Translate

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Μπήκαν τα λεφτά!

Δύο φορές τον μήνα, όλο και κάποιος συνάδελφος σπεύδει να μας ενημερώσει, με σχετική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebbook:
-"Μπήκαν τα λεφτά!", -"δεκαπενθήμερο και ώρες στα ΑΤΜ", κλπ.
Και από κάτω χαρμόσυνα σχόλια, χαβαλές και πολλές φορές ολόκληρες συζητήσεις, για το αν θα μπουν και εκτός έδρας, επιδόματα και άλλα ευχάριστα.
Εμένα μου αρέσουν οι ανακοινώσεις αυτές και τις περιμένω, ειδικά αν είμαι απογευματινός, για να τρέξω στο μηχάνημα, έχοντας μείνει με κάτι κέρματα. Και μετά στο περίπτερο για ανεφοδιασμό σε καπνό, για να ακολουθήσει δεύτερος καφές και να αισθανθώ άρχοντας.
Αυτές τις ανακοινώσεις όμως, τις διαβάζουν χιλιάδες "φίλοι" και "φίλοι φίλων" και δεν συμμαζεύεται. Οι οποίοι φίλοι ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες και σίγουρα δεν είναι όλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Τι σκέφτονται άραγε για μένα; 
Ότι κάνω μία από τις δυσκολότερες δουλειές και παίρνω λιγότερα από την γραμματέα που φτιάχνει μανικιούρ στο γραφείο; Ότι με δυόμιση δεκαετίες υπηρεσίας παίρνω ένα χιλιάρικο και αυτό μισό επειδή χρωστάω σε δάνεια; ότι αυτά που περισσεύουν σου απαγορεύουν να ζεις σαν άνθρωπος και να μεγαλώνεις παιδιά;
Είμαι σίγουρος πως όχι, επειδή και οι ίδιοι μπορεί να είναι σε χειρότερη μοίρα, να είναι άνεργοι, ή να δουλεύουν ιδιωτικά και το αφεντικό να τους τρώει χρήματα απειλώντας τους με απόλυση, για να μην μιλάνε.
Σκέφτονται τον κοπρίτη τον δημόσιο υπάλληλο, που ξύνεται όλη μέρα, παίρνει έναν σκασμό λεφτά και δεν αφήνει το Κράτος να πάει μπροστά. Για κάποιους (πολλούς) ίσως έχουν δίκιο. Στην δική μου και εκατοντάδων συναδέλφων μου την περίπτωση, έχουν άδικο.
Θα παρακαλούσα λοιπόν, τους συναδέλφους που ανεβάζουν τέτοιες ανακοινώσεις να συνεχίσουν να το κάνουν, αλλά σε κλειστές ΕΚΑΒίτικες ομάδες, για να τις βλέπουμε μεταξύ μας.
Χρόνια Πολλά και χαρούμενες γιορτές. Υγεία σε όλους!

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Η φάμπρικα με τις καρέκλες.

Για τις καρέκλες στο ΕΚΑΒ θα γράψω. Αυτή η φάμπρικα, παλιά δούλευε στο αυτόματο. Από το βράδυ των εκλογών, μαζεύονταν οι "νικητές" και μοίραζαν καρέκλες. Ποιος θα πάει που. Μεγάλη χαρά, που γίνονταν ακόμη μεγαλύτερη με την εκδίωξη αυτών που κάθονταν στις καρέκλες.
Ο προηγούμενος "κάτοχος" της καρέκλας, την ήξερε την διαδικασία. Δεν χρειάζονταν να πάει από τα αξημέρωτα στη δουλειά, για να βρει κάποιον άλλον να κάθεται στην καρέκλα του και να τον κοιτάει ειρωνικά. Χαλαρά πήγαινε κάποια στιγμή και όχι στο γραφείο. Στα παρασκήνια πήγαινε, για να παζαρέψει. Ο στόχος ήταν, να "πέσει" στα μαλακά. Έχασε που έχασε την καρέκλα, μην καταλήξει και σε ασθενοφόρο να κουβαλάει. Το βλέμμα του είχε κάτι ανάμεσα σε υπόσχεση και απειλή. Σαν να έλεγε: "δεν θα με πειράξεις για να μην σε πειράξω", ή "πρόσεχε, μπορεί να ξαναλλάξουν τα πράγματα".
Και έτσι πορευτήκαμε για δεκαετίες στο ΕΚΑΒ. Το μυστικό ήταν να "τρουπώσεις" μέσα. Μετά λίγοι έβγαιναν.
Με την έναρξη της κρίσης τα πράγματα άλλαξαν. Με βραδύ ρυθμό και μεγάλη απροθυμία οι αλλαγές. Οι Κυβερνήσεις πηγαινοέρχονται και οι καρέκλες δεν είναι σίγουρες. Άλλο είναι να εκτεθείς και να αράξεις καμιά δεκαετία και άλλο να μην προλάβεις να ζεστάνεις την καρέκλα, να σε πετάξουν και να γίνεις ρόμπα.
Τι περίμενα από την "πρώτη φορά Αριστερά Κυβέρνηση"; Να κλείσει την φάμπρικα, το λέω ξεκάθαρα. Όχι να μην βάλει δικούς της και να αφήσει τους προηγούμενους. Έτσι δεν κλείνει η φάμπρικα. Αλλά να καθιερώσει διαδικασίες επιλογής, ώστε τις θέσεις να καταλαμβάνουν οι καλύτεροι, με κριτήρια πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Και να μένουν για πάντα. Και όταν αδειάζει μια θέση, να την παίρνει πάλι ο καλύτερος.
Πέρασαν 11 μήνες και άλλα βλέπω.

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Περί εκπαίδευσης.

Έγραψα ένα σχόλιο τις προάλλες στο Fb και απάντησε (χαριτολογώντας) ο Παντελής (φίλος και συνάδελφος) ότι συμφωνεί μαζί μου επειδή με είχε εκπαιδευτή. Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό, η περίπτωση του Παντελή. Κάτι αντίστοιχο με τους καπνιστές οι οποίοι κόβοντας το κάπνισμα, γίνονται οι φανατικότεροι αντικαπνιστές.
Ήταν από τους συναδέλφους που με μεγάλη πλειοψηφία τότε, στήριζαν φανατικά την άποψη ότι, "οι επιπλέον γνώσεις είναι για τους γιατρούς και εμείς πρέπει να σταματήσουμε να τους παριστάνουμε". Κάποια στιγμή πέρασε δειλά την διαχωριστική γραμμή και σύντομα βούτηξε στα βαθιά. Εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχει σταματήσει στιγμή να εκπαιδεύεται και να εκπαιδεύει.
Παρ' όλη την απογοήτευση για την συνεχή υποβάθμιση του χώρου και την βεβαιωμένη έλλειψη προοπτικής για ανάπτυξη, αυτός και μερικές δεκάδες άλλοι καλοί συνάδελφοι, σηκώνουν το ΕΚΑΒ στους ώμους τους και αποτελούν πρότυπα για τους νέους Διασώστες.
Και εδώ θέλω να ξεχωρίσω τους Έλληνες από τους άλλους Δυτικούς συναδέλφους.
Οι Δυτικοί, αποδεδειγμένα μέτριου επιπέδου, εργάζονται σε Συστήματα με απεριόριστες δυνατότητες και προσπαθούν να περιορίσουν τις απαιτήσεις του Συστήματος, ώστε αυτόματα να μειωθούν και οι δικές τους υποχρεώσεις.
Οι Έλληνες, αποδεδειγμένα πολύ καλοί έως άριστοι, εργάζονται σε ένα Σύστημα χωρίς καμία δυνατότητα και προσπαθούν να αυξήσουν τις απαιτήσεις του Συστήματος, ώστε αυτόματα να αυξηθούν και οι δικές τους υποχρεώσεις. Αυτή είναι η διαφορά.
Έξω βέβαια, τα Συστήματα σώζουν ανθρώπους που θα έπρεπε να είχαν πεθάνει, ενώ στην Χώρα μας το Σύστημα πεθαίνει ανθρώπους που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί. Και αυτή είναι μια άλλη διαφορά.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Άλλος για Μυτιλήνη...

