Translate

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

ΕΚΑΒ Αθήνας - Δυόμισι χρόνια Μοτοσυκλέτες Ταχείας Ανταπόκρισης.

Ναι πέρασαν τόσα κι ας μας φαίνεται ότι είμαστε στην πρώτη βδομάδα λειτουργίας, λόγω του καθημερινού αγώνα για την ανάπτυξη του Τμήματος.
Πολύ λίγα θα γράψω για την εποχή που ξεκινήσαμε. Κατ' αρχήν δεν ήταν δική μου ιδέα. Μου την είχε ρίξει σε ανύποπτο χρόνο, γύρω στο 2005 αν θυμάμαι καλά, ένας συνάδελφος σειρά μου, ο οποίος μετακόμισε εδώ και καιρό σε νησί του ανατολικού Αιγαίου και βρήκε την ησυχία του.
Στο ξεκίνημα ανακάλυψα ότι υπήρχαν κι άλλοι με την ίδια ιδέα και απλά έπρεπε να μαζευτούμε, να τα βάλουμε κάτω και το κάνουμε.
Την στήριξη της τότε Διοίκησης την είχαμε, αφού υποσχεθήκαμε να βγάλουμε το ΕΚΑΒ από τα πρωτοσέλιδα, λόγω πολύωρων καθυστερήσεων και αφού η μέχρι τότε πολιτική "κάντε κι άλλες προσλήψεις", ακούγονταν περισσότερο σαν ανέκδοτο.
Αντίθετα σ' ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, η προσπάθεια δεν ήταν ούτε πρόχειρη, ούτε ερασιτεχνική, ούτε πιλοτική. Πριν την έναρξη, φροντίσαμε να μεταφέρουμε όση τεχνογνωσία ήταν δυνατόν, από αντίστοιχα Τμήματα του εξωτερικού. Βαδίζαμε σίγουροι για το αποτέλεσμα.
Στο άκουσμα της ιδέας, το ΕΚΑΒ του χτες αντέδρασε:
  • "Που πάτε ρε χωρίς γιατρό; Ποιος θα έχει την ευθύνη;"
  • "Αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα. Αν καταφέρετε να βγείτε, εγώ θα καθίσω να με ....."
  • "Σε είχα για πιο έξυπνο, τι πας να κάνεις;"
  • "Θα φάτε ξύλο"
  • "Θα πάτε φυλακή" και χιλιάδες άλλα.

Στόχος δικός μας δεν ήταν να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν, αλλά να αναδείξουμε τον πραγματικό ρόλο του Διασώστη, με πρωταγωνιστές συναδέλφους που σε τίποτα δεν διέφεραν από αυτούς των ασθενοφόρων. Με τις ίδιες γνώσεις, τις ίδιες ικανότητες, την ίδια εμπειρία. Αλλά σε διαφορετικό, αυστηρότερο πλαίσιο λειτουργίας.
Αμφιβολίες είχαν και οι ίδιοι, αλλά δεν κράτησαν πάνω από δεκαπέντε ημέρες. Η επιτυχία του εγχειρήματος, ήταν απόλυτη από τον πρώτο μήνα λειτουργίας. Σε βαθμό που δύο μήνες αργότερα, ανακοινώσαμε αποτελέσματα διεθνώς, σε Ημερίδα στο ΕΚΑΒ.
Και σίγουρα ξύλο δεν φάγαμε, αφού κανείς πολίτης δεν τολμά να διακόψει τον Διασώστη που, παίρνει πίεση, ζάχαρο, οξυμετρία, τοποθετεί ορό, έχει συνδέσει monitor, κάνει επίδεση τραυμάτων, έχει εντυπωσιακή εμφάνιση, λόγω στολής!
Και το πιο σίγουρο, οι χτεσινοί επικριτές, σήμερα δεν μπορούν να φανταστούν το ΕΚΑΒ χωρίς τα δίκυκλα.
Και οι πολίτες έχουν σταματήσει να απορούν και θεωρούν φυσιολογική την ανταπόκριση της μοτοσυκλέτας, παρ' ότι έχουν καλέσει ασθενοφόρο.
Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στην ταχύτητα ανταπόκρισης και στην εφαρμογή πρωτοκόλλου σε όλα τα περιστατικά. Η ταχύτητα εξασφαλίζεται λόγω της φύσης του μέσου. Μην φανταστεί κανείς ότι οι μοτοσυκλέτες οδηγούνται επικίνδυνα, για να πιάσουν χρόνους. Μετά από χιλιάδες ανταποκρίσεις, έχουμε μόνο μία πτώση (χωρίς τραυματισμό) και αυτή ενεργώντας υπό βροχή. Στα περιστατικά εφαρμόζεται σωστή αντιμετώπιση και καταγραφή των πάντων. Απλά πράγματα.
Μεγαλύτερη βέβαια επιτυχία θεωρούμε, την συνεργασία με τους συναδέλφους μας των ασθενοφόρων. Αυτούς που κάποιοι προσπάθησαν να τους μετατρέψουν σε αντιπάλους μας και σήμερα είναι οι μεγαλύτεροι σύμμαχοί μας. Δεν είμαστε μόνοι μας και δεν είναι μόνοι τους εκεί έξω.

