισμός


Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μιας χώρας που κατάντησε να καταναλώνει, χωρίς να παράγει το παραμικρό. Όλοι τον τουρισμό περιμένουν, ως μάνα εξ ουρανού. Από τον πλανόδιο μέχρι τον Πρωθυπουργό.
Αυτό που για τους υπόλοιπους είναι ευλογία Θεού, για το ΕΚΑΒ είναι εφιάλτης. Δεκάδες νησιά, με πληθυσμό 5 - 10 χιλιάδες κόσμο, το καλοκαίρι μαζεύουν εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες. Και είτε έχουν ένα ασθενοφόρο, είτε δύο, είτε τρία, ο τουρίστας περιμένει με τις ώρες στην άσφαλτο.

Στη συνείδηση του κόσμου, ασθενοφόρο = ΕΚΑΒ (κακώς κατά την γνώμη μου), οπότε προς τα κει στρέφονται τα βέλη οποιουδήποτε θελήσει να διαμαρτυρηθεί γι' αυτήν την κατάσταση. Προς τα κει και τα βέλη των συνδικαλιστών της Β. Ελλάδας και αναφέρομαι σε επιστολή της ΠΟΠ ΕΚΑΒ (www.popekab.gr), με την οποία ενημερώνει μέχρι και τις εισαγγελικές αρχές, για τις ελλείψεις στην Χαλκιδική. Για να καταλήξει ζητώντας ενίσχυση της Χαλκιδικής, αναφέροντας πως τους καλοκαιρινούς μήνες, ο πληθυσμός φτάνει το εκατομμύριο.
Επειδή οι συνάδελφοι δεν μας εξηγούν πως εννοούν την ενίσχυση, κάνω δικούς μου υπολογισμούς. Χρειάζονται 10 ασθενοφόρα το καλοκαίρι στην Χαλκιδική. Εύκολα λοιπόν παίρνεται μια απόφαση και προσλαμβάνονται 200 άτομα. Και για 4 μήνες όλα καλά. Μόλις φύγουν οι τουρίστες, ο πληθυσμός πέφτει στις 100 χιλιάδες. Τι θα κάνουν τον Χειμώνα οι συνάδελφοι; Πως θα σκοτώνουν την ώρα τους; Θα παίζουν μακριά γαϊδούρα, ή θα κατέβουν στον Άθω να μονάσουν; Ή θα δεχτούν να υπογράψουν σύμβαση κατά την πρόσληψη, ότι τον Χειμώνα θα έρχονται να δουλεύουν στην Ομόνοια; Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και άλλοι από την Ρόδο, την Κρήτη, την Ζάκυνθο κλπ.
Τι κάνει μέχρι σήμερα το ΕΚΑΒ; Ότι όλοι οι Έλληνες, τουρισμό! Φεύγουν Πληρώματα από την Αθήνα και πάνε να καλύψουν κάποιο νησί. Άλλοι για 20 μέρες, άλλοι για 40, άλλοι για τρεις μήνες, μέχρι και 3 χρόνια έχουν μείνει κάποιοι.
Μένουν πίσω οι άδειες, γεμίζουν ρεπό, πληρώνει το ΕΚΑΒ τεράστια ποσά σε εκτός έδρας και μετακινήσεις, ανθρώπων και οχημάτων. Και πάλι δουλειά δεν γίνεται, γιατί κάποιοι τουριστικοί προορισμοί μένουν ακάλυπτοι.
Συμπέρασμα:
Από τον τουρισμό, όλοι βγάζουν χρήματα και το ΕΚΑΒ χάνει.
Ερώτημα:
Αυτοί που βγάζουν χρήματα, δεν ενδιαφέρονται για την ασφάλεια του τουρίστα; Δεν θέλουν να ξανάρθει; Οι Δήμοι βγάζουν τεράστια ποσά, δίνοντας άδεια για κατάληψη πεζοδρομίων και κοινόχρηστων χώρων από τους επιχειρηματίες. Ας βάλουν επιπλέον 1 ευρώ την καρέκλα και θα μαζέψουν εκατομμύρια. Ας αγοράσουν ασθενοφόρα και ας προσλάβουν όσους Διασώστες θέλουν με 5μηνη σύμβαση. Τόσοι συνάδελφοί μας είναι άνεργοι. Και το ΕΚΑΒ να μοριοδοτήσει την εργασία τους στα Δημοτικά ασθενοφόρα, αντί να υποχρεώνει τους απόφοιτους του ΙΕΚ να εργάζονται σε ιδιωτικά.
Άλλη λύση, πιο δωρεάν.
Οι κάτοικοι των τουριστικών περιοχών να λειτουργήσουν Εθελοντικά Ασθενοφόρα. Το ΕΚΑΒ ευχαρίστως θα τους παρέχει τεχνογνωσία και θα τους εκπαιδεύσει. Δεν θα αναφερθώ βέβαια σε επιμέρους σχεδιασμούς, για το ποιον ρόλο πρέπει να έχει το ΕΚΑΒ, ποιος πρέπει να κάνει τις διανοσοκομειακές διακομιδές και άλλα, για τα οποία έχω ξαναγράψει.
Γιατί λοιπόν τα γράφω αυτά, αφού είναι γνωστά σε όλους και αφού όλοι γνωρίζουν ότι έτσι γίνεται σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο; Έτσι, γιατί όπως ξέρετε από χρόνια, μ' αρέσει να γίνομαι κακός. Και περισσότερο μ' αρέσει που όλοι διαφωνούν.
Οι κάτοικοι των τουριστικών περιοχών, θέλουν να παίρνουν, όχι να δίνουν. Θέλουν να κλέβουν τον ΦΠΑ και να απασχολούν ανασφάλιστο προσωπικό.
Οι Δήμαρχοι δεν το συζητούν καν. Αν τους έδινε λεφτά το Κράτος για καμιά πρόσληψη, ή για καμιά προμήθεια, τότε μάλιστα.
Οι συνδικαλιστές, κολλημένο γραμμόφωνο με δίσκο του '74. Φέρτε καινούργια ασθενοφόρα, πάρτε χιλιάδες υπαλλήλους και αφήστε μας να παίζουμε με τις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις για να είμαστε δημοφιλείς.
Ούτε οι συνάδελφοί μου συμφωνούν. "Άσε ρε συ να πάμε σε κανένα νησί το καλοκαίρι, να πάρουμε κανένα φράγκο. Κρίση έχουμε".
Κρίση έχουμε. Γιατί άραγε;

