Translate

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Πάει κι αυτός ο Χρόνος!!

Και τι σημαντικό συνέβη στο ΕΚΑΒ; Τίποτα, εκτός από τον χαμό των δύο δικών μας ανθρώπων.
Τα υπόλοιπα είναι συνέχεια των προηγούμενων. Συνέβη κι άλλη μείωση αποδοχών, αλλά ελάχιστα μας άγγιξε. Το αντιμετωπίσαμε κι αυτό χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας. Εκδηλώσαμε περισσότερο έκπληξη και αγανάκτηση, γιατί τόλμησαν να αγγίξουν την ιερή αγελάδα, τον Δημόσιο Υπάλληλο.
Χωρίς να βλέπουμε ότι, εξακολουθούμε να είμαστε Δημόσιοι Υπάλληλοι, γιατί ακόμη δεν έχουν ασχοληθεί μαζί μας, αφού αποτελούμε μηδαμινό μέγεθος.
Αντί να προβάλουμε τις δυνατότητές μας και τις προοπτικές ανάπτυξης του Οργανισμού, οχυρωθήκαμε πίσω από το δημοσιοϋπαλληλίκι και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε μέχρι να πάψει να υπάρχει το ΕΚΑΒ ως Οργανισμός.
Και τότε θα αγανακτήσουμε πάλι και θα τα βάλουμε με την Κυβέρνηση, την τρόικα, τους Εβραίους, την λέσχη Μπίλτερμπεργκ. Και θα ζητάμε οι μισοί να έρθει ο Κομμουνισμός και οι άλλοι μισοί, να έρθει η Χούντα.
Για όλα φταίνε οι άλλοι. Οι ξένοι που ζηλεύουν τους Έλληνες και οι πολιτικοί που είναι πουλημένοι στους ξένους.
Μεγάλη επιτυχία σημειώθηκε και ξέσπασαν πανηγυρισμοί, όταν ανακοινώθηκε ότι το ΔΣ του ΕΚΑΒ,συζήτησε τα κριτήρια μοριοδότησης. Είναι γνωστό ότι το ΔΣ δεν έχει δουλειά, οπότε μπορεί άνετα να ασχοληθεί μ' αυτήν την απέραντη βλακεία.
Τι χρειάζονται τα κριτήρια; Χρειάζονται για να εξουδετερώσουν το βύσμα. Βάζουμε κριτήρια λοιπόν, για να αντιμετωπίσουμε κάτι που δεν έπρεπε να υπάρχει!!
Συγχαρητήρια.
Τι έπρεπε να υπάρχει;
1. Οργανισμός.
2. Εσωτερικός Κανονισμός.
Για να ξέρουμε ποιος έρχεται στο ΕΚΑΒ, τι δουλειά θα κάνει, πως θα την κάνει, πως θα ελέγχεται αν την κάνει, τι γίνεται αν δεν την κάνει.
Πως γίνονται οι προκηρύξεις πρόσληψης, που τοποθετούνται οι Υπάλληλοι, πότε έχουν δικαίωμα για μετάθεση.
Που πρέπει να υπάρχει ΕΚΑΒ, πόση δύναμη πρέπει να έχει.
Ότι γίνεται σε όλον τον κόσμο, εκτός από την Ελλάδα.
Τώρα βγαίνει ο οποιοσδήποτε συνθηματογράφος και ωρύεται:
"Κλείνουν παραρτήματα του ΕΚΑΒ". Να κλείσουν λέω εγώ και να σταματήσουν να ανοίγουν, με μόνο σκοπό να συμπληρώσει το βιογραφικό του, ο κάθε καραγκιόζης βουλευτής.
Γιατί διαφορετικά να ζητήσω κι εγώ ένα παράρτημα, στην Πηγαδίτσα Γρεβενών. Με διοικητική και τεχνική υποστήριξη και ανεξάρτητο τηλεφωνικό Κέντρο. Με αποθηκάριους και φύλακες. Και υπεύθυνο γιατρό. Δύο γιατρούς, γιατί ο ένας δεν μπορεί να κάνει 30 εφημερίες και να πήζει στη δουλειά!!
Ασπιρίνες λοιπόν για τον καρκίνο και ότι συμφέρει τον καθένα.
Πέρασαν δύο βδομάδες και ο χαμός των δύο ανθρώπων μας είναι ακόμη απίστευτος. Αυτά είναι τα χειρότερα. Αυτοί που μένουν θα την βρουν την άκρη.
Καλές γιορτές λοιπόν για μας τους υπόλοιπους.