Στον τρίτο χρόνο λειτουργίας του, το Τμήμα ετοιμάζεται να κάνει κι άλλα βήματα προς την ανάπτυξη.
  • Να τυποποιήσει και να επισημοποιήσει την λειτουργία του.
  • Να παράξει επιστημονικό έργο. Προετοιμαζόμαστε, σε συνεργασία με πανεπιστημιακές κλινικές, για την εκπόνηση μελετών οι οποίες θα ανακοινωθούν διεθνώς. Είναι εύκολο να αντιληφθούμε ποια η σημασία, για ολόκληρο το ΕΚΑΒ. Αλλιώς θα διαπραγματευόμαστε με την πολιτική ηγεσία, ώστε να επιτύχουμε επενδύσεις στην ανάπτυξη του ΕΚΑΒ.
  • Να εντάξουμε νέα στελέχη στο Τμήμα. Είναι ευχάριστο ότι, μέρα με την μέρα, πολλαπλασιάζονται οι αιτήσεις συναδέλφων που ζητούν την μετακίνησή τους στο Τμήμα. Το πιο ευχάριστο, ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι νέοι. Οι οποίοι πολύ σύντομα θα κληθούν να το διαχειριστούν και να το πάνε ακόμη πιο πέρα. Μεγάλο μειονέκτημα, η απουσία γυναικών. Ίσως έχουν την λάθος εντύπωση ότι οι μοτοσυκλέτες στο ΕΚΑΒ, είναι αντρικό σπορ. Ότι κάνουμε σούζες και κόντρες. Ότι δεν θα τα καταφέρουν. Ελπίζουμε σύντομα να διορθωθεί αυτό και να δούμε και αιτήσεις από γυναίκες συναδέλφους.
  • Να εντάξουμε στο Τμήμα εξειδικευμένο ιατροτεχνικό εξοπλισμό, ο οποίος θα μας διευκολύνει σε όλα τα παραπάνω.

Σήμερα τα δίκυκλα της Αθήνας, αποτελούν για το ΕΚΑΒ μία πολύ φτηνή λύση, σε πολλαπλά προβλήματα. Με εκπληκτικά αποτελέσματα, τα οποία αποδεικνύονται στατιστικά. Μεγαλύτερο όφελος από την λειτουργία τους, προκύπτει για την ειδικότητά μας. Και πρέπει να το αξιοποιήσουμε.
Ελπίζουμε να είμαστε καλά και πολύ σύντομα, με την βοήθεια και συμπαράσταση όλων, να είμαστε σε θέση να κάνουμε πολύ σοβαρές ανακοινώσεις.

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Θέλουν και επίδομα....