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Για μια χούφτα ευρώ

Εδώ και ένα εξάμηνο, όλα τα οικονομικά πλάνα μας, είχαν κοινό παρονομαστή. Το επίδομα στολής. Άντε και τις ώρες Δεκεμβρίου. Μόλις η καταβολή τους πήγε μερικές μέρες πίσω, άρχισαν οι επαναστατικές κραυγές. Το γεγονός ότι μέσα σε δύο χρόνια έχουμε χάσει το 50% του εισοδήματός μας, το έχουμε κάνει εύκολα γαργάρα, γιατί η ενοχή έχει περάσει στο DNA του Δημόσιου Υπάλληλου. Γνωρίζαμε υποσυνείδητα ότι "μαζί τα φάγαμε", οπότε κάνουμε την πάπια τουλάχιστον να κρατήσουμε την δουλειά μας βρε αδερφέ.
Τα χρήματα κόλλησαν στην γραφειοκρατία, αλλά ξεχνάμε ότι έτσι δουλεύει το Δημόσιο 40 χρόνια τώρα. Όπως δουλεύει το ΕΚΑΒ, έτσι δουλεύουν και οι άλλοι. Πρώτα φροντίζουν την πάρτη τους και μετά τον πολίτη.
Βέβαια εμείς έχουμε ένα επιπλέον πρόβλημα. Όχι μόνο δεν μας πληρώνουν, αλλά μας βάζουν και κοριούς στα οχήματα και θα μας υποχρεώσουν να δουλεύουμε. Και όχι μόνον αυτό. Ούτε καύσιμα θα μπορούμε να κλέβουμε, ούτε πειρατείες με κλειστά ασθενοφόρα, ούτε μαύρα περιστατικά, ούτε μαύρες βάρδιες. Σε λίγο θα μας κόψουν και τα μαϊμού εκτός έδρας. Πως θα πηγαινοέρχεσαι αυθημερόν και θα χρεώνεις ξενοδοχείο στο ΕΚΑΒ, με τον κοριό στο ασθενοφόρο; Έ, αυτό λοιπόν παραπάει. Εντάξει οι περικοπές και οι καθυστερήσεις πληρωμών. Τουλάχιστον να μας άφηναν να κάνουμε τα δικά μας.
Πάμε λοιπόν να επαναστατήσουμε. Φταίει βέβαια και το Σωματείο που δεν κουνιέται. Που δεν βγαίνει μπροστά να κάνει καμιά επίσχεση εργασίας. Θα έχει την στήριξη όλων μας. Ειδικά τώρα που είναι καλοκαίρι, τουλάχιστον είκοσι θα μαζευτούμε.
Είκοσι άτομα συνάδελφοι, μαζεύονται κάθε μέρα στο προαύλιο του ΕΚΑΒ όταν φέρνουν το ασθενοφόρο για σέρβις. Το γραφείο του Σωματείου είναι ανοιχτό από το πρωί και έχει και δροσιά. Ούτε ένας δεν μπαίνει μέσα. Όχι να πει καλημέρα. Να δροσιστεί. Προτιμούν οι συνάδελφοι να κάθονται στο καύσωνα. Και το μεσημέρι γυρίζουν σπίτι και ρωτάνε στο facebook "τι γίνεται με τις ώρες;". Θα μπορούσαν να το ξέρουν από το πρωί, ρωτώντας τον Πρόεδρο, ή τον Γραμματέα. Και οι πληροφορίες να είναι έγκυρες και όχι τα ηλίθια σχόλια που γράφει ο κάθε πονηρός.
Το σημερινό Σωματείο είναι το καλύτερο που είχαμε ποτέ, για ένα λόγο. Η πλειοψηφία των μελών του έχει αντιληφθεί ότι πρέπει να υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία όλων σε έναν σκοπό. Να αλλάξουμε για να μην βουλιάξουμε.
Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι, οι οποίοι επιμένουν. Ακόμη και στον ύπνο τους παραμιλάνε το ποίημα του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας και δωρεάν υγείας και των εκατοντάδων προσλήψεων. Τους ρωτάς για την αλλαγή του Οργανισμού, σου απαντούν για τα αντιλαϊκά μέτρα της Κυβέρνησης. Τους ρωτάς για την αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού, σου απαντούν για τα ξένα και ντόπια συμφέροντα. Και μετά βγαίνουν στην αυλή και φωνάζουν συνθήματα. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, θα ζήσουμε και μ' αυτούς.
Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε επανάσταση. Για τους ίδιους λόγους που η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει επαναδιαπραγμάτευση. Μας ζητούν οι Ευρωπαίοι να αλλάξουμε. Να φτιάξουμε το Κράτος, να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή. Και όταν τα κάνουμε αυτά και έχοντας αποδείξει ότι δεν είμαστε αεριτζήδες, τότε να επαναδιαπραγματευτούμε.
Το ίδιο ισχύει και με το ΕΚΑΒ. Όταν αποφασίσουμε να φτιάξουμε την Υπηρεσία, όταν αποκτήσουμε συνείδηση της αποστολής και του καθήκοντος μας και όταν αυτό γίνει αντιληπτό από τους πολίτες, τότε τα ξαναλέμε. Και όταν ταυτόχρονα αποκτήσουμε κοινή γλώσσα και κοινά συμφέροντα.
Μέχρι τότε και μια και είναι περίοδος διακοπών, πάμε για κανένα μπάνιο. Μπορούμε βέβαια ταυτόχρονα, να βρίζουμε τον Πρόεδρο, το Γραμματέα και όποιον άλλον θέλουμε από το Σωματείο, γιατί δεν κάνουν καμιά επανάσταση μόνοι τους και γιατί δεν παίρνουν τα λεφτά από την τράπεζα να μας τα βάλουν στις τσέπες.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Παραμένουν τα ασθενοφόρα στα pits




Θα παρακαλούσα την vw , αν μπορεί να επαλείψει με αντηλιακό τα ασθενοφόρα που παραμένουν στο συνεργείο της και λιάζονται όλη μέρα, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να μην αρπάξουν μες το κατακαλόκαιρο….
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο δεν ενδείκνυται από τους δερματολόγους..




 
Ελπίζω κάποια στιγμή πραγματικά να δοθεί λύση στο πρόβλημα και να ξαναβγούν τα ασθενοφόρα στην κίνηση.

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Τι πρόβλημα έχουν οι Διοικήσεις του ΕΚΑΒ;

Αυτό αναρωτιόμουν όλα τα χρόνια. Μια χαρά έξυπνοι άνθρωποι διορίζονταν Πρόεδροι και Αντιπρόεδροι. Όσο καιρό και να κάθονταν στην καρέκλα, με τίποτα δεν έπαιρναν μπροστά. Με τίποτα να καταλάβουν, τι είναι αυτό που πρέπει να φτιάξουν.
Με τα χρόνια κατάλαβα. Όποιος αναλαμβάνει, πιστεύει ότι το ΕΚΑΒ είναι ένας οργανωμένος και ανεπτυγμένος Οργανισμός. Πιστεύει ότι οι προηγούμενοι απέτυχαν, γιατί επέτρεψαν την κακοδιαχείριση και τώρα που ανέλαβε αυτός, θα βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Και αρχίζει τις διορθώσεις. Διορθώσεις οι οποίες πράγματι χρειάζονται.
Δεν μπορεί όμως ποτέ να αντιληφθεί, πως στην πραγματικότητα αυτό που κάνει είναι να διαχειρίζεται την κρίση. Και με τον καιρό, αντί να δώσει λύση στην κρίση, μεταβάλλεται και ο ίδιος σε συστατικό στοιχείο της.
Και συνεχίζει να αναρωτιέται τι φταίει και όλες του οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό.
Φταίνε τα Πληρώματα που είναι φυγόπονοι του λέει κάποιος. Πολύ ωραία, να βάλουμε GPS, να το λύσουμε αυτό. Και γιατί δεν άλλαξε κάτι;
Φταίνε τα Πληρώματα που κάνουν μαύρες βάρδιες του λέει άλλος. Πολύ ωραία, να φωνάζουμε μέσα ασθενοφόρα, να κάνουμε ταυτοποίηση του Πληρώματος. Πάλι δεν άλλαξε κάτι.
Φταίνε που δεν φοράνε στολές. Μόλις πάρουν το επίδομα, όποιος δεν φοράει θα πέσει καμπάνα.
Φταίνε αυτοί που δουλεύουν 24ωρο. Να το σταματήσουμε κι αυτό.
Φταίνε οι γυναίκες που ζωγραφίζουν τα νύχια τους. Να το απαγορεύσουμε.
Φταίει το Συνεργείο. Φταίνε οι τηλεφωνητές. Φταίει το Γραφείο Κινήσεως, ο εξοπλισμός, οι Γιατροί και πάει λέγοντας.
Δηλαδή φταίνε οι πάντες.
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.
Η καθαρή αλήθεια είναι ότι φταίει το ΕΚΑΒ. Δεν έχει Οργανισμό, δεν έχει Εσωτερικό Κανονισμό. Ή μάλλον έχει, αλλά αυτοί αναφέρονται σε ομάδα Πακιστανών που μαζεύει μήλα στη Βέροια.
Όταν το αντιλαμβάνονται αυτό οι Διοικήσεις είναι πολύ αργά. Έχει έρθει η ώρα να αντικατασταθούν. Και φτου κι απ' την αρχή. Και τι είχες Γιάννη.
Ποιοι ωφελούνται; Κάποιοι τελειωμένοι συνδικαλιστές, που μ' αυτόν τον τρόπο εξακολουθούν να είναι στα πράγματα, ενώ ο εκσυγχρονισμός θα τους πετάξει στα σκουπίδια.
Κάποιοι κοπρίτες εργαζόμενοι, που βρίσκουν ευκαιρία να κάθονται και να πληρώνονται. Να κάνουν κάθε είδους παρανομία και να ζητάνε και τα ρέστα.
Κάποιοι προϊστάμενοι, διευθυντές, υπεύθυνοι, παρατρεχάμενοι, που απ' τη μια λουφάρουν και απ' την άλλη πουλάνε και μούρη κάθε φορά που πάνε στο χωριό τους.
Και οι υπόλοιποι; Οι παλιοί, καλά περνάνε. Οι νέοι υπομονή να βγει η μετάθεση που μου έταξε ο βουλευτής. Αν δεν βγει, φταίει η Κυβέρνηση. Φταίει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πάνω απ' όλα οι Γερμανοί που θέλουν να μας πάρουν τα πετρέλαια.
Κούνια που μας κούναγε. Αν δείχναμε στην Υπηρεσία, το ένα δέκατο της αγωνιστικότητας που δείχνουμε στο facebook, θα έρχονταν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα για μετεκπαίδευση.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Εντός και επί τα αυτά