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Δυο λόγια..

Ελάχιστα γνώριζα τον συνάδελφο που σκοτώθηκε σήμερα στην Κρήτη και δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτόν. Θα το κάνουν άλλοι. Γνώριζα, όχι χρόνια, αλλά δεκαετίες τον Δημήτρη Βουρβαχάκη και νοιώθω την ανάγκη να πω και γω δυο λόγια, μαζί με άλλους.
Αν κάποτε γραφτεί η ιστορία του Οργανισμού, πολλά κεφάλαια θα αφιερωθούν σ' αυτόν υποχρεωτικά, ακόμα κι αν ο συγγραφέας τον γνώριζε και δεν τον συμπαθούσε. Γιατί ο Δημήτρης είναι ιδιοκτήτης ενός μεγάλου τμήματος του σύγχρονου ΕΚΑΒ. Όλης της Κρήτης και ενός κομματιού του υπόλοιπου ΕΚΑΒ, αφού είχε ασχοληθεί με οποιαδήποτε δραστηριότητα αναφέρεται σ' αυτό. Από την απλή μεταφορά, έως πρωτόκολλα και επικοινωνίες.
Μελετούσε τα διεθνώς ισχύοντα στο χώρο μας και προσπαθούσε να τα εισάγει στο ΕΚΑΒ. Όταν δεν του το επέτρεπαν, το έκανε στην Κρήτη.
Τον πείραζα, λέγοντάς του ότι, αυτός και το νησί έχουν αυτονομηθεί από τον υπόλοιπο Οργανισμό. Όλα αυτά τα χρόνια, συναντηθήκαμε αμέτρητες φορές. Σε εκπαίδευση, συνέδρια, εκδηλώσεις, ιδιωτικά. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Διασκεδάσαμε μαζί, δουλέψαμε μαζί, συνεργαστήκαμε, διαφωνήσαμε, συγκρουστήκαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Τον εκτιμούσα αφάνταστα και πιστεύω πως το ίδιο ίσχυε και από την πλευρά του.
Τελευταία συναντηθήκαμε στην Κύπρο πριν λίγο καιρό. Εγώ ήμουν εκεί για προσωπικούς λόγους, αυτός με άλλους Κρητικούς, για τον Κυπριακό διαγωνισμό ασθενοφόρων.
Οι Κύπριοι είναι στα πρώτα τους βήματα, στις υπηρεσίες ασθενοφόρων. Ο Δημήτρης τους δίδαξε, τους μίλησε, τους τραγούδησε. Και γι' αυτούς το σοκ θα είναι μεγάλο.
Ακόμη και τώρα που γράφω αυτά τα λόγια μου φαίνεται απίστευτο. Νιώθω την ανάγκη να τον δω και να βεβαιωθώ ότι έφυγε, πριν ανεβάσω το σχόλιο. Γιατί μπορεί σε λίγο να εμφανιστεί ολοζώντανος και να γίνω ρεζίλι.
Ας του ευχηθώ καλό ταξίδι και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, από μένα, το ΕΚΑΒ, όλους τους Έλληνες. Πολλοί του οφείλουν τη ζωή τους. Και χάθηκε σε συνθήκες, από τις οποίες είχε σώσει πολλούς. Ο ίδιος, ή οι μαθητές του.
 
Εκτός από σπουδαίος επιστήμονας, ήταν και άνθρωπος με χιούμορ. Θα δημοσιεύσω μια φωτογραφία που το αποδεικνύει. Εδιμβούργο, Μάιος 2005, δοκιμάζει Σκωτσέζικο κιλτ και έχουμε ξεραθεί στα γέλια. Και πάλι στο καλό φίλε.