Πριν χρόνια όταν δούλευα σε μεγάλο Ιδιωτικό Νοσοκομείο, υπήρχε μία βεβαιότητα: στην επιχείρηση δεν γίνονται λάθη. Όταν το λάθος έπεφτε στην αντίληψη του "αφεντικού", αυτός δεν θα έψαχνε, ούτε πως έγινε, ούτε ποιος το έκανε, αλλά υπήρχε η σοβαρή πιθανότητα να δώσει εντολή "όσοι είναι βάρδια να πάνε στο σπίτι τους". Είχες το νου σου λοιπόν, όχι μόνον να μην κάνεις λάθη, αλλά και στον διπλανό σου, για να μην φύγετε πακέτο.
Γιατί τα λέω αυτά; Για τα "λάθη"στο τηλεφωνικό Κέντρο του ΕΚΑΒ. Τα οποία σήμερα και μετά από 30 χρόνια λειτουργίας, απλά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.

Από το πρωί σήμερα ξεκίνησαν τα λάθη. Τα ασθενοφόρα έτρεχαν με σειρήνες και όταν έφταναν στο περιστατικό .... "άρνηση μεταφοράς από τον ίδιο". Και φώναζαν οι συνάδελφοι και με το δίκιο τους. Είπα ότι θα αλλάξει το σκηνικό στις 12.00΄, με την αλλαγή της βάρδιας, αλλά έπεσα έξω. Του σκοτωμού πήγαμε στον Άρειο Πάγο, με διαβίβαση "πυροβολισμός στο κεφάλι". Τον βρήκαμε καθιστό στην καρέκλα να μας εξηγεί ότι έπαθε κάποιου είδους κρίση, λόγω του άγχους της δίκης.
Κάποιοι λοιπόν στα τηλέφωνα, είτε έναν μήνα έχουν στη δουλειά, είτε 30 χρόνια, δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ποιες οι επιπτώσεις της δουλειάς που κάνουν. Και καλά άσε τους ασθενείς. Δεν σκέφτονται ούτε τους συναδέλφους τους στο δρόμο. Προφανώς σκέφτονται πόσο ωραία είναι να είσαι δημόσιος υπάλληλος. Και τα φυτά στην Καλαμάτα είναι ωραία.

Είναι πολύ δύσκολη δουλειά, να είσαι αραχτός στην πολυθρόνα, μέσα στο κλιματιστικό και να μιλάς στο τηλέφωνο. Γι αυτό γίνονται λάθη. Και έχουν και δικαιολογίες, λες και οι υπόλοιποι είμαστε άσχετοι και δεν την ξέρουμε την δουλειά. Για να γίνονται τέτοια λάθη, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή θα είσαι βλάκας, ή αδιάφορος. Και στις δύο περιπτώσεις δεν κάνεις για τη δουλειά, ούτε για κοινωνικούς λόγους.
Δεν γίνεται κάποιοι να δουλεύουν έτσι και μετά να ζητούν να πάρουν επίδομα. Να πάρουν τον πούλο και σύντομα. Να πάνε στο σπίτι τους.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Το "βύσμα"

Δεν θέλω να σχολιάζω το οτιδήποτε προκύπτει στο ΕΚΑΒ, αλλά με βγάζουν από τα ρούχα μου ορισμένοι. Και τις περισσότερες φορές οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Βρήκε "άκρη" μία (πρώην πλέον) συνάδελφος και έκανε μετάταξη για να πάει στον τόπο της και έσπευσαν άπαντες να την κατηγορήσουν για όλες της παθογένειες του Δημοσίου. Ευτυχώς που δεν ανέφεραν ότι αυτή έφερε την τρόικα.

Όσοι έσπευσαν να βγάλουν ανακοινώσεις, έπρεπε ξεκάθαρα να αναφέρουν ότι την αποκλειστική ευθύνη αυτών των πράξεων, έχουν αυτοί που υπογράφουν την μετάταξη και όχι ο υπάλληλος. Και αυτοί που την ανάγκασαν να ψάξει το "βύσμα". Και όσοι το παίζουν ηθικοί και κάνουν και σχόλια στο facebook, πρέπει να έχουν υπόψιν τους ότι η συγκεκριμένη υπάλληλος αλλά και οι ίδιοι δεν ήρθαν στο ΕΚΑΒ για να γίνουν Paramedics. Ήρθαν για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Οι ίδιοι που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, πριν μερικά χρόνια έπαιρναν μέρος στο παιχνίδι και έλεγαν στους νέους:
"Θα διοριστείς Αθήνα, ή κάποιο νησί, θα καθίσεις το πολύ δύο χρόνια και θα κανονίσουμε μια μετάθεση, να πας στο σπίτι σου".
Και έτσι γίνονταν μέχρι πριν 3 χρόνια. Αυτοί που την πάτησαν, είναι αυτοί που δεν πρόλαβαν. Οπότε τι να κάνουν, αφού το στάνταρ στο ΕΚΑΒ έπαψε να δουλεύει, ψάχνονται διαφορετικά. Και κάποιοι την βρίσκουν την άκρη.