Το πανηγύρι των εκλογών τελείωσε, αλλά δεν μας παίρνει από κάτω γιατί δεν χρειάζεται να βάλουμε τα κεφάλια μέσα και να στρωθούμε στη δουλειά, αφού ακολουθούν "τα μπάνια του Λαού". Από Σεπτέμβρη τα δύσκολα.
Για το αποτέλεσμα δεν κάνω σχόλιο. Έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια για να ομολογήσουμε ότι "μαζί τα φάγαμε". Ότι πράγματι τα χρωστάμε στους Ευρωπαίους και πρέπει να τα επιστρέψουμε. Και όσοι παρίσταναν τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, όταν ήρθε η ώρα, ανακάλυψαν πως δεν είχαν τίποτα στο παντελόνι, για να δείξουν στην Μέρκελ.
Όχι μόνον "μαζί τα φάγαμε", αλλά και "λεφτά υπάρχουν", για να πληρώσουμε το χαράτσι, τους φόρους, τις ανατιμήσεις, για να ανταποκριθούμε στις μειώσεις μισθών, για να πάμε διακοπές. Το διαπίστωσα και προσωπικά, τις προ των εκλογών ημέρες, όταν περνώντας από διάφορες τράπεζες για να πληρώσω τα χρέη μου, έπρεπε να υπομένω ατέλειωτες ουρές αυτών που προσπαθούσαν να μετατρέψουν τα ευρώ τους σε δολάρια, ή λίρες, για να μην έρθουν οι κομμουνιστές και τους τα κάνουν δραχμές.
Όλα τα παραπάνω τα είχα αποδεχτεί από την εποχή του Γιώργου, περιμένοντας απλώς οι θυσίες μου να μετατραπούν σε αναδιάρθρωση του δημόσιου, πάταξη της φοροδιαφυγής, τιμωρία των κλεφτών και κοινωνική δικαιοσύνη. Από το '81 τα περιμένω αυτά, χωρίς να πάρω είδηση ότι οι περισσότεροι στήριζαν το ΠΑΣΟΚ για άλλους λόγους. Τους ακριβώς αντίθετους από μένα.
Ο Βαγγέλης υποσχέθηκε να διώξει τα εναπομείναντα παράσιτα (τα περισσότερα έχουν φύγει μόνα τους), γι' αυτό τον ψήφισα και για δεύτερη εκλογική διαδικασία ήμουν με τους ηττημένους. Το ήξερα από πριν και περισσότερο στεναχωρήθηκα που δεν κατάφερε να εκλέξει βουλευτή στην Μαγνησία και έχασε την έδρα ένα αξιόλογο στέλεχος, ο Κώστας Καρτάλης.
Το τι θα γίνει από δω και πέρα θα δείξει. Αν ο Αντώνης γεμίσει τον κρατικό μηχανισμό με τα γνωστά στελέχη που οι γυναίκες τους δεκαπλασιάζουν τα εισοδήματά τους, που σχηματίζουν ομίλους κουμπάρων, που κάνουν εταιρείες με τους παπάδες και πουλάνε την περιουσία του δημοσίου, που τάζουν διορισμούς για να τους καθίσει η γκόμενα και μετά τρώνε ξύλο, ή πηδάνε από τις ταράτσες, τότε ο Αλέξης κατά τις γιορτές θα κάνει περίπατο.
Το ΠΑΣΟΚ αν αλλάξει θα σωθεί. Αν δεν αλλάξει θα βουλιάξει Γιώργο, που ήθελες μέσα σε 6 μήνες να αλλάξεις την Χώρα, χωρίς να κάνεις καμιά αλλαγή στο Κόμμα.
Για εκατοστή φορά θα γράψω ότι ο Δημόσιος Υπάλληλος δεν πρέπει να κοιτάει την κεντρική πολιτική σκηνή για να καταλάβει αν πάει καλά η Χώρα. Πρέπει να κοιτάει την Υπηρεσία του. Αν μια Υπηρεσία πάει μπροστά, σημαίνει ότι όλο το Δημόσιο προοδεύει. Αν δεν κουνιέται τίποτα πάμε κατά διαόλου. Συνεχίζουμε να ξοδεύουμε, χωρίς να παράγουμε. Το ένα τρίτο του Οργανισμού δουλεύει, το ένα τρίτο κάνει ότι δουλεύει και το ένα τρίτο κάθεται απροκάλυπτα. Όταν αλλάξει αυτό τα ξαναλέμε.

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Σύστημα εποπτείας στόλου, για τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ Αθήνας.