Εδώ και πολύν καιρό ασκούνται συντονισμένες πιέσεις στην Διοίκηση, να οργανώσει εκδρομή στα νησιά. Το σκεπτικό είναι ότι, λόγω κρίσης δεν περάσαμε καλά στις καλοκαιρινές διακοπές και θέλουμε να κάνουμε κάτι άλλο για να φτιάξουμε ψυχολογία. Το βέβαιο είναι ότι έχει υποβαθμιστεί η ζωή του ΕΚΑΒίτη. Και λέμε ζωή, την μία και μοναδική, αυτή στο facebook. Ξυπνάς το πρωί, γράφεις μία μαλακία για τον ΣΥΡΙΖΑ, ποστάρεις τον σκύλο σου, ανεβάζεις ένα ανέκδοτο, βάζεις και μια σέλφι με το ασθενοφόρο σου, τσεκ-ιν στο Γεννηματάς, τέλος. Την άλλη μέρα πάλι τα ίδια. Αγγαρεία σου δίνουν τα λάικ, έτσι για να μην σε στεναχωρήσουν.
Στα νησιά θα αποκτήσει νόημα η ζωή σου και θα ανέβουν οι μετοχές σου κατακόρυφα. Θα κάνεις τσεκ-ιν και σε ένα διαφορετικό μέρος, βρε αδελφέ. Θα βγάλεις φωτογραφίες με πρόσφυγες, με εθελοντές, με τον Δήμαρχο, με τούρκους δουλέμπορους. Αυτά είναι, τους πάτησες όλους κάτω. Κι αν βρεις και μωρό να το ταΐσεις, πρέπει να αρχίσεις τα ναρκωτικά για να αντέξεις την δόξα. Και όλα αυτά βέβαια γιατί έχουμε τον τρόπο μας, ως δημόσιοι υπάλληλοι να τα κάνουμε τσάμπα και κυριλέ. Με τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία μας. Όχι σαν κάτι Φινλανδούς παλιοτελευταίους που παρατάνε τις σπουδές τους, τις δουλειές τους, πληρώνουν από την τσέπη τους και την βγάζουν με σάντουιτς ζαμπόν-τυρί. Εμείς είμαστε επαγγελματίες.
Η Διοίκηση οφείλει να ενδώσει, επειδή και λεφτά υπάρχουν και προσωπικό περισσεύει.
Στην παρακάτω ανάρτηση 2 μήνες πριν, γράφω ποια (δεν) είναι η δουλειά μας σε σχέση με τους πρόσφυγες και τι πρέπει να κάνει η Πολιτεία:
Η άλλη παράμετρος είναι η πιο σημαντική. Το ΕΚΑΒ δυσλειτουργεί τους τρεις (3) τελευταίους μήνες, επειδή δεν έχει πρόσβαση στην κεντρική αποθήκη, αφού αυτή έχει γεμίσει ψύλλους!
Μην γελάτε συνάδελφοι, δεν είναι αστείο. Δεν βγήκε τυχαία η έκφραση "ούτε ψύλλος στον κόρφο σου". Αυτά τα ζωύφια είναι πολύ άτιμα. Έτσι και σου την πέσουν, θέλει πολύ αγώνα να απαλλαγείς. Το ΕΚΑΒ παλεύει τρεις μήνες χωρίς αποτέλεσμα.
Πάει ένα ασθενοφόρο και ζητάει στον εξοπλισμό κολάρο. Πάει το επόμενο και ζητάει μάσκες Ο2. Η απάντηση είναι η ίδια: "Δεν μπορούμε να ανεβάσουμε από την αποθήκη, γιατί φοβόμαστε τους ψύλλους"! Όταν βέβαια η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, γίνεται ειδική επιχείρηση, από εκπαιδευμένους υπαλλήλους, οι οποίοι φορούν στολές ΡΒΧΠ και κατεβαίνουν με καταδρομικές ενέργειες και ανεβάζουν υλικά, για να μην κλείσουν τα ασθενοφόρα!
Πως μπήκαν οι ψύλλοι στην υπόγεια αποθήκη του ΕΚΑΒ κανείς δεν ξέρει. Πιθανολογείται ότι τους μετέφεραν κάποια από τα γατόσκυλα που περιφέρονται στο προαύλιο της Κ.Υ. Αυτό συνέβη, επειδή υπάρχει πρόβλημα διαχρονικό με την κάτω πόρτα της αποθήκης, η οποία δεν είναι δυνατόν να κλειδωθεί. Κάθε φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο, το λουκέτο βρίσκεται σπασμένο και η πόρτα ανοιχτή. Όχι γιατί κάποιος θέλει να κλέψει, αλλά επειδή κάποιοι υπάλληλοι ανήκοντες σε "ειδική κατηγορία", θέλουν να μπαινοβγαίνουν από κει και όχι από την κανονική είσοδο, όπου γίνονται αντιληπτοί και προκαλούν σχόλια.
Το υπόγειο της Κ.Υ. είναι μεγάλη καβάτζα, είτε είσαι κοπρίτης και θέλεις να κοιμάσαι την μισή βάρδια, είτε είσαι πρεζόνι και θέλεις να χτυπήσεις την δόση σου ανενόχλητος. Έχει και ένα μειονέκτημα. Δεν έχει τουαλέτα, οπότε μόλις συνέρθεις από την ντάγκλα και σε πιάσει, πρέπει να τρέχεις στην σκάλα πανικόβλητος. Πριν καιρό κάποιος δεν πρόλαβε, "άφησε" μία τούρτα στα σκαλιά και έφυγε κύριος. Ύστερα από λίγο κατέβηκε ο ηλεκτρολόγος και για χιλιοστά δεν πάτησε την νάρκη. Τον άκουγαν μέχρι την πλατεία Συντάγματος επί δύο ώρες που έβριζε θεούς και δαίμονες!
Η Διοίκηση έχει κινητοποιηθεί από την πρώτη στιγμή και όλοι οι προϊστάμενοι και διευθυντές, σε κοινές συνεδριάσεις με την Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, έχουν ριχτεί στην μάχη κατά των ψύλλων. Ως τελευταίο μέτρο έχουν αποφασίσει να καλέσουν το ειδικό τμήμα ραδιοβιολογικού πολέμου του Στρατού.
Τι ήθελα να πω; Ά, ναι. Όλος ο εξοπλισμός του ΕΤΙΚ, βρίσκεται σ' αυτήν την αποθήκη.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Πως είπατε;

Μερίδα διοικητικών υπαλλήλων (του τεχνικού τομέα, αν κατάλαβα καλά), υπέβαλε αίτημα χορήγησης επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας και το θέμα θα συζητηθεί στο Διοικητικό Συμβούλιο. Υποστηρίζουμε το αίτημα και προτείνουμε στην Διοίκηση να το εγκρίνει. Διότι η εργασία των υπαλλήλων αυτών και επικίνδυνη είναι και ανθυγιεινή.
Επικίνδυνη επειδή, όπως το ξύνουν όλη μέρα, μπορεί να τους ξεφύγει το νύχι και να το ματώσουν. Ανθυγιεινή για πολλούς λόγους. Ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας, με ζέστη τον Χειμώνα από τα καλοριφέρ και δροσιά το καλοκαίρι από τα κλιματιστικά. Καπνός σε κλειστό χώρο από τα τσιγάρα και παθήσεις του στομάχου από τους καφέδες.
Όσο για τα λεφτά, αυτά θα βρεθούν επειδή κάποιοι τα παράγουν. Κάποια κορόιδα που δουλεύουν στο δρόμο, σε συνθήκες που δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Εκσυγχρονισμός.

Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα εργοστάσιο παλαιάς τεχνολογίας. Ο ιδιοκτήτης, αποφασίζει τον εκσυγχρονισμό του, για να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις σύγχρονες συνθήκες και στις απαιτήσεις του ανταγωνισμού.
Οι εργαζόμενοι αντιδρούν.
- "Αφεντικό, αυτό δεν μπορεί να γίνει, επειδή δεν θα μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του εργοστασίου μετά τον εκσυγχρονισμό".
- "Τι προτείνετε;"
- "Προτείνουμε να συνεχίσεις να μπαίνεις μέσα, να προσλάβεις και επιπλέον προσωπικό, να μπεις ακόμη πιο πολύ μέσα, να συνεχίσουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο και εσύ συνέχεια να βάζεις χρήμα. Να πάρεις όσα δάνεια μπορείς και όταν δεν μπορείς, να αρχίσεις να ξεπουλάς όση περιουσία έχεις, για να συνεχίσουμε την λειτουργία του εργοστασίου".
Καμία σχέση με το ΕΚΑΒ και γενικότερα με το Δημόσιο!