Αν θέλουν λοιπόν κάποιοι να μην είναι καραγκιόζηδες, πρέπει άμεσα:
  1. Να βάλουν όλους τους παρκαρισμένους να δουλέψουν, ή να τους στείλουν σπίτι τους.
  2. Να ανακαλέσουν όλες τις αποσπάσεις (τις οποίες όλοι κάνουν γαργάρα).
  3. Να επανεξετάσουν όλες τις μεταθέσεις της τελευταίας δεκαετίας (και ειδικά κάποιες αμοιβαίες).
  4. Να κλείσουν όλους τους "προεκλογικούς" τομείς σε διάφορα απίθανα μέρη.
  5. Να εφαρμόσουν την αξιοκρατία παντού μέσα στο ΕΚΑΒ.
Και μετά να κατηγορούν τους άλλους. Γιατί πρέπει να ξέρουμε τι λέμε.
Η συγκεκριμένη μετάταξη δεν αποδεικνύει:
  • Την απαξίωση του συστήματος υγείας της χώρας.
  • Την πρόθεση για υποβάθμιση του ΕΚΑΒ.
  • Τον ρόλο της υπαλλήλου στον εμφύλιο της Συρίας.
Αντίθετα αναδεικνύει τις ευθύνες (ιεραρχικά):
  • Των Υπουργών.
  • Των Διοικήσεων του ΕΚΑΒ.
  • Των συνδικαλιστών που όλα τα χρόνια έπαιζαν χοντρό παιχνίδι (και με λεφτά λένε κάποιοι) και σήμερα το παίζουν εξυγιαντές του συστήματος!


Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Ξανά ... Μονάδα ΟΚΑΝΑ.

Πριν από λίγους μήνες έκλεισε και όταν όλοι την αποχαιρετούσαν, εμείς δηλώναμε με σιγουριά ότι θα ανοίξει πάλι. Για ποιους λόγους και κάτω από ποιες προϋποθέσεις. Επαληθευτήκαμε απόλυτα.
Επίσης δηλώναμε την άποψή μας, για ποιο λόγο ΔΕΝ πρέπει να υπάρχει Μονάδα ΟΚΑΝΑ, χωρίς αυτό να έχει να κάνει με τους φίλους και συναδέλφους που εργάζονται σ' αυτή:
Την καλωσορίζουμε λοιπόν πάλι, για λόγους που επίσης αναφέραμε στην πιο πάνω ανάρτηση.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Το ΕΚΑΒ συμμετείχε και χτες στην στάση εργασίας που είχε προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, όπως συνηθίζει να πράττει. Το τι έγινε στην πράξη πρέπει να προβληματίσει.
Με την έναρξη της στάσης, το ένα μετά το άλλο τα ασθενοφόρα, δήλωναν ότι θα εργαστούν. Αποτέλεσμα ήταν να απεργήσουν ελάχιστοι και όλα τα ασθενοφόρα του λεκανοπεδίου, Α, Β και Δ να μαζευτούν σε ένα κανάλι ασυρμάτου, το οποίο με τη μία, έπαθε έμφραγμα κυριολεκτικά.
Εγώ προσωπικά περίμενα 20 λεπτά να διαβιβάσω, όχι κάτι επείγον, απλά να δηλώσω διάθεση και τελικά δεν τα κατάφερα. Ευτυχώς αυτό έγινε γρήγορα αντιληπτό από τους υπεύθυνους του συντονιστικού και ξαναλειτούργησε και το δεύτερο κανάλι, πριν συμβεί κάτι κακό.
Άποψή μου είναι ότι, δεν πρέπει να θεωρήσουμε την κρίση ως κύρια αιτία του γεγονότος, αλλά την έλλειψη έμπνευσης.
Είμαι σίγουρος ότι οι συνάδελφοι, παρ' ότι έχουν εξαθλιωθεί οικονομικά στην πλειοψηφία τους, είναι διατεθειμένοι να χάσουν πολλά μεροκάματα, αν πιστέψουν στον σκοπό της απεργίας.
Αντίθετα και όπως αποδείχτηκε, ντουφεκιές στον αέρα δεν σκοπεύουν να ξαναρίξουν.
Δεν πρέπει λοιπόν τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΕΚΑΒ, να θεωρήσουν τυχαίο το γεγονός και να το αφήσουν να περάσει. Γιατί τότε θα παγιωθεί η παθητικότητα και σε κάθε συμβάν θα τρώμε σφαλιάρες με τα χέρια κατεβασμένα.