Πριν από μερικές ημέρες τα Πληρώματα 3 ασθενοφόρων ενημερώθηκαν από την Διοίκηση, πως στα οχήματά τους τοποθετήθηκε συσκευή εκπομπής θέσης.
Αυτό θα δουλέψει δοκιμαστικά λίγες ημέρες, με σκοπό την συλλογή στοιχείων για την χρησιμότητα του προγράμματος και αν αξιολογηθεί θετικά να αγοραστεί το πρόγραμμα για όλα τα οχήματα του ΕΚΑΒ της Αθήνας.
Και παρ' ότι όλες οι προηγούμενες Διοικήσεις το είχαν ανακοινώσει και κάποια στιγμή θα γινόταν πραγματικότητα, έγινε χαμός. Γιατί οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι πρόκειται περί απειλής και ποτέ δεν θα έμπαινε σε εφαρμογή. Χωρίς όμως να φροντίσουμε με την συμπεριφορά μας να αποτρέψουμε την Διοίκηση να το εφαρμόσει. Αντίθετα φροντίσαμε να την υποχρεώσουμε να πάρει αυτό το μέτρο.
Πολλές οι φωνές λοιπόν, άλλες υπέρ και άλλες κατά του προγράμματος, με τις δεύτερες να ακούγονται δυνατότερα, όπως ήταν αναμενόμενο. Αυτό όμως δεν μας δίνει το μέτρο για το πόσοι συνάδελφοι είναι υπέρ και πόσοι κατά.
Κατ' αρχήν κατά του προγράμματος είναι αυτοί, που όλοι τους γνωρίζουν από την συμπεριφορά τους. Αυτοί που κάθονται και κοροϊδεύουν αυτούς που δουλεύουν ευσυνείδητα. Οι κοπρίτες, οι πειρατές, οι άχρηστοι και οι ιδεολόγοι του δημοσιοϋπαλληλισμού. Αν τους ρωτήσεις βέβαια τον λόγο για τον οποίο δεν δουλεύουν, έχουν πολλές δικαιολογίες. Για παράδειγμα:
Δουλεύω όσο με πληρώνουν.
Αυτή είναι μία δικαιολογία εκ του πονηρού, γιατί όλοι γνωρίζουμε πόσος είναι ο μισθός του Δημοσίου. Σ' όποιον δεν αρέσει, παραιτείται και βγαίνει στον ιδιωτικό τομέα, με τα υπέρμετρα προσόντα του να πάρει περισσότερα χρήματα.
Δεν δουλεύω, γιατί μέσα έχουν μαζευτεί μεγαλύτεροι κοπρίτες και δεν κάνουν τίποτα.
Πολύ σωστά, αλλά κι αυτή επίσης είναι μια ηλίθια δικαιολογία. Το σωστό είναι, να βγουν να δουλέψουν αυτοί που κακώς κάθονται και όχι να κάθονται και οι υπόλοιποι.
Δεν δουλεύω, γιατί τα μισά περιστατικά έπρεπε να τα κόβει το Κέντρο και όχι να τρέχω εγώ σαν τρελός όλη την βάρδια.
Ομοίως ηλίθια δικαιολογία. Άλλο η διαλογή των κλήσεων και άλλο η λούφα του εργαζόμενου. Γιατί όταν κάποιοι έξυπνοι ντύνουν την τεμπελιά με επιχειρήματα, κάποιοι άλλοι φορτώνονται όλη την δουλειά.
Η άποψη που σχημάτισα μιλώντας με συναδέλφους είναι ότι, η πλειοψηφία των Πληρωμάτων συμφωνεί με το μέτρο.
Γιατί τα μέτρα που παίρνει μία Δημόσια Υπηρεσία, πρέπει να έχουν ως στόχο το όφελος του Πολίτη και όχι το όφελος του υπαλλήλου. Και στην περίπτωση του ΕΚΑΒ δεν μιλάμε απλώς για πολίτες, αλλά για ασθενείς πολίτες.
Όσο για το κόστος του προγράμματος, πιστεύω ότι θα προκύψει και οικονομικό όφελος. Από που; Από τα καύσιμα των ασθενοφόρων, αφού θα τελειώσουν τα παράτυπα και πολλές φορές, ύποπτα πήγαινε - έλα.
Υπάρχει βέβαια και ένας κίνδυνος, ο οποίος πρέπει να απασχολήσει. Εφ' όσον θα περισσεύουν ασθενοφόρα, το Κέντρο δεν θα ασχολείται με την ακύρωση κλήσεων και αντί να μοιραστεί η δουλειά, αυτή να αυξηθεί. Μ' αυτό λοιπόν πρέπει να ασχοληθεί η Διοίκηση, αλλά και το Σωματείο. Να μπουν πρωτόκολλα στο Κέντρο και να γίνεται διαλογή, σύμφωνα με αυτά. Να κατοχυρωθούν νομοθετικά, ώστε να μην τρέχουν στα Δικαστήρια οι συνάδελφοι τηλεφωνητές, κάθε φορά που κόβουν μία κλήση. Πολλοί από τους οποίους προτιμούν να τρέχουν, παρά να εκπαιδευτούν στην χρήση πρωτοκόλλων. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
Και έτσι σιγά - σιγά, ενσωματώνοντας τεχνολογία να πάμε μπροστά. Και αν δεν μπορούμε να γίνουμε Ευρώπη, τουλάχιστον ας γίνουμε Τουρκία, η οποία ήταν 100 χρόνια πίσω και έχει περάσει πολλά χρόνια μπροστά.
Αυτό θέλει η πλειοψηφία. Και την εξέλιξη δεν μπορούν να την φρενάρουν ορισμένοι, για να κάνουν πειρατικά περιστατικά, να μεταφέρουν τα σακιά με τις ελιές από το χωράφι, το μηχανάκι τους, ή να κάνουν την μετακόμιση του νοικοκυριού τους. Ή να αποφεύγουν τα περιστατικά που βρίσκονται στο δρόμο τους και να τρέχει ο συνάδελφος με την ψυχή στο στόμα για να προλάβει. Και να χάνονται άνθρωποι περιμένοντας το ασθενοφόρο από την άλλη άκρη του Λεκανοπεδίου, ενώ κάποιο άλλο περνάει από δίπλα τους.

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Οι Εκλογές έγιναν. Και τώρα;

Είμαι Αριστερός και ψήφισα ΠΑΣΟΚ. Το δικό μου ΠΑΣΟΚ. Όχι των απατεώνων.
Όχι των φασιστοειδών που έδιωξε η Δεξιά και ήρθαν στο ΠΑΣΟΚ για να πάρουν εκδίκηση. Όχι το ΠΑΣΟΚ αυτών που βόλεψαν, που βολεύτηκαν, που έδωσαν μίζες, που πήραν μίζες, που έδωσαν μεταθέσεις, που πήραν μεταθέσεις.
Μην μου ζητάτε να απολογηθώ γι' αυτούς. Ζητήστε το από τους ίδιους. Έτσι κι αλλιώς δεν βρίσκονται πια στο ΠΑΣΟΚ. Είναι "αγανακτισμένοι" και ποστάρουν γελοιογραφίες στο facebook, ζητώντας μας να μην ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ.
Πριν τις εκλογές, δεν άκουσα ούτε μια στιγμή τις κραυγές αυτών που πάντα ήταν αντιΠΑΣΟΚ και ζητούσαν την τιμωρία του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να "τιμωρηθεί" από τους δικούς του ανθρώπους. Οι άλλοι να πάνε να τιμωρήσουν τα δικά τους κόμματα.
Ήθελα κι εγώ να τιμωρήσω, να νουθετήσω και ίσως τελικά να απελευθερώσω το ΠΑΣΟΚ. Κύρια, επειδή με αγνοούσε επιδεικτικά τόσα χρόνια και με είχε μαζί με πολλούς άλλους στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. Στην κορυφή είχε αυτούς που "έφερναν ψήφους".
Ήθελα να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα θα ήμουν με τους νικητές. Γιατί κακά τα ψέματα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μόνος νικητής των εκλογών. Ήθελα να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, γιατί είναι ένα κόμμα συγγενές ιδεολογικά και γιατί με εντυπωσίασε η ομιλία του αρχηγού του. Δεν μπόρεσα να το κάνω γιατί κατέληξα ότι παρ' όλη την ιδεολογική συγγένεια, δεν έχω καμιά σχέση μ' αυτούς.
Δεν έχω σχέση με ψευτοκουλτουριάρηδες παρ' ότι θαυμάζω τους μορφωμένους ανθρώπους. Δεν έχω σχέση με καλλιτέχνες κάθε είδους. Δεν αντέχω την ατέλειωτη θεωρία. Έχω άλλους τρόπους να εντυπωσιάζω τις γκόμενες. Άσε που δεν μου άρεσαν ποτέ αυτές, που ξεχνάνε να ξυρίσουν τα πόδια τους (για να μην πω τίποτα άλλο).
Δεν μπόρεσα γιατί είμαι αριστερός από θέση και όχι από χόμπι, επειδή είμαι βολεμένος και έχω φραγκάτο μπαμπά.
Δεν μου αρέσουν οι μετανάστες. Μου αρέσουν όλες οι φυλές της γης, όταν είναι στη χώρα τους. Έχω λύσει τα σεξουαλικά μου προβλήματα, αλλά και αν δεν τα είχα, θα έβρισκα άλλον τρόπο. Δεν είμαι πλούσιος, αλλά ποτέ δεν ψώνισα φτηνό κρέας. Πιστεύω ότι όποιος έχει "γούστα" πρέπει να τα πληρώνει και όχι να ψωνίζει από το "κοινωνικό παντοπωλείο" της Πλ. Αττικής και Αγ. Παντελεήμονα.
Δεν μου αρέσουν γενικά οι "διαφορετικοί", γιατί έχουν πιάσει τα κανάλια και διδάσκουν στα παιδιά μου ότι, για να πας μπροστά αν είσαι αγόρι πρέπει να γίνεις αδελφή και αν είσαι κορίτσι, πουτάνα ή λεσβία.
Η επόμενη επιλογή ήταν η ΔΗΜ.ΑΡ. του συντρόφου Κουβέλη. Εκεί κατέληξα ώσπου έμαθα ότι υποψήφια Βουλευτής με το κόμμα του ήταν η κα Ρεπούση. Αυτή που έγραψε στα σχολικά βιβλία πως, η σφαγή των προγόνων μου στη Σμύρνη ήταν απλός συνωστισμός αυτών που προσπαθούσαν να την εγκαταλείψουν. Και σε μένα αρέσουν οι Τούρκοι και επισκέπτομαι συχνά την χώρα τους. Αυτός δεν είναι λόγος για να ξεχάσω, την στιγμή που δεν έχουν καν ζητήσει συγνώμη. Δεν ψάχνω να τους εκδικηθώ, αλλά δεν τους έχω συγχωρήσει.
Για ΚΚΕ δεν το συζητώ. Αυτό το κόμμα το ψηφίζουν οι άνω των 65, πολύ σωστά και οι κάτω των 25, επίσης πολύ σωστά. Όσοι το ψηφίζουν στις ενδιάμεσες ηλικίες, ή συμφέροντα έχουν, ή κάποιο πρόβλημα.
Μικρότερο κόμμα και εκτός Βουλής δεν θα ψήφιζα ποτέ, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται 10 Έλληνες να έχουν 11 γνώμες.
Χαίρομαι ιδιαίτερα όμως, γιατί οι περισσότεροι συμπολίτες μου και οι περισσότεροι σύντροφοί μου δεν έχουν τα ίδια διλήμματα και τους ίδιους προβληματισμούς με μένα. Και πέτυχαν την ανατροπή. Χαίρομαι που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νικητής των εκλογών.
Πάμε τώρα στο αύριο. Δεν δικαιούμαι να ομιλώ για κόμμα που δεν ψήφισα και πολύ περισσότερο να του κάνω προτάσεις. Θα ήθελα να μου επιτραπεί να πω μία γνώμη.
Θα ήθελα ο κος Τσίπρας, αν πράγματι πιστεύει όσα λέει, να μην πέσει στην παγίδα που θα του στήσουν οι άλλοι, πολύ πιο έμπειροι κομματικοί μηχανισμοί. Να τραβήξει το δρόμο του μέχρι τις επαναληπτικές εκλογές. Και εκεί θα ξεκαθαρίσουν όλα. Γιατί όλοι οι αριστεροί πολίτες θα τον ψηφίσουν. Θα φύγουν κι άλλοι από το ΠΑΣΟΚ. Και από το ΚΚΕ. Και η Κατσέλη θα πάει μαζί του. Και οι Οικολόγοι. Και όλοι. Μπορεί μέχρι και αυτοδυναμία. Και τότε δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Ή θα δούμε μία διαφορετική διακυβέρνηση και θα χτυπάμε το κεφάλι μας που δεν το είχαμε κάνει νωρίτερα, ή αυτή η αριστερά θα πάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και επειδή δεν είναι δεξιά δεν θα ξαναβγεί ποτέ.
Κέρδος θα υπάρξει σε κάθε περίπτωση και για τους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μέσω της λίστας θα μπορέσουν να καθαρίσουν τα κόμματά τους, γιατί ως σήμερα δεν το έχουν κάνει. Και δεν έχουν και πολλά περιθώρια, γιατί η επόμενη επιλογή του Λαού θα είναι το ΚΚΕ. Και άντε να συνηθίσεις σ' αυτήν την ηλικία να ζεις με τον κομισάριο.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Ελαστικά αυτοκινήτου

