Translate

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Γιατί τα βάλαμε με τους οδηγούς;

Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι βασικό.
Οι Οδηγοί δεν ήρθαν γιατί τους χρειάζεται το ΕΚΑΒ, αλλά γιατί έπρεπε να φύγουν από τα Νοσοκομεία. Και ο μόνος φορέας στον οποίο μπορεί να ενταχθεί ο οποιοσδήποτε, είναι το ΕΚΑΒ.
Παράδειγμα: Είσαι κηπουρός στο ΚΥ τάδε και θέλω να φύγεις από κει. Έχεις δίπλωμα οδήγησης Γ΄κατηγορίας; Στο ΕΚΑΒ λοιπόν, να γίνεις Πλήρωμα Ασθενοφόρου. Και είμαστε και τυχεροί, γιατί θα μπορούσαν να μας φέρουν και μανικιουρίστες σε θέσεις ΔΕ Διοικητικού, αρκεί να είχαν απολυτήριο Λυκείου!
Το ξεκαθαρίσαμε αυτό και πάμε παρακάτω, γιατί μόνο με τους οδηγούς δεν πρόκειται να ασχοληθώ σ' αυτήν την ανάρτηση. Θα ασχοληθώ με το άλλο που έγραψα, το "όποιος θέλει, όπως θέλει, έρχεται στο ΕΚΑΒ".
1. Οι γιατροί γιατί ήρθαν στο ΕΚΑΒ; Υπήρχαν από την ίδρυσή του; Προσοχή, δεν λέω αν χρειάζονται, ή όχι. Για τον σχεδιασμό μιλάω.
Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι όχι μόνο δεν υπήρχαν, αλλά ο σχεδιασμός προέβλεπε να μην έρθουν ποτέ. Γιατί το αρχικό μοντέλο που επιλέχθηκε το 1987, ήταν το Αγγλοσαξονικό (επί ΠΑΣΟΚ και το αναφέρω γιατί στην Ελλάδα όποιος έχει την Κυβέρνηση είναι ιδιοκτήτης του Κράτους). Το '89 άλλαξε ο σχεδιασμός, αφού  ο επικεφαλής του Επιστημονικού Συμβουλίου απέρριψε κάθε προηγούμενη πρόβλεψη και προσανατολίστηκε στο Βελγικό μοντέλο. [Παρένθεση εδώ, για να εξηγήσω ότι αυτό που αναφέρεται ως Γαλλογερμανικό μοντέλο, απλά δεν υφίσταται. Είναι το Βελγικό μοντέλο, το οποίο προσάρμοσαν οι Γαλλογερμανοί στα δικά τους συστήματα Υγείας.] Δεν πρόλαβε να γίνει τίποτε.
Το 1990 (επί ΝΔ) αλλάζει ο σχεδιασμός προς την αντίθετη κατεύθυνση (την αρχική). Ο τότε υπεύθυνος Ιατρικών Υπηρεσιών, πήγε στην Αγγλία και στην συνέχεια έφερε στην Ελλάδα στελέχη της εκεί Υπηρεσίας (LAS), ακόμη και στελέχη του Σωματείου (GMB), για να μας ενημερώσουν. Πολύ σωστή κίνηση. Δεν πρόλαβε όμως να κάνει το παραμικρό και έφυγε νύχτα, όχι επειδή ξανάρθε το ΠΑΣΟΚ, αλλά επειδή τον 'έφαγαν' οι δικοί του πολύ νωρίτερα.
1993, το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και (τέταρτη αλλαγή κατεύθυνσης) ξαναγυρίζουμε στο Βελγικό μοντέλο. Άντε να δούμε.
Αυτό προέβλεπε 24ωρη λειτουργία των ΤΕΠ των νοσοκομείων (και των ΚΥ, με αντίστοιχο προσωπικό), απ' όπου θα επιχειρούσαν οι Κινητές Μονάδες, στελεχωμένες με Γιατρούς και Πληρώματα Ασθενοφόρων των ΤΕΠ.
Πολύ καλά, άριστα θα έλεγα. Εδώ όμως συμβαίνει το παγκοσμίως πρωτότυπο.