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Αναζητώντας τον ρόλο του ιατρικού προσωπικού μέσα σε ένα αποδοτικό και αποτελεσματικό πλαίσιο.



Το άρθρο αυτό συντάχθηκε στα πλαίσια του 12ου Συνεδρίου Αναισθησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής.  
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκη 9ος 2012.
Στρογγυλό Τραπέζι: «Αντικρουόμενες απόψεις. Επείγουσα Προνοσοκομειακή Ιατρική: Μπορεί ο ιατρός να κάνει τη διαφορά; Άποψη κατά». και δημοσιοποιήθηκε στο περιοδικό "Θέματα Αναισθησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής" Τεύχος 42-43. 

Η δημοσίευσή του έχει σκοπό να αποτελέσει αφορμή για ενημέρωση και προβληματισμό για το μέλλον του επαγγέλματος στην Ελλάδα.

http://issuu.com/sfetsiostasos/docs/emergency.medical.systems.the.role.of.physicians

Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

"Ο στόλος του ΕΚΑΒ"

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και θα μιλήσουμε για σοβαρά θέματα. Θα θίξουμε "ιερές αγελάδες". Πράγματα τα οποία απαγορεύεται να αναφέρουμε. Κατ' αρχήν ως βάση, να αναφέρουμε τρία αξιώματα:
1. Πάντα αγοράζαμε ακατάλληλα ασθενοφόρα, χείριστης ποιότητας διασκευής, τύπου "Ελληνική πατέντα". Έγιναν καταγγελίες στο παρελθόν, συνάδελφοι πήγαν σε δίκες, αποτέλεσμα μηδέν. Όσοι μίλησαν παραλίγο να βρουν τον μπελά τους. Κι όλα αυτά γιατί δεν υπήρξε υποστήριξη "εκ των έσω". Συμπέρασμα: Αυτοί που τα αγόρασαν, ή ήταν άσχετοι και τους κορόιδεψε ο έμπορος, ή ήταν έξυπνοι και τα "πήραν". Κάποια στιγμή να μας πουν να ξέρουμε, τι από τα δύο ίσχυε.
2. Κάποιοι από αυτούς που τα οδηγούν, λες και προσπαθούν να τα καταστρέψουν. Έχουν γίνει ζημιές εκατομμυρίων ευρώ, που αν τα έδινες σε παιδάκια να τα κάνουν συγκρουόμενα, λιγότερη ζημιά θα πάθαιναν. Κι αυτό δεν συμβαίνει γιατί είναι κακοί, ή άπειροι οδηγοί. Αυτό συμβαίνει γιατί ορισμένοι, εκτός των άλλων είναι ανάγωγοι. Το πρόβλημα ξεκινάει από το σπίτι τους. Γιατί αν είχαν αγωγή, θα σέβονταν το ασθενοφόρο περισσότερο από το σπίτι τους. Δικαιολογίες υπάρχουν έτοιμες, αλλά δεν υπάρχει κάποιος να ελέγξει αν στέκουν, γιατί ταυτόχρονα υπάρχουν και απειλές: "αν με τιμωρήσουν δεν θα ξανατρέξω, θα πηγαίνω με τον ΚΟΚ, πίσω από το τρόλεϊ  και άλλες τέτοιες κουταμάρες. Αν έτρωγε την καμπάνα, θα καθόταν κότα, θα πήγαινε τρέχοντας και δεν θα τολμούσε να ξαναπέσει πάνω στην πόρτα του "Νίκαιας", ή την ράμπα του "Ευαγγελισμός". Και εδώ μπαίνει το ερώτημα: Τα Citroen είναι παλιά και χτυπάνε κινητήρες. Τα VW παλιά είναι; γιατί χτυπάνε κινητήρες;