Δεν θα γράψω για τα λάστιχα των ασθενοφόρων, αλλά για τα δικά μας αυτοκίνητα. Παλιά (προ κρίσης) όταν ήθελα να αλλάξω λάστιχα, πήγαινα σε κάποιον γνωστό έμπορο, μου έλεγε δύο - τρεις επιλογές, μου έλεγε επίσης ότι η τιμή που μου δίνει είναι μόνο για μένα, μου τα χρέωνε όσο και ένας ξένος, τα άλλαζα και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι.

Αυτά είπαμε, προ κρίσης. Επειδή έχω την ατυχία, το αυτοκίνητό μου να έχει μεγάλους τροχούς, τα ελαστικά είναι πανάκριβα. Αυτά που φοράει από το εργοστάσιο κοστίζουν 1150 ευρώ. Όταν το έμαθα αποφάσισα να το πηγαίνω με τις ζάντες, αφού τώρα πια "λεφτά δεν υπάρχουν".
Όταν άρχισε να γλιστράει και σταματημένο,αποφάσισα να ψαχτώ λίγο. Ρώτησα σε όλην την Αθήνα και βρήκα πολλές μάρκες σε τιμές από 800 έως 500 ευρώ, τα φτηνότερα.

Γιατί τέτοιες διαφορές; Μετά από δύο βράδια στο Ίντερνετ, έγινα επιστήμονας στο αντικείμενο. Γιατί έχουν διαφορές στις προδιαγραφές ταχύτητας και φορτίου!! Όταν αλλάζουμε λάστιχα λοιπόν, δεν κοιτάμε μόνο να έχουν τις ίδιες διαστάσεις, αλλά να έχουν και τις ίδιες προδιαγραφές.
Παράδειγμα: Τα λάστιχα στο δικό μου είχαν δείκτη ταχύτητας Υ. Αυτά που είναι φτηνότερα είχαν χαμηλότερο δείκτη (W). Αδιάφορο σκέφτηκα, αφού και οι δύο δείκτες αναφέρονται σε ταχύτητες πάνω από 250 χιλ/ώρα και το αυτοκίνητό μου δεν πάει πάνω από 220. Ο δείκτης ταχύτητας όμως αναφέρεται και στην συμπεριφορά του αυτοκινήτου στις στροφές και το φρενάρισμα. Όπως ξαναείπα το σπούδασα το αντικείμενο.
Σε συνδυασμό με τον μικρότερο δείκτη φορτίου (89 αντί 92), επηρεάζεται σημαντικά η συμπεριφορά του οχήματος, ιδίως όταν είναι φορτωμένο και κινείται με υψηλές ταχύτητες.
Αν μάλιστα το αυτοκίνητο φοράει ζάντα αλουμινίου, καλό είναι να υπάρχει και ένας τρίτος δείκτης (ο XL), ο οποίος δείχνει ότι πρόκειται για ελαστικό με προστασία ζάντας.
Κατέληξα λοιπόν να παραγγείλω (από το ίντερνετ) μία τετράδα Κορεάτικα ελαστικά στα 460 ευρώ, τα οποία πληρούσαν όλες τις προδιαγραφές. (Χωρίς αυτές, βρήκα στη Γερμανία λάστιχα με 280 ευρώ).
Στη συνέχεια επισκέφτηκα την ιστοσελίδα μιας εταιρείας στη Γερμανία, η οποία δοκιμάζει όλα τα λάστιχα, όλων των εταιρειών. Ακόμη και τα κινέζικα. Ήθελα να δω αυτά που αγόρασα σε σύγκριση με επώνυμα Ευρωπαϊκά.
Είχαν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα στο στεγνό, στο βρεμένο, στις στροφές και στο φρενάρισμα. Τα επώνυμα υπερτερούσαν στα επίπεδα θορύβου.
Ε, τι να κάνουμε..... σε περιόδους κρίσης θα μπορέσω να ζήσω και με λίγο θόρυβο παραπάνω.
Γιατί  τα γράφω αυτά, που σε κάποιον που τα γνωρίζει ήδη, φαίνονται ανοησίες; Γιατί είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι σαν και μένα που τρώνε τα παραμύθια των εμπόρων και νομίζουν ότι αγόρασαν κελεπούρι.

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Τι έγινε με τις μετατάξεις;

Πριν από 3 χρόνια οι μετατάξεις Πληρωμάτων Ασθενοφόρων σε θέσεις διοικητικών, μετέτρεψαν το ΕΚΑΒ σε πεδίο μάχης. Όχι μόνο ανάμεσα σε αντίπαλες παρατάξεις, αλλά και μεταξύ των ενδιαφερομένων. Τελικά κάποια νύχτα, κάποιοι άλλαξαν ειδικότητα.
Δεν την παρακολούθησα την υπόθεση, γιατί αυτά τα συχαίνομαι. Γιατί κάποιοι αγωνίζονται στο δρόμο και έχουν να ταΐσουν και αυτούς που διαγκωνίζονται για την καρέκλα του γραφείου. Το έχω ξαναγράψει ότι, η θέση τους δεν είναι στο ΕΚΑΒ, αλλά στον κάδο ανακύκλωσης. Η συμπεριφορά τους έχει επίπτωση στο ηθικό όλων και δηλητηριάζει τις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων.
Τις τελευταίες μέρες, χωρίς να μπορώ να το διασταυρώσω, κυκλοφορεί μία φήμη ότι αυτές οι μετατάξεις ακυρώθηκαν από Δικαστήριο, στο οποίο προσέφυγαν άλλοι ενδιαφερόμενοι. Πρέπει να ενημερωθούμε, αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, όχι χάριν κουτσομπολιού, αλλά για να κάνουμε την επόμενη ερώτηση: "Έχει εκδοθεί η Ημερήσια που τους βγάζει από το γραφείο και τους επαναφέρει στα προηγούμενα καθήκοντά τους;" Στο ασθενοφόρο, δηλαδή.
Για να δούμε.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΓΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΚΥΚΛΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Πριν σχολιάσουμε βέβαια, πρέπει να πάμε εδώ:
http://www.somatioekab166.gr/
για να μελετήσουμε την πρόταση.