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Ρύθμιση λειτουργίας Ιδιωτικών ασθενοφόρων

Παίρνω αφορμή για να σχολιάσω, από σχετικό δημοσίευμα του EKABNews:
Είναι η δεύτερη φορά που ο κος Παπαευσταθίου, Διοικητής του ΕΚΕΠΥ, προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου σχετικά με το θέμα και μπράβο του. Η προηγούμενη ήταν ως Πρόεδρος του ΕΚΑΒ. Η επιστολή του περιέχει και μία παράγραφο, ή οποία αν και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, με εκπλήσσει, λόγω των προεκτάσεων που έχει και δεν νομίζω να επιζήσει των συνδικαλιστών. Ζητά να υποχρεωθούν οι ιδιώτες να στελεχώνουν τα ασθενοφόρα τους, με προσωπικό το οποίο κατέχει άδεια άσκησης επαγγέλματος. Αυτό θα ωφελήσει άμεσα τους απόφοιτους ΙΕΚ, οι οποίοι χάνουν θέσεις εργασίας από κάθε καρυδιάς καρύδι. Οδηγούς, τραυματιοφορείς, φύλακες, νοσηλευτές κλπ.
Θα περάσει πριν κάποιοι ανακαλύψουν ότι η νομοθεσία είναι κοινή για όλους; Ότι αν ισχύσει, θα ισχύσει και για το ΕΚΑΒ.
Στο δημοσίευμα, περιλαμβάνεται και άρθρο της κας Μαίρης Μπιμπή στο health.in.gr, το οποίο είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Κατ' αρχήν να κάνω μία διόρθωση. Τα εξιτήρια δεν είναι δευτερογενείς διακομιδές, αλλά τεταρτογενείς. Ζητάει στο άρθρο της να στελεχωθούν τα ασθενοφόρα με τραυματιοφορείς και οδηγούς των Κ.Υ. 
Σύγχυση λοιπόν προκαλεί το δημοσίευμα του συναδέλφου στο EKABNews. Θα έπρεπε ίσως να ακολουθείται από σχολιασμό, ή παράθεση περισσότερων στοιχείων, ώστε να οδηγείται ο αναγνώστης σε προβληματισμό προς την σωστή κατεύθυνση.
Προκειμένου να λυθεί οριστικά το πρόβλημα των ιδιωτικών, πρέπει να επανέλθει η Διοίκηση με συγκεκριμένες προτάσεις.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε τις αιτίες του προβλήματος και αυτές να θεραπεύσουμε.
Επίσης να αποδεχτούμε ότι:
Δεν είναι τόσο θέμα ελλιπούς στελέχωσης του ΕΚΑΒ, όσο θέμα Οργάνωσης και Κόστους. Με τον σημερινό τρόπο λειτουργίας όσους διασώστες, οδηγούς, τραυματιοφορείς, δικαιούχους ΟΑΕΔ, και μουσουλμάνους να προσλάβεις, πάλι θα υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα στα επείγοντα, πόσο μάλλον στις διακομιδές. Πολύ σωστά γράφει η δημοσιογράφος ότι, τα ιδιωτικά κάνουν και επείγοντα.
Το κόστος είναι σημαντική παράμετρος. Ένα εξιτήριο στοιχίζει στο ΕΚΑΒ 200 ευρώ (και βάλε) και στον ιδιώτη το 1/4. Μπορούμε να λειτουργήσουμε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να συμπιέσουμε το κόστος, ή μοιραία θα υποχρεωθούμε να εγκαταλείψουμε αυτήν την δραστηριότητα; Μπορούμε να τροποποιήσουμε τον Οργανισμό και να διαχωρίσουμε τις δραστηριότητες, ή θα συνεχίσει η μία, να λειτουργεί σε βάρος της άλλης, ώσπου να καταρρεύσουν όλες;
Για να γίνουν τα παραπάνω, πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να εγκαταλείψουμε ιδεοληψίες και συνθήματα των περασμένων δεκαετιών.
Να σταματήσουμε να κρυβόμαστε και στο θέμα του κομίστρου. Παρ' όλη την ξεκάθαρη νομοθεσία, όλα τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, έχουν επίσημους τιμοκαταλόγους και κόβουν επίσημα παραστατικά, με το κόμιστρο των ασθενοφόρων. Θα πάει ποτέ κανείς να τους ελέγξει; Όχι είναι η απάντηση. Η εφαρμογή του νόμου θα γίνεται a la carte λοιπόν;
Αυτά και άλλα πολλά, για τα οποία έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις. Θα προτείνω, για άλλη μία φορά έναν ειλικρινή διάλογο και για αυτό το ζήτημα, αν είμαστε σε θέση να κάνουμε τέτοιον. Θα προτείνω επίσης, εισαγωγή τεχνογνωσίας και λύσεων, από Χώρες που "ανακάλυψαν την Αμερική" το 1970. Από Χώρες που δεν κατέρρευσαν οικονομικά, λόγω της λειτουργίας του Δημόσιου Τομέα.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Και μη χειρότερα.

Μαθαίνω ότι δόθηκε εντολή από την Διοίκηση να κλείσουν όσα οχήματα του ΕΚΑΒ δεν έχουν περάσει ΚΤΕΟ. Μεγάλη επιτυχία. Αυτοί που άφησαν τον Οργανισμό χωρίς σύμβαση ΚΤΕΟ, βγαίνουν κι από πάνω ότι δήθεν νοιάζονται για την ασφάλεια.
Και αντί να φροντίσουν να τα περάσουν ΚΤΕΟ, τα κλείνουν. Λες και μας περισσεύουν ασθενοφόρα και μοτοσυκλέτες. Άξιος ο μισθός όλων των αρμοδίων προϊσταμένων, διευθυντών, μελών ΔΣ κλπ, κλπ.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Οι εκλογές για το ΔΣ του ΕΚΑΒ.

Ψηφίζουμε αύριο για ανάδειξη εκπρόσωπου εργαζόμενων στο ΔΣ του ΕΚΑΒ. Όπως λέω πάντα, είναι πολύ σημαντικό να πάμε να ψηφίσουμε, για λόγους που όλοι γνωρίζουμε. Το ερώτημα είναι τι να ψηφίσουμε.
Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίζουμε μέσα μας ότι, δεν ψηφίζουμε Κόμμα. Αυτό το κάναμε πριν λίγες μέρες, στις βουλευτικές εκλογές. Κακώς βέβαια υπάρχουν κομματικά ψηφοδέλτια, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε μ' αυτό.
Έτσι κι αλλιώς, αυτός που θα εκλεγεί, δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει και να αντιπροσωπεύσει τις απόψεις της παράταξης που τον ανέδειξε. Όλοι οι εκπρόσωποι των τελευταίων 30 χρόνων, μετέφεραν και στήριξαν στο ΔΣ του ΕΚΑΒ, αποκλειστικά και μόνο τις προσωπικές τους απόψεις, ακόμη και αν αυτές ήταν αντίθετες με την γραμμή της Παράταξης. Σε ένα σωρό ζητήματα, όπως η άδεια άσκησης επαγγέλματος, ο Οργανισμός, ο εσωτερικός κανονισμός, αλλά και διάφορα ζητήματα λειτουργίας του ΕΚΑΒ. Το ότι δεκάδες ζητήματα δεν προχώρησαν ποτέ και μείναμε 100 χρόνια πίσω, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην στάση του Εκπρόσωπου Εργαζομένων (και των συνδικαλιστών γενικότερα).
Ακόμη και όταν ψηφίζουμε κομματικά, πρέπει να ξέρουμε σε ποιον βάζουμε σταυρό. Πρέπει να γνωρίζουμε τις προσωπικές του απόψεις, για όλα τα ζητήματα που μας αφορούν.
Και επιπλέον. Να έχει εμπειρία συνδικαλιστική. Οι νέοι δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή.
Να μην κατέχει ήδη θέση σε άλλο Όργανο. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν συνδικαλιστές, εκλεγμένοι στο Σωματείο, το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, το ταμείο αλληλοβοήθειας, τον σύλλογο αιμοδοτών, την επιτροπή υγιεινής και δεν συμμαζεύεται. Μπορεί οι ίδιοι να μην έχουν το ήθος να το καταλάβουν, αλλά το αποτέλεσμα εξαρτάται και από την συμπεριφορά των ψηφοφόρων.

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Αχρείαστοι....