3. Τα ασθενοφόρα υποσυντηρούνται. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά ακούστε γιατί το λέω.
Τι είναι συντήρηση, όπως την ξέρω εγώ. Όταν το όχημα συμπληρώσει χιλιόμετρα, 10, 15, 20 χιλιάδες, ανάλογα με τον κατασκευαστή, πηγαίνει στην αντιπροσωπεία και ανάλογα με τα χιλιόμετρα, ανατρέχουν σε πίνακα εργασιών της εταιρείας για να κάνουν συγκεκριμένους ελέγχους και αντικαταστάσεις. Όταν γίνουν αυτά, συμπληρώνεται,  σφραγίζεται και υπογράφεται το Βιβλίο συντήρησης του οχήματος. Εδώ τι ακριβώς γίνεται; Ρωτάω γιατί δεν ξέρω. Μπορεί να γίνεται το ίδιο και να κάνω λάθος. Γιατί είναι υποχρεωτικό να γίνονται οι εργασίες που προβλέπει ο κατασκευαστής. Γιατί τα ασθενοφόρα είναι κατασκευής Citroen, Ford, Mercedes, VW. Δεν είναι κατασκευής ΕΚΑΒ για να κάνουμε ότι θέλουμε. Γιατί αν κάνουμε ότι θέλουμε, να μην βγαίνουμε και να λέμε ότι τα συντηρούμε!
Και τα υλικά που χρησιμοποιούμε, πρέπει να είναι τα συνιστώμενα από τον κατασκευαστή. Λάδια, φίλτρα, υγρά κλπ. Αν εμείς αγοράζουμε ότι φτηνότερο, μην μας φταίει ο κινητήρας μετά!
Είναι παλιά λοιπόν και πρέπει να τα αλλάξουμε. Σύμφωνοι, αυτό να λέμε στα κανάλια, αλλά να μην το λέμε και μεταξύ μας. Δεν κάνει. Γιατί ένα ασθενοφόρο που έχει αλλάξει κινητήρα, ανάρτηση, φρένα, λάστιχα και πάει λέγοντας, δεν έχει 700 χιλιάδες χιλιόμετρα. Έχει μηδέν χιλιόμετρα. Είναι του κουτιού. Άλλο αν βαρεθήκαμε και θέλουμε καινούριο παιχνίδι.
Γιατί λοιπόν είναι 40 αυτοκίνητα ακίνητα στο πάρκινγκ της ΚΥ; Επειδή δεν έχουμε ανταλλακτικά; Επειδή είναι παλιά και βγάζουν συνέχεια βλάβες; Επειδή έχουμε τρόικα; Φταίει η κρίση; η κυβέρνηση;
Φταίει που αυτός που έφτιαξε το ΕΚΑΒ, το έχτισε μονοκρατορία στα μέτρα του, πιστεύοντας ότι είναι Χαϊλάντερ και θα ζήσει για πάντα, διοικώντας και ρυθμίζοντας με τσαμπουκά τα πάντα.
Για όσους δεν κατάλαβαν, θα το πω στα ίσια να το καταλάβουν: Η διοικητική και τεχνική υποστήριξη του ΕΚΑΒ είναι για γέλια.
Μέχρι εδώ. Αν κάποτε ενδιαφερθεί κάποιος για το ΕΚΑΒ, θα του δείξω χαρτιά, γιατί αυτά που λέω πάντα συνοδεύονται από αποδείξεις. Θα του δείξω χαρτιά και ελπίζω να μην αυτοκτονήσει, αλλά να κάνει δουλειά!
Καλή Ανάσταση σε όλους. Να είστε πάντα ασφαλείς εκεί έξω και να θυμάστε την Νο1 αποστολή σας, όταν πάτε στη δουλειά: "Να γυρίσετε σπίτι".