Η συγκεκριμένη πρόταση αφορά, όπως αναφέρεται, στην δυνατότητα όλων να έχουν πρόσβαση σε όλες τις θέσεις. Πρώτα πρέπει να καθορίσουμε, ποιοι είναι αυτοί οι ‘όλοι’. Από την πρώτη στιγμή διαπιστώνουμε, ότι το ΕΚΑΒ δεν αποτελείται από ένα ομοιογενές σύνολο και έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να χωρίσουμε τα Πληρώματα των Ασθενοφόρων σε τρεις (3) κατηγορίες.
·         Μάχιμοι.
·         Παλαιοί.
·         Άχρηστοι (Αυτοί που δεν θέλουν).
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε, όταν η Τρίτη κατηγορία (αυτοί που δεν θέλουν), άρχισε με κάθε τρόπο να φεύγει από τα ασθενοφόρα και να ‘πηγαίνει μέσα’. Αρχικά δεν τέθηκε ζήτημα, γιατί κανείς δεν τους ήθελε ‘έξω’. Το πρόβλημα παρουσιάστηκε για δύο λόγους:
·         Οι ‘έξω’ μειώθηκαν και η δουλειά δεν έβγαινε. Οι ‘μέσα’ πολλαπλασιάστηκαν και δεν χωρούσαν άλλοι.
·         Οι ‘μέσα’, όχι μόνο δεν υποβαθμίστηκαν, αλλά έκαναν διοίκηση. Έπαιρναν και προαγωγές. Η δουλειά, τα ρεπό, οι άδειες, οι μεταθέσεις των ‘έξω’, εξαρτώνται από τις διαθέσεις των ‘μέσα’.
Η πρόταση του Σωματείου, φαντάζει ανεφάρμοστη στην πράξη, γιατί ακόμη και μία κατηγορία υπαλλήλων να είχαμε, τους Μάχιμους, πάλι δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για ‘όλους’. Δεν μπορούν όλοι να πάνε σε όλες τις θέσεις και αυτό συμβαίνει εξ ορισμού. Για παράδειγμα δεν μπορούν όλοι να γίνουν ιπτάμενοι, γιατί κάποιοι φοβούνται. Δεν μπορούν όλοι να πάνε στις Μηχανές, γιατί κάποιοι δεν μπορούν να οδηγήσουν μηχανή. Μην ξεχνάμε ότι, ποτέ δεν εφαρμόστηκε η εκ περιτροπής οδήγηση, γιατί ορισμένοι αγόρασαν το δίπλωμα οδήγησης και δεν οδηγούν.
Επομένως η πρόταση του Σωματείου, αφορά στην δυνατότητα ‘ορισμένων’ να έχουν πρόσβαση σε ‘ορισμένες’ θέσεις.
Στην πρόταση του Σωματείου, οι θέσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Αυξημένων και ηπιότερων απαιτήσεων.
Δεν νοείται επαγγελματίας Διασώστης, να ενδιαφέρεται για θέση Ηπιότερης απασχόλησης. Αυτές λοιπόν, αφορούν παλαιούς συναδέλφους, οι οποίοι αποφάσισαν να παραμείνουν στάσιμοι και να μην εκπαιδευτούν σύμφωνα με τις σημερινές απαιτήσεις του ΕΚΑΒ.
Πως λοιπόν ξεκουράζεται ο Επαγγελματίας Διασώστης; Τι συμβαίνει Διεθνώς; Πολύ απλά δεν ξεκουράζεται ποτέ. Η Υπηρεσία του τον ‘εκμεταλλεύεται’, μέχρι να πάρει σύνταξη. Ο Διασώστης προάγεται. Υπάρχουν θέσεις Τομεαρχών και Επιθεωρητών. Το τι κάνουν αυτοί δεν είναι της παρούσης. Όταν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο, θα μιλήσουμε για τα καθήκοντά τους. Για την κάλυψη αυτών των θέσεων εφαρμόζεται η μοριοδότηση.
Δεν πρέπει λοιπόν να δημιουργήσουμε σύστημα μοριοδότησης; Και βέβαια πρέπει. Για ποιο λόγο;
Κατ’ αρχήν βάσει αυτού θα κριθούν όλοι, για τις θέσεις που έχουν και όσοι δεν πληρούν τα κριτήρια θα αντικατασταθούν. Στη συνέχεια το σύστημα θα χρησιμοποιηθεί για να συμπληρώνονται τα κενά που δημιουργούνται με τις αποχωρήσεις.
Σε ΚΑΜΙΑ υπηρεσία στην Ελλάδα και στον Κόσμο, δεν εφαρμόζεται η κυκλικότητα στις θέσεις. Και ειδικά σε υπηρεσίες προς τους πολίτες. Και ειδικότερα σε υπηρεσίες προς ασθενείς!
Γιατί όταν έχεις έναν υπάλληλο ο οποίος αποδίδει άριστα, είναι έγκλημα να τον αντικαταστήσεις με άλλον, με την προοπτική ο άλλος να εκπαιδευτεί και ίσως σε έναν χρόνο να γίνει το ίδιο καλός. Στο διάστημα αυτό, ποιες οι επιπτώσεις στους ασθενείς; Όταν συμβεί κάτι στην οικογένειά μας, ποιον θα φωνάξουμε; Αυτόν που αντικαταστήσαμε, ή αυτόν που ίσως γίνει καλός;
Φαντάζεστε οι επιμελητές να χειρουργούσαν εκ περιτροπής με τους ειδικευόμενους; Όχι βέβαια. Οι ειδικευόμενοι θα χειρουργήσουν όταν γίνουν επιμελητές, σε θέση που άδειασε γιατί ο επιμελητής έγινε διευθυντής. Αυτό σε μία Υπηρεσία, ονομάζεται ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Γενικά σχόλια

Πουθενά στον κόσμο δεν κατεβαίνει Διασώστης από το ασθενοφόρο, ούτε προάγεται, αν δεν συμπληρώσει 15 χρόνια ενεργής υπηρεσίας σε αυτό.
Πουθενά στον κόσμο και για κανέναν λόγο, δεν πηγαίνει Διασώστης στο Συντονιστικό, αν δεν ολοκληρώσει επιτυχώς ειδικό σχολείο (dispatch).
Στο ΕΚΑΒ τώρα. Οι Αεροδιακομιδές δεν αποτελούν Ειδικό Τμήμα, αφού δεν απαιτούν ειδικές ικανότητες από τον Διασώστη. Απλά ξεχωρίζουν από το Μέσο. Το αντικείμενό τους είναι, διανοσοκομειακές διακομιδές, το ίδιο δηλαδή με τις Μονάδες. Οι μόνοι που δείχνουν τις ικανότητές τους εκεί είναι οι γιατροί, γιατί οι διακομιδές βαρέως πασχόντων, είναι ιδιαίτερα απαιτητικές. Θα ήταν ειδικό τμήμα, αν έκαναν πρωτογενείς επεμβάσεις.
Ειδικά τμήματα είναι: Οι μοτοσυκλέτες, επειδή απαιτούν γνώσεις και τεχνικές στην υποστήριξη του πάσχοντα, μέχρι την έλευση του ασθενοφόρου. Το ΕΤΙΚ, όταν αποκτήσει τον ρόλο του και καθημερινή λειτουργία.
Πρώτα λοιπόν πρέπει να αποφασίσουμε, αν θέλουμε να γίνουμε Υπηρεσία Ασθενοφόρων, ή να παραμείνουμε Δημόσιοι Υπάλληλοι. Αν θα βάλουμε κριτήρια που εξυπηρετούν τον Υπάλληλο, ή κριτήρια που εξυπηρετούν τον ασθενή.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Το Κέντρο της Αθήνας χωρίς λαθρομετανάστες