Πριν λειτουργήσουν τα ΤΕΠ και πριν γίνει καμία ρύθμιση προς αυτή την κατεύθυνση, το ΕΚΑΒ (από το '89) αγοράζει Κινητές Μονάδες και προσλαμβάνει Γιατρούς. Και ξεκινάει η λειτουργία του Ελληνικού Μοντέλου, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ερώτηση λοιπόν: Έπρεπε να προσλάβουμε γιατρούς, χωρίς κανέναν σχεδιασμό και να συνεχίσουμε να προσλαμβάνουμε 20 χρόνια μετά, επίσης χωρίς κανέναν σχεδιασμό;
Ποιος διαμαρτυρήθηκε; Κανείς!
2. Οι Νοσηλευτές, γιατί ήρθαν στο ΕΚΑΒ; (Επειδή σ' αυτή την περίπτωση υπήρξε σχεδιασμός). Απάντηση: Γιατί έπρεπε να αποκατασταθούν εσωκομματικές ισορροπίες, μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Προσλαμβάνουμε λοιπόν Νοσηλευτές, για να δημιουργήσουμε Διεύθυνση με το στανιό. Διακόπτεται η διαδικασία, το 1990 (οι Δεξιοί είναι λίγο πίσω σ' αυτά τα μαγειρέματα) και συνεχίζεται το 1993. Ολοκληρώνεται με τροποποίηση του Οργανισμού και δημιουργία Διεύθυνσης. Το ένα στέλεχος Πρόεδρος, το άλλο Διευθυντής, όλοι ευχαριστημένοι. Μπαλάκι τα πληρώματα των ασθενοφόρων, από την Διεύθυνση Διοικητικών Υπηρεσιών, στην Διεύθυνση Νοσηλευτικών Υπηρεσιών. Και το πιο απίστευτο. Στην ίδια τροποποίηση του Οργανισμού, υποβιβάζονται οι Ιατρικές Υπηρεσίες σε Τμήμα, για να μην υπάρχει τρίτος πόλος εξουσίας. Αυτά συμβαίνουν στην κορυφή του ΕΚΑΒ και τρέξε εσύ μαλάκα με το ασθενοφόρο, μήπως σωθεί κανείς άνθρωπος.
Ποιος διαμαρτυρήθηκε; Κανείς!
Πάμε λοιπόν να διαμαρτυρηθούμε για τους οδηγούς, επειδή αυτοί είναι κατώτεροι και μπορούμε πανεύκολα να τους κρίνουμε ως άσχετους και ανεπαρκείς!
Πάμε λοιπόν να αναρωτηθούμε, τι δουλειά θα κάνουν οι οδηγοί στο ΕΚΑΒ.
Αλήθεια, τι δουλειά κάνουν οι Γιατροί σε σχέση με το κύριο έργο του ΕΚΑΒ; Ποιο το παραγόμενο κλινικό, επιστημονικό, ερευνητικό έργο; Ακόμα και αυτοί που σκληρά εργάζονται, απασχολούνται σε δραστηριότητες 3ης προτεραιότητας, όπως το ιατρείο των Σπάτων, ή όπως οι αεροδιακομιδές. Τους εκμεταλλεύεται το Σύστημα για να καλύψει την ανεπάρκειά του και αυτοί το εκμεταλλεύονται για δικούς τους λόγους. Και αντί το ΕΚΑΒ να αναπτύξει τις πρωτογενείς ως έχει υποχρέωση, ασχολείται με την περιφορά του επιταφίου!
Αλήθεια, τι δουλειά κάνουν οι Νοσηλευτές σε σχέση με το κύριο έργο του ΕΚΑΒ; Απαντήστε από μέσα σας.
Και η καίρια ερώτηση, λόγω κρίσης. Πόσο κοστίζουν όλα αυτά στον προϋπολογισμό του ΕΚΑΒ;
Επίσης: Αν αύριο φύγουν από ΕΚΑΒ ταυτόχρονα, οι Γιατροί, οι Νοσηλευτές και οι Οδηγοί, ποιας ειδικότητας η αποχώρηση θα έχει αντίκτυπο στους πολίτες;

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Αναπτυξιακά έργα.