Όταν κάποιος δικός μου πρέπει να πάει Νοσοκομείο και με παίρνει τηλέφωνο, του το κόβω με τη μία: Ταξί, λεωφορείο, ή ΙΧ. Τα ασθενοφόρα είναι για άλλη δουλειά! Κάποιες φορές όμως τα πράγματα είναι σοβαρά. Δύο φορές λοιπόν το χρειάστηκα.
Η πρώτη ήταν πριν 6 χρόνια σε τροχαίο που είχαν οι δικοί μου στο 90 της Εθνικής προς Λαμία και η δεύτερη προχτές, σε σοβαρό καρδιολογικό δικού μου ανθρώπου στο Βόλο.
Και τις δύο φορές οι συνάδελφοι με συγκίνησαν. Την πρώτη φορά, το πλήρωμα του ασθενοφόρου του ΕΚΑΒ Θήβας φρόντισε την οικογένειά μου σαν να ήμουν εγώ εκεί και μέχρι να φτάσω. Την δεύτερη φορά προχτές, όταν ο ασυρματιστής και το πλήρωμα του ασθενοφόρου στο Βόλο, μου αφαίρεσαν κάθε αγωνία για τα 330 χιλιόμετρα που με χώριζαν από τον δικό μου άνθρωπο που κινδύνευε.
Με τόση κακομοιριά, γκρίνια και φαγωμάρα μεταξύ μας, αυτές ήταν στιγμές που αισθάνθηκα το ΕΚΑΒ σαν οικογένεια και τον εαυτό μου μέλος της.
Ξέρω ότι αυτοί οι συνάδελφοι είναι ήδη περήφανοι για την δουλειά τους και τίποτα δεν θα προσθέσουν στην αξία τους τα δικά μου δημόσια συγχαρητήρια. Γι' αυτό και δεν θα το κάνω πουθενά, παρά μόνο εδώ μέσα, σαν είδος μονόλογου.
Συγχαρητήρια λοιπόν στους συναδέλφους μου, όχι τόσο για την φροντίδα των δικών μου ανθρώπων (σίγουρα το κάνουν με όλους τους ασθενείς), αλλά για τα συναισθήματα που με γέμισαν, όπως τα περιέγραψα πιο πάνω. Τους εύχομαι πάντα με υγεία. Μπορεί να παραμείνουν σε όλη τους την θητεία ανώνυμοι, αλλά κάποιοι τους οφείλουν πολλά. Μερικοί από αυτούς, την ίδια τους την ζωή!

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Έχω μια ιδέα!

Με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, οι υποδομές της Χώρας μας, έφτασαν στο όριο, εξαντλήθηκαν και λόγω ανεπάρκειάς τους περάσαμε σε καταστάσεις κρίσης.
Στα πολιτισμένα Κράτη, υπάρχουν Σχέδια και Πρωτόκολλα διαχείρισης τέτοιων καταστάσεων. Δεν έχουν βέβαια σχέδια αντιμετώπισης προσφυγικού κύματος, αλλά οι αντίστοιχες Υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας, το αντιμετωπίζουν σαν Καταστροφή. Για παράδειγμα, σαν να έπεσαν όλα τα σπίτια στην Μυτιλήνη από σεισμό και να έμειναν οι κάτοικοι στον δρόμο.
Αυτά τα Σχέδια προβλέπουν, ποια Υπηρεσία θα κάνει τι. Που εμπλέκεται η ΕΛΑΣ, που το ΕΚΑΒ, που ο Ερυθρός Σταυρός, που οι Εθελοντικές Οργανώσεις. Όλοι είναι χρήσιμοι, αλλά ο καθένας κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά.
Πως το αντιμετωπίζουμε εμείς; Εμείς έχουμε ιδέες. Ο καθένας έχει την δική του και την θεωρεί καλύτερη από των άλλων, τους οποίους επικρίνει μέσω του πληκτρολογίου. Μπορεί κάποιος να είναι τριάντα χρόνων υπάλληλος και να μην έχει παρακολουθήσει ούτε ένα σεμινάριο στην θητεία του, αλλά έχει μια ιδέα. Μπορεί ο άλλος να είναι τέσσερα χρόνια υπάλληλος και να έχει μια ιδέα. Και όλοι κοινοποιούν την ιδέα τους στο facebook και κατηγορούν τους πάντες, ότι αιτία της κρίσης είναι, η μη εφαρμογή αυτής της ιδέας.
Ο ένας προτείνει να αποσπαστεί προσωπικό του ΕΚΑΒ στα νησιά. Ο άλλος θεωρεί υψηλό το κόστος και αντιπροτείνει μικτά Πληρώματα, Διασωστών του ΕΚΑΒ με Εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού. Δεν τους θέλουμε λέει ένας τρίτος επειδή δεν έχουν πτυχίο. Παραλείποντας βέβαια να αναφέρει ότι τα 7/10 των ΕΚΑΒιτών στερούνται πτυχίου. Ένας άλλος θέλει να πάμε, για να πάρουμε την δουλειά από τις ΜΚΟ και να τους κάνουμε να χάσουν τις επιδοτήσεις. Ο επόμενος έχει άλλη ιδέα, να στείλουμε κλιμάκιο του ΕΤΙΚ. Ένας άλλος προτείνει το κλιμάκιο να εγκατασταθεί στο λιμάνι του Πειραιά, όχι για να προσφέρει κάτι, αλλά για να τύχουμε προβολής από τα ΜΜΕ. Αν βάλουμε δύο πουτάνες γυμνόστηθες να οδηγούν ένα ασθενοφόρο, όλα τα κανάλια θα μας παίζουν για μέρες. Ευτυχώς το μυαλό του δεν έφτασε να προτείνει κάτι τέτοιο.
Κανείς από τους έχοντες τόσες λαμπρές ιδέες δεν σκέφτηκε ότι, δεν είναι δουλειά του ΕΚΑΒ να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Δουλειά μας είναι τα επείγοντα, όχι η στέγαση, η σίτιση και η παρηγοριά των προσφύγων. Δεν είναι δουλειά μας ο έλεγχος της υγείας τους, ούτε η μεταφορά τους στο Νοσοκομείο.
Πολλοί βέβαια το κάνουν σκόπιμα. Ψάχνουν να δώσουν ένα ενδιαφέρον στην ζωή τους, να βγουν από την ανία. Να τρέχουν και να ασχολούνται για να λένε ότι κάτι κάνουν. Να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους ότι κάποιοι είναι. Δυστυχώς με αυτόν τον τρόπο δεν λύνουμε τα προσωπικά μας προβλήματα. Η λύση είναι μία. Για τους άντρες το ποτό και για τις γυναίκες τα ηρεμηστικά!

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Θα περάσουμε καλά!