Σάββατο πρωί ήμουν βάρδια στην Ομόνοια. Κατεβήκαμε αρχικά στο Σύνταγμα, όπου βρήκαμε το Α10 και πιάσαμε την κουβέντα, μέχρι να πάρει σήμα και να φύγει προς Γουδή. Αυτοκίνητα στο Κέντρο δεν είχε, ένα Α4 προς τα πάνω και το Α13 προς τα κάτω. Μετά τις 9, υπολογίζοντας ότι θα αρχίσει η δουλειά κατηφορίσαμε προς Ομόνοια.
Ανεβάσαμε τις μηχανές στην πλατεία και χαζεύαμε τον τροχονόμο που σταματούσε για έλεγχο τα αυτοκίνητα. Κάτι ήταν διαφορετικό. Κάτι δεν μας κάθονταν καλά, αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ήταν αυτό.
Μετά από λίγο το βρήκαμε: δεν είχε λαθρομετανάστες. Επίσημη γλώσσα της Πλατείας τα Ελληνικά. Που και που άκουγες και κάποια Αγγλικά. Μόνο Έλληνες και τουρίστες στην Πλατεία. Συνειδητοποίησα ότι, είχαν προηγηθεί δυο - τρεις "σκούπες" της Αστυνομίας. Προσπάθησα να θυμηθώ την Πλατεία χωρίς λαθρομετανάστες, τα 23 χρόνια που είμαι στο ΕΚΑΒ, αλλά δεν τα κατάφερα. Νομίζω ότι πάντα υπήρχαν εκεί.
"Που τους πήγατε;" ρώτησα έναν αστυφύλακα. "Πουθενά" μου απάντησε. "Τους μαζέψαμε και τους αφήσαμε, αλλά φοβούνται και δεν βγαίνουν έξω".
Σε λίγο παρατήρησα ότι δεν υπήρχαν ούτε χρήστες. Φοβούνται κι αυτοί μήπως τους τσιμπήσουν και μέσα στην μαστούρα τους βρεθούν στην Ισλαμαμπάντ, χωρίς να το καταλάβουν. Προτίμησαν λοιπόν τα συμβεβλημένα καφενεία, γύρω από την Ομόνοια.
Μέχρι την ώρα που τελείωσε η βάρδια, δεν εμφανίστηκε ούτε ένας λαθρομετανάστης. Και γυρίσαμε παντού. Πήγαμε Μεταξουργείο για αλλοδαπό και εκεί βρήκαμε τον πρώτο, αλλά μέσα σε καφενείο. Κολικός του Νεφρού, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και ζητήσαμε ασθενοφόρο. Έστειλε από μακριά, οπότε άρχισαν οι διαμαρτυρίες: "Στη Βουλγαρία έρχεται σε 5 λεπτά", με παρατήρησε μια κυρία σε έντονο ύφος. "Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ξένους, και γι' αυτό δεν προλαβαίνουν" της απάντησα, οπότε σταμάτησε. Για να αποφύγουμε παραπάνω γκρίνια, του βάλαμε έναν ορό να τρέχει γρήγορα, οπότε αναγκάστηκε να πηγαινοέρχεται στην τουαλέτα και σταμάτησε να χτυπιέται.
Κάναμε 3 - 4 ακόμη, στη Λιοσίων, στην Κυψέλη, στην πλατεία Καραϊσκάκη, πουθενά οι αλλοδαποί. Ούτε Αστυνομία.
Σχόλασα και σκεφτόμουν ότι αν φύγουν οι ξένοι, όλοι θα ζητάνε να δουλέψουν Ομόνοια.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Ποιος θα με πρωτοδιοικήσει;

Για την σημερινή συνέλευση, με θέμα την τροποποίηση του Οργανισμού, λέω. Με πείσμα και επιμονή, οι συνάδελφοι Νοσηλευτές, επιμένουν να μας διοικήσουν. Επιχείρημα δεν είχαν, γι' αυτό περιορίστηκαν να δηλώσουν ότι, αυτοί έχουν το πτυχίο και έχουν σπουδάσει και διοίκηση στη νοσηλευτική.
Μια και ο γιος μου παρουσιάστηκε πρόσφατα, το μυαλό μου πήγε στο Στρατό. Εκεί έχει Νοσηλευτές υψηλόβαθμους. Ξεκινούν από Ανθυπολοχαγοί και φτάνουν μέχρι Ταξίαρχοι (ίσως και παραπάνω). Ξέρετε τι διοικούν; Τις κλινικές στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Δεν διοικούν λόχους Πεζικού! Οι πεζικάριοι, έχουν πεζικάριους αξιωματικούς. Και όταν δεν έχουν, η ιεραρχία μεταβιβάζεται προς τα κάτω και φτάνει στον αρχαιότερο στρατιώτη. Δεν φέρνουν Νοσηλευτές αξιωματικούς!
Η απάντηση που πρέπει να πάρουν λοιπόν είναι, να πάνε στα νοσοκομεία και να διοικήσουν Νοσηλευτές. Αφού βέβαια, διοικηθούν από τους παλιότερους.
Ας βάλουν λοιπόν το βύσμα που έβαλαν για να έρθουν στο ΕΚΑΒ, να τους πάει εκεί που τους έχουν ανάγκη. Γιατί στο ΕΚΑΒ δεν έχουν ρόλο.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Νέο Οργανόγραμμα (σε δουλειά να βρισκόμαστε)