Πριν από 16 μήνες, αγοράστηκαν και τοποθετήθηκαν μπροστά από το κτίριο της ΚΥ δύο κατασκευές στάθμευσης ποδηλάτων και το είχα σχολιάσει:
Τώρα και αφού διαπιστωμένα δεν έχει παρκάρει ούτε γάτα σε αυτές, θέλω να ρωτήσω:
Αυτός που εισηγήθηκε την αναγκαιότητα προμήθειας και τοποθέτησης αυτών των κατασκευών, θα κληθεί από την Διοίκηση να πληρώσει τον λογαριασμό;
Για τα GPS τώρα. Δηλαδή το σύστημα ελέγχου του στόλου του ΕΚΑΒ, το οποίο λειτουργεί πάνω από μήνα. Έχουμε στατιστικά, για την μείωση του μέσου χρόνου ανταπόκρισης, την αύξηση της διαθεσιμότητας των ασθενοφόρων, την μείωση της κατανάλωσης καυσίμων, των διανυόμενων χιλιομέτρων, ή αυτά γίνονται μόνο σε σοβαρές Υπηρεσίες;
Γιατί αν δεν υπάρχει βελτίωση, πως θα αποδείξουμε την αναγκαιότητα του συστήματος, για το οποίο φωνάζαμε 10 χρόνια;

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Αγγλοσάξονες παριστάμενοι.

Έγραψε σχόλιο ο Τάσος στην προηγούμενη ανάρτηση και έρχομαι να δηλώσω το αντίθετο. Γουστάρω τρελά ξενέρωτους Αγγλοσάξονες να παρίστανται και θα αναφέρω περιστατικό προς επιβεβαίωση.
Δουλεύουμε Πειραιά με τον Τόλη (Μ01 - Μ07) και κινούμαστε στο λιμάνι με κατεύθυνση προς Τζάνειο. Μας διαβιβάζει λιποθυμία στον ΟΛΠ. Άφιξη σε 2 λεπτά και βλέπουμε 2μιση χιλιάδες ηλικιωμένους Εγγλέζους να έχουν μόλις αποβιβαστεί από κρουαζερόπλοιο. Ανάμεσά τους ένας ξάπλα, ακίνητος. Ανακοπή!
Μας κοιτάζουν ανήσυχοι με ύποπτο βλέμμα. Κατεβάζουμε monitor, ambu, λαρυγγική, ορούς και αρχίζουμε ΚΑΡΠΑ. Σε ένα λεπτό έχουν ησυχάσει και απλώς παρακολουθούν. Ευρώπη σου λέει. Όπως και στο Λονδίνο.
Απευθύνομαι στους Λιμενικούς: "Θέλω 5 μέτρα περίμετρο και ελεύθερο διάδρομο προς τη μηχανή μου". Αντί γι' αυτό, σχηματίζουν πηγαδάκι και συσκέπτονται. Ετοιμάζομαι να τους βάλω φωνές για να ξυπνήσουν, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι οι παππούδες έχουν σχηματίσει από μόνοι τους περίμετρο και έχουν ελευθερώσει τον διάδρομο προς τις μηχανές, για να μπορούμε να μεταφέρουμε υλικά.
Μόνη παρεμβολή από την σύζυγο του θύματος: "Πιστεύεις να τα καταφέρει;" με ρωτάει με δάκρυα. "Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε" της απαντάω. Έρχεται έτερος ηλικιωμένος και την απομακρύνει. "Άφησέ τους να κάνουν την δουλειά τους".
Με την άφιξή μας ζήτησα και ασθενοφόρο. Το έδωσε στη Μονάδα Ηλιούπολης, που μόλις τελείωσε από Βούλα. Δεν ξέρω πόσους σκότωσε ο Άγγελος στο δρόμο, αλλά έφτασε σε 20 λεπτά. Εκείνη την στιγμή εγκαταλείπαμε την προσπάθεια και τον σκεπάζαμε με ένα σεντόνι.
Πήγα προς την γυναίκα του. "Έφυγε;" με ρωτάει. "Έφυγε" της λέω. Γυρίζει και πάει πιο πέρα να θρηνήσει. Έρχεται προς το μέρος μου ο ηλικιωμένος που την είχε απομακρύνει προηγουμένως. "Θέλετε κάτι από μας;" με ρωτάει. "Τα στοιχεία του κυρίου" του λέω. Μου δίνει ταυτότητα, γράφω τα στοιχεία, του την επιστρέφω, με ευχαριστεί και πάει να φύγει. Εγώ προσπαθώ να σηκωθώ, αλλά δυσκολεύομαι, γιατί πιάστηκα μισή ώρα στα γόνατα. Γυρίζει ο ηλικιωμένος και με πιάνει από τη μασχάλη για να με βοηθήσει.
Γουστάρω ξενέρωτους Αγγλοσάξονες Τάσο.