Τέλος το καλοκαίρι, αλλά αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στην καθημερινότητα, ειδικά φέτος. Ακολουθούν εκλογές, οι οποίες θα δώσουν ενδιαφέρον στην ζωή μας, τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει η προσμονή για τις γιορτές.
Φέτος έκανα διακοπές σε δύο δόσεις, λόγω υποχρεώσεων, αλλά ήμουν τυχερός επειδή ο Σεπτέμβρης κράτησε και ίσως ήταν καλύτερος από τον Ιούλιο. Στην δεύτερη απόδραση πήγα Νότια και εγκαταστάθηκα μία βδομάδα στην Κυπαρισσία. Η Ελλάδα θα ήταν η καλύτερη Χώρα, αν δεν κατοικούνταν από Έλληνες είπε ο ποιητής και αντιπροσωπευτικό δείγμα της ρήσης είναι η Κυπαρισσία. Γεμάτα τα καφενεία από αργόσχολους, οι οποίοι εντυπωσιάζουν με τις κοινωνικοοικονομικές αναλύσεις τύπου, "πως θα πάμε στην ανάπτυξη", παροτρύνοντας τους ψηφοφόρους των αντίπαλων Κομμάτων "να ψηφίσουν Λεβέντη". Τα μαγαζιά και οι ταβέρνες σε νοοτροπία αρπαχτής, αλλά με σημαντικές εξαιρέσεις οι οποίες πολλαπλασιάζονται, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Σημαντικές νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες στον τομέα των παραδοσιακών προϊόντων, ήταν για μένα η μεγαλύτερη έκπληξη. Μοναδική ποιότητα και ιδιαίτερη συσκευασία, επιτρέπουν στον παραγωγό να είναι διεθνώς ανταγωνιστικός και να πουλάει στην τριπλάσια τιμή. Μπήκα σε δύο μαγαζιά και αγόρασα τσίπουρο, λικέρ και αρκετά βάζα με διάφορα προϊόντα, βλέποντας τους τουρίστες να κάνουν το ίδιο. Αν πάρει μπροστά η ιδιαίτερα συντηρητική Πελοπόννησος, τότε όλη η Ελλάδα θα βγάλει φτερά.
Η θάλασσα ήταν θολή, ίσως επειδή δεν πρόλαβε να καθαρίσει, λόγω της καθυστερημένης επισκευής του βιολογικού καθαρισμού, κάτι που με ανάγκασε να κάνω χιλιόμετρα προς νότο, αλλά ταυτόχρονα μου έδωσε την ευκαιρία να δω και άλλες παραλίες. Πέρασα βέβαια από Καλόνερο και μου δόθηκε η δυνατότητα να διαπιστώσω ότι το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ (ένα παλιό Sprinter) πράγματι "πατάει" το γκαζόν του ΚΕΠ, όπως καταγγέλλουν οι ντόπιοι κοινοτικοί άρχοντες και προτείνουν την απομάκρυνσή του. Τι να πεις, κάποιοι προτιμούν να πεθάνουν, παρά να αλλάξουν μυαλά. Συνάντησα τον Δημήτρη, έναν συνάδελφο που βγήκε πέρυσι στην σύνταξη και χάρηκα που τον είδα πολύ καλά. Δεν βρήκα τον Νίκο, επειδή βρισκόταν στην Αθήνα, για να επισκευάσει το χέρι που του μάσησε ένα χορτοκοπτικό. Περαστικά του εύχομαι και θα τον βρω όταν ξανακατέβω.
Εκλογές λοιπόν και μάλιστα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει, αλλά θέλω να δω σε τι ποσοστό θα φτάσει. Είναι μοναδικό φαινόμενο Κόμματος, το οποίο μετασχηματίστηκε πολιτικά και ιδεολογικά, ενώ είχε την εξουσία. Απαλλάχτηκε από αναρχοαυτόνομους, κουκουλοφόρους και μπαχαλάκηδες και ένα ποσοστό θα το χάσει προς τα κει. Προσωρινά έστω. Επειδή Αριστερά δεν υπάρχει. Υπάρχει Δεξιά, Κέντρο και Κομμουνισμός. Οι μονίμως διαμαρτυρόμενοι δεν έχουν Κυβερνητική πρόταση. Τέτοια έχει μόνον το ΚΚΕ, ξεκάθαρη και εφαρμόσιμη. Μόλις πάρει την εξουσία, όλα τα προβλήματα του κόσμου θα λυθούν με την μία. Εξασφαλισμένη εργασία, περίθαλψη, κατοικία, παιδεία. Απορρίπτεται όμως, επειδή ταυτόχρονα δεν θα μπορούμε να αλλάζουμε τηλεόραση κάθε χρόνο, να αγοράσουμε iphone και αν αποφασίσουμε να αποκτήσουμε αυτοκίνητο, θα κάνουμε αίτηση και θα περιμένουμε 12 χρόνια για να πάρουμε LADA.
Ένα λοιπόν είναι το Κόμμα στα αριστερά και όλα τα υπόλοιπα είναι αποχρώσεις, για όποιον θέλει να είναι φίρμα. Δύο τρόποι υπάρχουν για να είσαι δημοφιλής και να σε κυνηγούν οι γκόμενες. Ή θα είσαι δεξιός με κότερο και γνωριμίες, ή αριστερός και θα δουλεύεις το παραμύθι σε πολιτική και κουλτούρα. Αν έχεις και κιθάρα και παίζεις την "συννεφούλα", ακόμη καλύτερα. Με την "τροποποίηση" που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ προς την Σοσιαλδημοκρατία, ακόμη κι εγώ δεν έχω πρόβλημα να τον ψηφίσω.
Το ΠΑΣΟΚ παλεύει να επιβιώσει και να καταστεί κυβερνητικός εταίρος, σε περίπτωση που οι ΑΝΕΛ δεν τα καταφέρουν. Θα μπει βέβαια στην Βουλή, αλλά δεν θα πάει ψηλά, αφού ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να ψηφίσουν Βενιζέλο, Λοβέρδο, Γρηγοράκο, Καϊλή. Η ΝΔ, δεν θα πιάσει κορυφή, αν και θα μαζέψει ψήφους από πολιτικά άστεγους, οι οποίοι θεωρούν ακόμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό Κόμμα, ιδίως μετά την κεντρώα στροφή του "αυτοφωράκια" Προέδρου της.
Τέλος πάντων, έχουμε πει ότι, αυτός που θα κάνει μεταρρυθμίσεις και θα δυσαρεστήσει τις συντεχνίες και τους φοροφυγάδες, αυτός θα βγάλει την Χώρα από την κρίση και θα κυβερνήσει για πολλά χρόνια.
Στο ΕΚΑΒ καμία εξέλιξη, εκτός από μια περίεργη αλλαξοτέτοια στην ηγεσία. Ήρθε νέος Πρόεδρος, αλλά ο παλιός δεν έφυγε, μόνο μετακόμισε στο ΕΚΕΠΥ και ως λάτρης των θεωριών συνωμοσίας το θεωρώ ιδιαίτερα ύποπτο. Για να δούμε τι θα δούμε. Ίσως αποδειχθεί ότι ο τυφλός (Υπουργός) βλέπει καλύτερα και πιο μακριά από όλους μας. Αν υποψιαστώ τι ετοιμάζει, ίσως είναι κάτι πολύ καλό για τον τομέα της προνοσοκομειακής φροντίδας και κάτι πολύ κακό για τους συνδικαλιστές, οι οποίοι θα αυτοκτονούν από την ταράτσα της ΚΥ, τραγουδώντας "στη στεριά δεν ζει το ψάρι". Όχι όλοι, αφού κάποιοι θα προτιμήσουν να πέσουν από την καγκελόπορτα της κεντρικής εισόδου και θα γίνουν ήρωες με ένα απλό διάστρεμμα.
Ο καινούργιος Πρόεδρος έχει κι αυτός μακρύ επίθετο και δεν θα μπορώ να το χρησιμοποιώ με ευχέρεια και επαναλαμβανόμενα κάθε φορά που θα τον κατακρίνω για κάτι. Όχι όμως πριν δείξει έργο και θα του πω ότι λέω πάντα και σε όλους. Το ΕΚΑΒ βρίσκεται σε κρίση και έχει ως μοναδική επιλογή, τον εκσυγχρονισμό σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Αυτό είναι μονόδρομος, αν θέλουμε περιστολή των δαπανών και βελτίωση των υπηρεσιών. Η άλλη επιλογή οδηγεί σε διαχείριση της κρίσης, ώσπου να γίνει συστατικό της. Αναγκαστικά σαν πρώτη κίνηση, δέχτηκε το Σωματείο και έγινε αποδέκτης της γνωστής λίστας των αιτημάτων της τελευταίας 30ετίας, από την οποία απουσίαζε ένα, η άδεια άσκησης επαγγέλματος, την οποία πήραμε και δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε.
Καινούρια ασθενοφόρα, προσλήψεις, να κλείσουν τα Ιδιωτικά και να συνεχίσει η απρόσκοπτη λειτουργία του ΙΕΚ, ώστε να μην σβήσει το όνειρο δεκάδων νέων της Επαρχίας, οι οποίοι ξεσπιτώνονται και σε σύντομο χρόνο δηλώνουν ότι "δεν ζούσαν πριν γνωρίσουν το ΕΚΑΒ και δεν υπάρχει ζωή μετά από αυτό". Έτσι είναι αυτά, η ζωή είναι δύσκολη εκτός Δημόσιου αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία. Ίσως γίνει εύκολη όταν νομιμοποιηθεί ο μπάφος, πετάξουμε από τα μπαλκόνια τις μαδημένες τριανταφυλλιές και συναντιόμαστε σ' αυτά, κρατώντας πολύχρωμα ποτιστήρια, ανακαλύπτοντας ένα εναλλακτικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Σιγά - σιγά, όλα τα αιτήματα θα ικανοποιηθούν, αλλά η δουλειά μας θα πάει από το κακό στο χειρότερο, αναγκάζοντάς μας να αποδεχτούμε την λαϊκή σοφία διερωτώμενοι "με τον ήλιο τα βγάζω, με το ήλιο τα βάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;"