Μέχρι να έρθουν οι Γάλλοι να μας αξιολογήσουν και να μας αναμορφώσουν, εμείς συνεχίζουμε να παίζουμε. Με τον Οργανισμό και το Οργανόγραμμα. Και δεν λέμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και αναφέρομαι στην τρόικα και το μνημόνιο και τον μισθό μας, που πήρε την κατηφόρα.
Φτάσαμε εδώ, γιατί το ΕΚΑΒ προσφέρει υπηρεσίες ασθενοφόρου κλινικής. Ούτε καν ιδιωτικού νοσοκομείου.
Όσον αφορά στα κρίσιμα και επείγοντα περιστατικά: Καμία δυνατότητα άμεσης επέμβασης και καμία δυνατότητα υποστήριξης ζωής. Βασικής,ή εξειδικευμένης. Είναι σε όλους γνωστό ότι στα κρίσιμα περιστατικά, έχεις 5 λεπτά να επέμβεις. Το ΕΚΑΒ, με τον τρόπο που διαχειρίζεται τα μέσα του, σε όποιο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας (ακόμη και μέσα στο κτήριο της ΚΥ) να εκδηλωθεί κρίσιμο περιστατικό, τέτοια δυνατότητα δεν έχει. Όσο καλούς Διασώστες και να έχεις, όταν φτάνουν στο σημείο του συμβάντος μισή ώρα μετά, το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι το ίδιο. Τρεις δεκαετίες μετά την ίδρυση του Οργανισμού, ακόμη κατεβάζουμε τρέχοντας τις ανακοπές, για να σώσουμε το τομάρι μας από τους συγγενείς. Συμπέρασμα: Το ΕΚΑΒ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε. Δεν είναι Κέντρο Άμεσης Βοήθειας. Πρέπει να αλλάξει όνομα. Και εφ' όσον ισχύουν τα παραπάνω, όλοι εμείς κακώς πληρωνόμαστε.
Ας αφήσουμε τα επείγοντα να πεθαίνουν με την ησυχία τους και ας πάμε στις διακομιδές. Αυτό που θέλει να κάνει το 80% του προσωπικού. Να είναι δηλαδή, Πληρώματα ασθενοφόρου και όχι Διασώστες. Αυτό που θέλει και το ίδιο το ΕΚΑΒ. Γι' αυτό δίνει σε όλους ένα μπλουζάκι που γράφει Διασώστης και αυτός μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε: Από πτυχιούχος ΙΕΚ, με πιστοποίηση BLS, PHTLS, πολλοί με ALS, έως ΕΘΕΛ. Στις διακομιδές αυτό που μετράει είναι η ποιότητα των υπηρεσιών. Από την εμφάνιση του πληρώματος, του αυτοκινήτου, τον τρόπο που φέρεσαι στον ασθενή και τους συγγενείς, τον τρόπο χρησιμοποιείς τον εξοπλισμό, τον τρόπο που ολοκληρώνεις την διαδικασία μεταφοράς, από το ένα σημείο στο άλλο. Δεν χρειάζεται σ' αυτά να κάνουμε κανένα σχόλιο.
Τι θα δει ο τροϊκανός ελεγκτής; Μία δημόσια υπηρεσία που (όπως όλες στην Ελλάδα), στήθηκε για να εξυπηρετεί, όχι τον άρρωστο, αλλά του υπαλλήλους. Έναν προϋπολογισμό Λονδίνου για την Αθήνα, χωρίς η μία υπηρεσία να έχει σχέση με την άλλη. Ούτε σε προσωπικό, ούτε σε οχήματα, ούτε σε εξοπλισμό, ούτε σε υπηρεσίες.
Μία Διοίκηση η οποία δεν έχει σχέση με το αντικείμενο. Διοικητικές υπηρεσίες τελείως αποκομμένες από τις επιχειρήσεις. Τεχνικές υπηρεσίες επίσης. Υπαλλήλους να δουλεύουν όποτε θέλουν, όπως θέλουν. Και οι μέσα και οι έξω.
Η αναμόρφωση που θα προτείνουν οι Γαλλογερμανοί για το ΕΚΑΒ, θα έχει έναν και μόνο σκοπό. Την μείωση του κόστους. Θα αναρωτηθούν λοιπόν: Για ποιο λόγο πρέπει να έχουμε Διοίκηση δική μας, αφού έχει μηδενική προσφορά στην ανάπτυξη του Οργανισμού. Για ποιο λόγο θα πρέπει να έχουμε διοικητικές υπηρεσίες, αφού αυτές οι δουλειές (προσωπικό, μισθοδοσία, οικονομικά κλπ), μπορούν να γίνουν και κεντρικά (στο υπουργείο). Το ίδιο για τις προμήθειες, το ίδιο για το συνεργείο. Και στη συνέχεια θα αναρωτηθούν για τις υπηρεσίες των ασθενοφόρων.
Θα επαναλάβω λοιπόν για χιλιοστή φορά, ότι πρέπει να αναμορφωθούμε, πριν μας αναμορφώσουν. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας με κάθε ειλικρίνεια και να παραδεχτούμε ότι "μαζί τα φάγαμε". Άλλοι πολύ, άλλοι λίγο. Και στην συνέλευση που θα γίνει γι' αυτό το θέμα θέλω όλοι να παρατηρήσουμε κάτι: Με ποιο σκοπό θα μιλήσουν, όσοι μιλήσουν; Τι θεωρούν καλό για το ΕΚΑΒ; Το καλό του ασθενούς, ή το καλό το δικό τους;
Τα περιθώρια στενεύουν και πρέπει σύντομα να αποφασίσουμε, αν θα αλλάξουμε, ή αν θα βουλιάξουμε. Όσο για το ποιοι πρέπει να μας διοικούν, αφού τόσα χρόνια φροντίσαμε να μην μπορούμε να ορίζουμε την τύχη μας, έχω αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση:

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Τέλος και πάω για καύσιμα.


Κάποια στιγμή θα έσκαγε κι αυτό. Εγώ προσωπικά δεν το περίμενα, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε στο ΕΚΑΒ, ο καθένας κάνει ότι γουστάρει. Όποτε θέλει δουλεύει, όπως θέλει δουλεύει. Ότι να ναι υλικά αγοράζουμε, με C130 μεταφέρουμε ασθενείς, είτε με 20, είτε με 50 αυτοκίνητα, η ίδια δουλειά βγαίνει. Δεν ξέρουμε ποιοι είναι μέσα, ποιοι είναι έξω, ποιοι δουλεύουν 24ωρο, πως χρεώνονται οι βάρδιες, πόσες ώρες παίρνουν οι μεν και πόσες οι δε. Ποιοι είναι αποσπασμένοι και που. Ποιοι πήραν μετάθεση και πως.
Την πρώτη μέρα έμεινε κρυφό, την δεύτερη που μαθεύτηκε η σύλληψη των συναδέλφων, μέτρησα ταυτόχρονη δημοσίευση σε 56 blogs. Πουλάει ο αμαρτωλός Δημόσιος Υπάλληλος. Ο Δημόσιος Υπάλληλος που δουλεύει σαν μαύρος σε φυτεία του Νότου και βάζει και λεφτά από την τσέπη του, πουθενά.
Και να ξεκαθαρίζουμε και ένα πράγμα για τους συναδέλφους που συνελήφθησαν: Δεν τους συλλάβαμε εμείς. Ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους να τα βρουν με την Δικαιοσύνη και με την Υπηρεσία. Πιστεύω ότι και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι έσφαλαν και πρέπει να πληρώσουν και κανείς τους δεν θα ισχυριστεί ότι αδίκως κατηγορούνται.
Εδώ που τα λέμε, δεν έγιναν και ιδιαίτερα σχόλια. Φαίνεται πως μ' αυτή την ιστορία πολλοί είναι σφιγμένοι. Και περιμένουν να σιγουρευτούν ότι, δεν θα τους πάρουν τηλέφωνο από κανένα Α.Τ., για να βγούνε μετά να παριστάνουν τις παρθένες. Το κόλπο με τα καύσιμα, προφανώς δεν το ανακάλυψαν οι συνάδελφοι που συνελήφθησαν "κλέπτοντες οπώρας". Κάποιος είπε σε ένα πηγαδάκι πως κανονικά "πρέπει να φέρουμε πίσω και τους συνταξιούχους και να τους πάρουμε την σύνταξη". Αυτό τα λέει όλα. Τι άλλο αναφέρθηκε; Για συναδέλφους που χρέωναν επιπλέον λίτρα και μετά περνούσαν με το ΙΧ τους και έβαζαν το περίσσευμα, για βενζινάδικο που κρατούσε και τεφτέρι με τις υπερχρεώσεις, για έρευνα που έγινε και απέδειξε ότι "το ασθενοφόρο έκαιγε 60 λίτρα στα 100 χιλ. επειδή κρύωναν και είχαν αναμμένη την μηχανή" και πολλά άλλα.
Να ρωτήσω και κάτι άλλο: Στην Επαρχία τι γίνεται; Εκεί όλα καλά;
Το πραγματικό ερώτημα για μένα είναι άλλο. Με τους θεσμούς στο ΕΚΑΒ τι γίνεται; Μήπως δουλεύει ακριβώς όπως και το υπόλοιπο Δημόσιο;
Να αναδημοσιεύσω σ' αυτό το σημείο, ανάρτηση συναδέλφου στο fb:


καύσιμα, γάντια, αιμοστατικοί επίδεσμοι, πατς, πετρέλαιο θέρμανσης, προμήθειες υλικών, εξοπλισμού, διαγωνισμοί ασθενοφόρων, ΜΑΝΤΟΣ, ανταλλακτικά, ανακαινίσεις χώρων, ελαστικά, γραφεία, καρέκλες, εκτός έδρας, στρώσιμο κινητήρα, πειρατεία, ιδιωτικά ασθενοφόρα, άδειες ιδιωτικών, συντηρήσεις εγκαταστάσεων, μεταθέσεις, μετακινήσεις, διοικήσεις, ΤΕΤΡΑ, σύστημα εντοπισμού θέσης, νέο τηλεφωνικό κέντρο, ALITALIA, αγορά ελικοπτέρων, συντήρησή τους, αγορά αεροσκαφών piaggio, πτώσεις ελικοπτέρων, συμβάσεις προμηθευτών, πρόεδροι, αντιπρόεδροι, προϊστάμενοι, γραμματείς και φαρισαίοι.......ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ


Μ' αυτή την φωτογραφία συνοδεύει την ανάρτησή του ο συνάδελφος και προφανώς αναφέρεται στους θεσμούς.
Όλα αυτά που γράφει, μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας. Όλα αυτά πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να τα λύσουμε ... χτες.
Με την σύλληψη κάποιων συναδέλφων κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Ούτε της κλοπής καυσίμων.