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Οι παριστάμενοι!

Από το πρωί τρέχαμε ασταμάτητα. Είχα βάλει τον καφέ στην βαλίτσα και δεν κατόρθωσα να πιω ούτε δυο γουλιές. Τουλάχιστον με το ταρακούνημα, διατηρεί τον αφρό! Προς το μεσημέρι μας στέλνει στην πλατεία Αττικής, σε λιποθυμία. Μία υπέρβαρη δεσποινίς, έχει ξαπλώσει στην είσοδο πολυκατοικίας και κάνει τα δικά της.
Ο συνάδελφος με περίσσια υπομονή προσπαθεί να την πείσει να σηκωθεί και να πάει στο σπίτι της. Όταν φτάσαμε δεν υπήρχε κανείς, εκτός από μία κυρία που της είχε φέρει ένα μπουκάλι νερό. Πολύ γρήγορα έγινε κερκίδα. Ανάμεσά τους και ο πανταχού παρών "πολίτης", ο οποίος παρακολουθεί και προσπαθεί να βρει το λάθος που θα κάνουμε. Για μένα ήταν μια καλή ευκαιρία να συνεχίσω  τον καφέ και απ' ότι φαίνεται, αυτό ήταν λάθος κατά την άποψη του "πολίτη".
Αυτούς τους τύπους τους έχω μάθει. Είναι θρασύδειλοι. Δεν έρχονται κατ' ευθείαν σε σένα. Απευθύνονται στο πλήθος και προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα, ώστε να σου την πέσουν όλοι μαζί. "Κοιτάξτε ρε. Η κοπέλα είναι λιπόθυμη κι αυτός πίνει καφέ", ακούω πίσω από την πλάτη μου και μου γυρίζει το μυαλό. "Τι είπες ρε γελοίε;" και πάω προς το μέρος του. Κωλώνει, δεν το περίμενε. Είναι αλλιώς μαθημένος. Να κάνει παρατηρήσεις και ο δημόσιος υπάλληλος να σκύβει το κεφάλι. "Πί..Πίνεις καφέ". -"Ναι ρε καραγκιόζη, πίνω καφέ και είμαι περήφανος γι' αυτό. Πίνω καφέ στο δρόμο σε πλαστικό, ενώ εσύ τον έπινες στο γραφείο σε γυάλινο. Επίσης πίνω νερό, τρώω και τυρόπιτα. Θέλεις κάτι;" του ουρλιάζω στα μούτρα.
Κοιτάει πίσω και ψάχνει βοήθεια στο πλήθος. Αυτοί έρχονται σε μένα και μου λένε να μην του δίνω σημασία και τα λοιπά. Απογοητεύεται και παίρνει δρόμο μουρμουρίζοντας, έχοντας αντιληφθεί ταυτόχρονα ότι η λιπόθυμη κυρία, έχει φύγει περπατώντας και έχει φτάσει στο άλλο τετράγωνο.
Άι στο διάλο, τους έχω βαρεθεί αυτούς τους "πολίτες".