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Μεταρρυθμίσεις

Δεν έγραψα κάτι το προηγούμενο διάστημα, παρακολουθώντας όπως όλοι τις εξελίξεις, μιας και τα δικά μας φάνταζαν μικρά μπροστά στα Εθνικά θέματα. Η συμφωνία έκλεισε και επανέρχομαι, για να γράψω μια από τα ίδια.
Και ξεκινάω με τον Κινέζο. Έβαλε λένε την Ελλάδα στο ευρώ, αποκρύπτοντας τα δημοσιονομικά προβλήματα και κοροϊδεύοντας τους Ευρωπαίους. Μέγα παραμύθι για χαζούς. Χαρτί και καλαμάρι τους τα κάρφωσε όλα, αλλά έδωσαν το οκ, επειδή ήθελαν την Χώρα, που με την θέση της ελέγχει τρεις Ηπείρους! Εμείς δεν είδαμε την φάκα και συνεχίσαμε να δανειζόμαστε, μέχρι που ήρθε η ώρα του λογαριασμού, αφού τα χρέη ήταν περισσότερα από την αξία του ακινήτου (τουλάχιστον για τους Γερμανούς).
Ο πρώτος που το κατάλαβε, ήταν ο Καραμανλής και τόλμησε να ξεστομίσει την καταραμένη λέξη: "Μεταρρυθμίσεις". Νύχτα έφυγε και άραξε Ραφήνα. Δεν τον έφαγε ο Γιώργος, οι δικοί του τον φάγανε. Σιγά να μην ζούσε η ΝΔ, χωρίς κουμπάρους και βατοπέδια.
Ο Γιώργος ήρθε ως πιο μάγκας από τον Κώστα. Και καλά θα τα κατάφερνε καλύτερα. Και κάνει το ίδιο λάθος. "Μεταρρυθμίσεις" λέει, "ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε". Οι δικοί του τον φάγανε κι αυτόν. Σιγά να μην ζούσε το ΠΑΣΟΚ χωρίς προμήθειες και κομπίνες. Πιο μακριά έπιασε αυτός. Αμερική έφτασε.
Τα επόμενα δύο λαμόγια, περνούσαν εαυτούς ως πονηρούς. Μεταρρυθμίσεις είπαν, αλλά μόνο στους έξω. Μέσα είπαν, ότι θα καταφέρουν ότι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι, τους οποίους παρουσίασαν ως άχρηστους. Ψήφισαν τις μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν εφάρμοσαν καμία (σχεδόν), επειδή έβλεπαν ότι χάνουν έδαφος και έρχεται ο Αλέξης να τους φάει ζωντανούς (όπως και έγινε).
Οι Γερμανοί όμως δεν είναι κουτόφραγκοι, είναι Ούννοι. Έφαγαν 2 φορές την κοροϊδία και μας περίμεναν.
Δεν έχει σημασία πως έγινε Κυβέρνηση ο Αλέξης, όλοι ξέρουμε, ούτε τι έκανε 6 μήνες. Στο δια ταύτα: Μεταρρυθμίσεις. Ένας τρόπος υπάρχει για να επιζήσει (πολιτικά). Να πει την αλήθεια στον κόσμο (ο οποίος κάτι έχει αρχίσει να υποψιάζεται) και να τις κάνει.
Η μεγάλη πλάκα είναι στην εφαρμογή. Και εδώ επιστρέφω στο ΕΚΑΒ. Γιατί σε κάθε προηγούμενη σχετική ανάρτηση, γράφω το ίδιο πράγμα. Ο δημόσιος υπάλληλος δεν χρειάζεται να παρακολουθεί την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά μόνο την Υπηρεσία του. Αλλάζει; Αναπτύσσεται; Προοδεύει; Τότε προοδεύει και η Χώρα. Δεν γίνεται τίποτα; Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα!
Φανταστείτε λοιπόν, κάποιος Πρόεδρος, κάποιος συνδικαλιστής, κάποιος παράγοντας στο ΕΚΑΒ, να βγει και να πει την καταραμένη λέξη: Μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να έχει φροντίσει να έχει σκαμμένο τούνελ για να διαφύγει.
Γιατί μία απάντηση θα πάρει, με ένα στόμα, με μια φωνή. "Καλύτερα στη Δραχμή".

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Τι είναι τα ασθενοφόρα;

Πρώτα να δούμε τι ήταν τα ασθενοφόρα. Θα το πω χωρίς περιστροφές: Αναγκαίο κακό. Μέσα στα Νοσοκομεία γίνονταν ωραίο παιχνίδι, με ασθενείς γιατρούς και νοσοκόμες, αλλά κάποιοι ασθενείς δεν μπορούσαν να πάνε περπατώντας. Έτσι ξεκινάει το παραμύθι. Αναγκαστικά λοιπόν, αγόρασαν οχήματα και προσέλαβαν καραγωγείς. Τους έβαλαν κι από δίπλα ότι περίσσευε (νοσοκόμους, τραυματιοφορείς, φύλακες, κηπουρούς), ως βοηθούς. Διοικητικά υπάγονταν στην Διευθύνουσα, ή σε κάποια προϊσταμένη.
Σε κάποιες πολιτισμένες Χώρες, άρχισαν να μετράνε σε κόστος την ανθρώπινη ζωή και το έκαναν Επιστήμη. Και φόρτωσαν τα οχήματα ιατροτεχνικό εξοπλισμό και τα στελέχωσαν με πτυχιούχους Ακαδημιών, με 4 χρόνια πανεπιστημιακές σπουδές. Και συνεχίζουν να ρίχνουν χρήμα στην έρευνα, για να εξελιχθεί το όχημα, ο εξοπλισμός και η εκπαίδευση.
Το ίδιο ξεκίνησε και στην Ελλάδα το '85 από μια παρέα γιατρών του (τότε) Κρατικού Αθηνών, αλλά το έχασαν στην πορεία, αφού άλλαζαν τα συντεχνιακά συμφέροντα, ανάλογα με τις αλλαγές στην εξουσία.
Σήμερα στην Ελλάδα.
Σε όλα τα Ιδιωτικά Θεραπευτήρια, μεγάλα και μικρά, βλέπε πρώτη παράγραφο. Στα Δημόσια Νοσοκομεία, έως την στιγμή που καταργήθηκαν τα ασθενοφόρα, λόγω τρόικας και το προσωπικό παρκάρει στο ΕΚΑΒ, βλέπε ομοίως.
Στο ΕΚΑΒ, επίσης. Ένας αχταρμάς προσωπικού να κάνει ότι να ναι, όπως να ναι. Οδηγοί να κάνουν επείγοντα και πτυχιούχοι ΙΕΚ στα Χρόνια, στις αποθήκες και στις φωτοτυπίες. Επειδή δεν είχαμε προϊσταμένες και Διευθύνουσα, τις κάναμε εισαγωγή και τις βάλαμε διοίκηση στα ασθενοφόρα, έτσι για να μην χαλάσει η παράδοση.
Αφού λοιπόν είμαστε τόσο παραδοσιακοί, γιατί να υφίσταται το ΕΚΑΒ ως Οργανισμός και να ξοδεύει τόσο χρήμα για να υποστηρίξει την αυτοτέλειά του, πληρώνοντας στρατιές διοικητικών και βοηθητικών υπαλλήλων, σε εποχές κρίσης μάλιστα;
Γιατί δεν το κλείνουμε να μοιράσουμε τα οχήματα στα Νοσοκομεία; Θα αλλάξει κάτι;

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Τριήμερο στην Αργολίδα.

Είχα μήνες να φύγω ένα τριήμερο, γι' αυτό ψαχνόμουν σοβαρά μέσα στον Μάη να μπορέσω να το κάνω. Αν περιμένεις από τις 10 ημέρες καλοκαιρινή άδεια να ξεκουραστείς, στο τέλος καταλήγεις ψυχασθενής (περισσότερο απ'ότι συνήθως είσαι).
Τριήμερο δεν είναι να πας να βοηθήσεις τον πατέρα σου, ούτε να πας στο χωριό να αλλάξεις το θερμοσίφωνο. Πρέπει να είσαι σε άγνωστο τόπο, να ξεφύγει το μυαλό. Το μελέτησα την βδομάδα που πέρασε, να βρω το μέρος. Έπρεπε να είμαι κοντά, για να γλιτώσω χρόνο, αλλά και έξοδα από την μετακίνηση. Ταυτόχρονα, μακριά από την Αθήνα, για να μην νοιώθω την ανάσα της. Τυχαία επιλέχθηκε η Αργολίδα και ένα κατάλυμα που μας νοίκιασε ο πεθερός ενός συναδέλφου στο Βιβάρι, ένα παραθαλάσσιο χωριό, λίγο πιο βόρεια από το Τολό. Φανταστικό μέρος για φαγητό - τσίπουρο. Από θάλασσα δεν λέει, αφού από την μία είναι οι βάρκες και από την άλλη οι αχινοί. Μπάνιο λοιπόν σε πιο πέρα παραλίες. Φανταστικός και ο ιδιοκτήτης, ο οποίος εκτός του ότι νοικιάζει υπέροχα δωμάτια, εξαφανίστηκε και ψάχνω τρόπο να τον πληρώσω.
Πήγα και μια βόλτα στο Τολό, επίσης φοβερό μέρος, αλλά μόνο για βόλτα. Αν καθίσεις για φαγητό και δεν έχεις κάποια άκρη την πάτησες. Πρώτη φορά στη ζωή μου, μου σέρβιραν σε ποικιλία κρεάτων, φτερούγα και λαιμό κότας.
Προσπάθησα να μείνω μακριά από το ΕΚΑΒ, αλλά αυτό σε κυνηγάει όπου κι αν πας. Το Σάββατο το πρωί πήγα βόλτα με το τραινάκι στο Ναύπλιο. Στα μισά της διαδρομής, η κόρη μου πετάχτηκε όρθια φωνάζοντας "ασθενοφόρο", οι συνάδελφοι με εντόπισαν, χαιρετηθήκαμε, αλλά ευτυχώς δεν συναντηθήκαμε.
Γυρίζοντας τα διάφορα μέρη τριγύρω, αναρωτιόμουν πως καλύπτονται σε περίπτωση επείγοντος. Σε πόση ώρα και με τι είδους κάλυψη. Εκτός, αλλά κυρίως εντός τουριστικής περιόδου. Η απάντηση έρχεται μόνη της. Δεν υπάρχει κανενός είδους κάλυψη. Γιατί δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ως τέτοια, το ασθενοφόρο που θα αφιχθεί σε μισή ώρα και με την προϋπόθεση ο οδηγός να έχει εμπειρία WRC.
Την Κυριακή το μεσημέρι καθίσαμε στην εικονιζόμενη ψαροταβέρνα να φάμε κάτι κουτσομούρες που μόλις είχαν φτάσει. Είχαμε παραγγείλει, όταν έφτασαν 3 πούλμαν και αποβίβασαν 150 ηλικιωμένους, από τους οποίους το 85%, δικαιούται να πάθει καρδιακό επεισόδιο. Και αναρωτιέμαι ξανά: "πως καλύπτονται;". Και να το κάνω ακόμη χειρότερο. Ο οδηγός ενός από τα πούλμαν, χάνει τον έλεγχο στους ζιμπάμπουε δρόμους της Αργολίδας και καταλήγει σε κτήμα με μανταρινιές και τραυματίζονται οι μισοί επιβάτες. Καλύπτονται; Σε καμία περίπτωση.
Το καλοκαίρι λοιπόν η Αργολίδα χρειάζεται 8 ασθενοφόρα, για να καλύψει όλες τις περιπτώσεις και όλες τις αποστάσεις σε περίπτωση επείγοντος. Και αφού δεν γίναμε ακόμη paramedics και ανεπαρκούμε στην αντιμετώπιση των κρίσιμων περιστατικών, τουλάχιστον 2 ιατρικά οχήματα.
Παραμύθι λοιπόν οι ανάγκες στα νησιά. Όλη η Ελλάδα έχει πρόβλημα. Και το ΕΚΑΒ έχει τεράστιες ευθύνες, για έναν και μόνο λόγο.
Επειδή δεν παραδέχεται ότι όλα αυτά τα καρπούζια δεν χωράνε στην μασχάλη του!
Αν το παραδεχόταν, οι κατά τόπους Δημοτικοί άρχοντες θα έβρισκαν άκρη, επειδή θα είχαν το μπαλάκι στα χέρια τους. Τώρα στέλνουν αιτήματα και βγάζουν την ουρά τους απ' έξω.
Καλά λοιπόν τα συνδικαλιστικά παιχνίδια με τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, "θα μου κάτσεις και θα σε φτιάξω", αλλά όπου συμβαίνει το επείγον, το θύμα πεθαίνει. Εξ' αιτίας μας. Όχι εξ' αιτίας του Σαμαρά, του Τσίπρα και του Σόιμπλε. Για να ξέρουμε τι λέμε.

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Το ζήτημα της εμφάνισης των Πληρωμάτων.

Είναι κάτι που απασχολεί το τελευταίο διάστημα. Έχουν βγει και σχετικές ανακοινώσεις από την Διοίκηση και τα Τμήματα, για την υποχρέωση των Πληρωμάτων να φορούν την στολή, όπως προβλέπεται.
Εγώ είμαι σύμφωνος, αλλά είναι ένα ζήτημα που δεν λύθηκε τα προηγούμενα 20 χρόνια και δεν πρόκειται να λυθεί τα επόμενα 20. Κι αυτό επειδή το προσωπικό, δεν έχει "συνείδηση στολής".
Άλλες κατηγορίες υπαλλήλων (Αστυνομικοί, Πυροσβέστες, Αεροσυνοδοί) είναι ομοιόμορφοι και αψεγάδιαστοι. Αντίθετα, οι Δημοτικοί Αστυνομικοί, παρ' όλη την ένταξή τους στην ΕΛ.ΑΣ., κυκλοφορούν σαν λέτσοι. Φοράνε ότι νάναι και όπως νάναι. Ότι είδος ρούχα, ότι χρώμα, αθλητικά παπούτσια, τα πουκάμισα έξω, αξύριστοι, χάλι μαύρο. Σαν ΕΚΑΒίτες ένα πράγμα.
Σε όλον τον υπόλοιπο Κόσμο, συμβαίνει το αντίθετο. Από την Σχολή Πληρωμάτων Ασθενοφόρων, οι σπουδαστές προσέρχονται ένστολοι, με ειδική ενδυμασία. Στην πρακτική τους, με πλήρη στολή.
Στους Οργανισμούς αυτών των Υπηρεσιών, αναφέρεται ότι είναι Ένστολες Υπηρεσίες και η στολή και η σήμανσή της, περιγράφεται λεπτομερώς.
Στο ΕΚΑΒ δεν περιγράφεται και δεν προβλέπεται τίποτα. Οι σπουδαστές προσέρχονται στο ΙΕΚ με σαγιονάρες και βερμούδες. [Όταν πριν χρόνια ήμουν εκπαιδευτής, κάποιος ήρθε με το μαγιό και όταν τον έδιωξα έγινε τεράστιο ζήτημα και οι υπόλοιποι με κοιτούσαν με μισό μάτι, λες και ήμουν κάποιος περίεργος.]
Οι νέοι που προσλαμβάνονται κυκλοφορούν κάτι μήνες με τα πολιτικά, έχοντας αποκτήσει από την πρώτη μέρα, πλήρη "συνδικαλιστική" συνείδηση: - Όταν πάρω το επίδομα, θα πάρω στολή, σου λένε. Και όταν πάρουν το επίδομα, ξοδεύουν 20 ευρώ και καθάρισαν.
Και αυτή η νοοτροπία συνεχίζεται και επεκτείνεται.
Οι 9 στους 10 οδηγούν ασθενοφόρο, μιλώντας στο κινητό.
Οι 4 στους 5 συνοδηγούς, πατούν με το πόδι στο ταμπλό.
Οι 99 στους 100, δεν φορούν ζώνη.
Τα 9 στα 10 οχήματα, έχουν καφέδες και εφημερίδες στην πιο εμφανή θέση.
Και κάτι πολύ σοβαρό, στο οποίο έχω αναφερθεί ξανά. Οι 4 στους 5 που χρησιμοποιούν δίκυκλο, από και προς την εργασία τους, κυκλοφορούν ένστολοι ΧΩΡΙΣ κράνος. Έχουν κάθε δικαίωμα να σπάσουν το κεφάλι τους, όχι όμως να ξεφτιλίζουν έναν ολόκληρο Οργανισμό. Πέρα από τις επιπτώσεις στην ασφάλεια του προσωπικού, γνωρίζουμε ποια εντύπωση προκαλούμε στους Πολίτες; Ή, επειδή είμαστε Δημόσιοι Υπάλληλοι, είμαστε πάνω απ' όλους;
Πως όμως διορθώνονται αυτά; Κυνηγώντας έναν - έναν τους υπαλλήλους; Όχι βέβαια. Από τον Οργανισμό ξεκινάμε. Χαρακτηρισμός του ΕΚΑΒ ως Ένστολης Υπηρεσίας και ακριβή περιγραφή της στολής και της σήμανσης.
Πρόβλεψη για τα Ειδικά Τμήματα, όπως οι Μοτοσικλέτες και οι Αεροδιακομιδές. Μια και αναφέρθηκα στις αεροδιακομιδές. Οι Ιπτάμενοι συνάδελφοι είναι οι μοναδικοί στον Πλανήτη που πετούν χωρίς γάντια, μπότες, φόρμες αντιπυρικές. Και χωρίς κράνη. Καλά δεν μιλάμε για τους Γιατρούς. Αυτοί φοράνε πολιτικά.
Στις μοτοσυκλέτες τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, επειδή είναι καινούριο Τμήμα, το οποίο από την αρχή λειτούργησε σε αυστηρό πλαίσιο που συνεχίζει να τηρείται. Τίποτα δεν αποκλείει όμως, στο μέλλον να δούμε μοτοσικλετιστές του ΕΚΑΒ, χωρίς κράνος, με τζιν και με πέδιλα.
Φτιάξιμο λοιπόν από την κορυφή και σε λίγα χρόνια θα έχει αποκτηθεί "συνείδηση στολής και εμφάνισης". Και δεν θα χρειαστεί να αναφερθούμε ξανά σ' αυτό το ζήτημα.