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

1η Μαΐου

Ή καλύτερα 1η Μάη, επί το σοσιαλλιστικότερον!
Εργάστηκα πρωινή βάρδια, αφού μια παλιά διαστροφή με οδηγεί να εργάζομαι τέτοιες επετείους, αντίθετα από το γενικότερο πνεύμα. Ίσως έχω συνηθίσει από παλιότερες εποχές, που 1η Μάη, 17 Νοέμβρη κλπ, γίνονταν χαμός και είχαμε το άγχος να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σαν Υπηρεσία, στις απαιτήσεις της μέρας!
Στο Σύνταγμα επικράτησε ηρεμία, αλλά εμάς μας πήγαινε "τέλος και πάρε", για να μην πω τίποτα άλλο χειρότερο. Καταφέραμε να "διασώσουμε" 8 χρήστες, μία παράσυρση στη Λ. Αθηνών μαζί με τη Μονάδα Πειραιά και έναν Βραζιλιάνο τουρίστα, που τσακίστηκε στα σκαλιά της Βιβλιοθήκης!
Η Αθήνα άδεια και απορούσα που πήγε ο κόσμος, αφού η πορεία είχε περιορισμένη συμμετοχή. Το ανακάλυψα όταν το μεσημέρι κατέβηκα στην Πειραϊκή. Τα αυτοκίνητα μποτιλιαρισμένα σε δύο στίχους, στα ουζερί δεν έπεφτε καρφίτσα και σε κάθε ένα περίμεναν όρθια, είκοσι και πλέον άτομα μέχρι να αδειάσει τραπέζι. Το ίδιο και στα Μεσόγεια και σε άλλες παραλίες της Αττικής όπως με πληροφόρησαν συνάδελφοι με τους οποίους μίλησα. Συμπέρασμα. Η διακυβέρνηση τόσων χρόνων του ΠΑΣΟΚ, επέτρεψε στον πολίτη να "πακετάρει" τόσο χρήμα, το οποίο δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί με 3 χρόνια λιτότητας!
Με βάση τα παραπάνω, θα μπορούσε κάποιος να απορήσει: "γιατί το ΠΑΣΟΚ, από το 40%, δεν πήγε στο 80, αλλά στο 0%"; Απλά πράγματα. Επειδή μία μέρα βγήκε ο Γιώργος και ανακοίνωσε "η μάσα τέλος". Και που πήγαν, ή που θα πάνε οι ψήφοι; Μα σ' αυτόν που θα τάξει στον Έλληνα, ότι θα συνεχίσει την προηγούμενη ζωή του.
Το πρωί, ανάμεσα από τα περιστατικά, παρακολούθησα τις περισσότερες πορείες και το σύνθημα που με εντυπωσίασε περισσότερο, είναι αυτό που καλεί τον εργαζόμενο να αντιληφθεί ότι "μπορεί και χωρίς τα αφεντικά". Μεγάλη βλακεία αυτό. Είναι σαν να λες στον χρήστη ουσιών, ότι μπορεί και χωρίς την πρέζα. Στους δέκα χιλιάδες, θα πείσεις έναν. Δεν μπορεί ο Έλληνας χωρίς τα αφεντικά, για πολλούς λόγους. Κύρια γιατί είναι αμόρφωτος και ανεπαρκής. Τι θα καταφέρει μόνος του; Θέλει αφεντικό, με μακράν καλύτερη επιλογή το Δημόσιο, γιατί το αφεντικό για να σε κρατήσει, πρέπει να αποδείξεις τις ικανότητές σου. Και τέτοιες δεν υπάρχουν. Το μόνο που διαθέτουμε σε αφθονία, είναι η δουλοπρέπεια και η ρουφιανιά! Αν καταργήσουμε τα αφεντικά, σε ποιον θα καρφώνουμε τους συναδέλφους; Σε ποιον θα συκοφαντούμε, αυτούς που είναι καλύτεροι;
Τέλος πάντων, χρειάζεται βελτίωση των συνθημάτων. Και αυτοκριτική. "Μαζί τα φάγαμε" και υπάρχει και περίσσευμα!