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Άλλη πολιτική;

Δύο μήνες αριστερής Κυβέρνησης και εξακολουθεί να μ' αρέσει όπως την πρώτη στιγμή. Δεν αρέσει στους Ευρωπαίους, οι οποίοι καταπίνουν χάπια με τις χούφτες και προσπαθούν να καταλάβουν, που στο διάολο έμπλεξαν. Και χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, που έκαναν τους ζόρικους στους προηγούμενους. Λένε στην Κυβέρνηση της Ελλάδας να τα βρούνε στα οικονομικά στοιχεία και οι δικοί μας απαντάνε ότι πρέπει να τα βρούμε χωρίς στοιχεία, αλλιώς θα φύγουμε από το Ευρώ και θα πάμε στο Ρούβλι.
Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα να φουντάρουμε. Πρόβλημα θα έχουν όσοι ψήφισαν "για πρώτη φορά Αριστερά" (και τελευταία), ζητώντας μεταρρυθμίσεις, χωρίς μεταρρυθμίσεις. Η ελπίδα μου ήταν ακριβώς αυτό. Τι θα κάνει η Κυβέρνηση στο εσωτερικό και μήπως καταφέρει να αλλάξει τα στραβά που δημιούργησαν οι προηγούμενοι, αλλά δεν βαριέσαι.
Στο εσωτερικό λοιπόν, δεν κουνιέται φύλο, εκτός από κάτι νομοσχέδια τα οποία πλανώνται στον αέρα. Αυτό σε όλους τους τομείς της δημόσια διοίκησης. Ειδικά στην Υγεία τώρα, την αιτία της απραξίας την πληροφορηθήκαμε από τον ίδιο τον Υπουργό. Μας δήλωσε ότι το Κόμμα του έχει την Κυβέρνηση, αλλά δεν έχει την εξουσία, επειδή δεν παραιτούνται οι Διοικητές των Νοσοκομείων. Δηλαδή, αυτοί καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική στην υγεία; Αυτοί ψηφίζουν νομοσχέδια; Ή μήπως ψηφίστηκαν τα νομοσχέδια και αρνήθηκαν να τα εφαρμόσουν. Μήπως καθορίζουν και την χρηματοδότηση της Υγείας; Προφάσεις εν αμαρτίαις, λέω εγώ.
Η αντικατάσταση των Διοικήσεων των Οργανισμών, είναι μία παραδοσιακή κατάσταση στην Χώρα μας και είχα την ελπίδα ότι μία Αριστερή Κυβέρνηση, η οποία πιστεύει στην αξιοκρατία και ήρθε να πολεμήσει το ρουσφέτι, θα την άλλαζε. Δύο λόγοι υπάρχουν για να αλλάξεις τον Πρόεδρο. Ή να παραιτηθεί για δικούς του λόγους, ή να κριθεί ανεπαρκής στο έργο του. Ας κάνει λοιπόν μία Επιτροπή (ανεξάρτητη) και ας προχωρήσει σε κρίσεις και διορισμούς.
Οι αλλαγή των Διοικήσεων, είναι ζημιά για τα Νοσοκομεία. Ειδικά για το ΕΚΑΒ είναι καταστροφική. Τα τελευταία 4 χρόνια, είμαστε κέντρο διερχόμενων Προέδρων και Αντιπροέδρων και από δουλειά μηδέν. Ούτε ένα ζήτημα δεν προχώρησε. Το μόνο που έχουμε να πούμε για τους Προέδρους των προηγούμενων Διοικήσεων είναι, ότι ήταν καλοί άνθρωποι. Από κει και πέρα τίποτα.
Ας πούμε και δυο λόγια για τον σημερινό Πρόεδρο. Η προηγούμενη θητεία του στο ΕΚΑΒ, βαθμολογήθηκε κάτω από την βάση, σε όλους τους τομείς. Παρέλαβε έναν Οργανισμό με σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης και κατάφερε να τον γυρίσει χρόνια πίσω. Έχω γράψει σχετικά, σε αναρτήσεις εκείνης της περιόδου. Το ίδιο έκαναν και επόμενοι όμως, με τις αποφάσεις τους για την μετακίνηση των οδηγών των Νοσοκομείων, την δημιουργία Τομέων στα χωριά τους και την απροθυμία τους να σπάσουν αυγά ολοκληρώνοντας τις διαδικασίες για την αγορά των ασθενοφόρων, την αλλαγή του Οργανισμού και χορήγηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος.
Σήμερα, η παρουσία του κου Παπαευσταθίου στο ΕΚΑΒ είναι πλεονέκτημα και έχει ιδιαίτερη σημασία για τον Οργανισμό. Και το λέω εγώ, που στην προηγούμενη θητεία του και διώχθηκα και τιμωρήθηκα. Γιατί σημασία δεν έχει ο Σιδηρόπουλος και ο κάθε Σιδηρόπουλος, αλλά τον μέλλον του ΕΚΑΒ.
Αλλάζοντάς τον, ακόμη και με το καλύτερο στέλεχος, ξεκινάς από την αρχή. Έξι μήνες θα κάνει ο καινούργιος να καταλάβει που βρίσκεται και άλλους έξι να αντιληφθεί ποια είναι η αποστολή του ΕΚΑΒ. Αν βέβαια το αντιληφθεί ποτέ, γιατί οι τρεις προηγούμενοι δεν πήραν μυρουδιά. Και μετά, θα περάσει την θητεία του, ζητώντας λεφτά - ασθενοφόρα - προσωπικό. Αντίθετα αυτός, γνωρίζει τον Οργανισμό απ' έξω κι ανακατωτά. Ξέρει τα λάθη που έκανε και έχει δείξει ότι δεν σκοπεύει να τα επαναλάβει. Θα κάνει δουλειά για το ΕΚΑΒ και όχι για την Κυβέρνηση, αφού δεν ανήκει σ' αυτήν. Επιπλέον, δεν ανήκει σε καμιά ΕΚΑΒίτικη συντεχνία.
Εναλλακτική πρόταση, να αντικατασταθεί με κάποιον που υπηρετεί στο ΕΚΑΒ, ή έχει περάσει από αυτό. Ακόμη και έτσι όμως, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αυτός γνωρίζει το ΕΚΑΒ και το σημαντικότερο, γνωρίζει πως πρέπει να είναι το ΕΚΑΒ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, λόγω της ιδιότητάς του, θα βλέπει το ΕΚΑΒ μέσα από συντεχνιακά φίλτρα.
Όπως έχω γράψει πολλές φορές, η Διοίκηση είναι μικρό πρόβλημα. Το μεγάλο πρόβλημα θα το δούμε κοιτάζοντας στον καθρέφτη. Θέλουμε μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό; Αν ναι, ας αφήσουμε τον Πρόεδρο εκεί που είναι και ας συνεργαστούμε μαζί του, για να καθορίσουμε τις προτεραιότητες του Οργανισμού. Αν θέλουμε βολέματα ημετέρων, μεταθέσεις, ρουσφέτια, τότε ναι πρέπει να τον αλλάξουμε. Αλλά αυτό το έργο το βλέπουμε χρόνια τώρα και συνέχεια στα ίδια είμαστε. Κάποιος να κάνει την διαφορά.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Αεροδιακομιδές ΕΚΑΒ - Μια ζωή εκτός πραγματικότητας.

Είναι ένα από τα θέματα των ημερών. Δεν είναι "το θέμα", επειδή μόνιμο πρωτοσέλιδο στο ΕΚΑΒ, είναι το "πότε θα πάρουμε τις ώρες". Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Το ίδιο ήταν και πριν 20 χρόνια. Τότε ήταν πιο εύκολο να βρεθεί και να δοθεί λύση, γιατί ήταν αποκλειστικά στα χέρια της Διοίκησης του ΕΚΑΒ. Σήμερα έχουν μπλέξει 4 Υπουργεία και δεκάδες φιλεύσπλαχνοι Βουλευτές, οι οποίοι προκειμένου να γράψουν επερωτήσεις στο ενεργητικό τους, βγαίνουν μέρα παρά μέρα και ζητούν "ΕΚΑΒ στο χωριό τους και ένα ελικόπτερο να υπερίπταται". Ακριβώς όπως η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που διαμαρτύρεται και ζητά από τους άνδρες των ΟΥΚ, να τραγουδούν στις παρελάσεις το "ετίναξα την ανθισμένη αμυγδαλιά". Άλλοι, επίσης εκτός πραγματικότητας, ζητούν υγειονομικές υποδομές στην Επαρχία, ώστε να μην έρχονται οι ασθενείς στην Αθήνα.
Όταν σοβαρευτούμε και αποδεσμευτούμε από κάθε λογής γυφτοσυμφέροντα, πολιτικά, τοπικιστικά, οικονομικά και κύρια συντεχνιακά, θα δούμε την πραγματικότητα και θα πράξουμε ανάλογα.
- Υποδομές στην Επαρχία στήνεις, κατ' αναλογία πληθυσμού. Οργανώνεις κλινικές για επεμβάσεις νευροχειρουργικές, θώρακα, αγγειοχειρουργικές κλπ, υπολογίζοντας πόσες θα πραγματοποιούνται ετησίως. Αγοράζεις ρομποτικά μηχανήματα, έχοντας προϋπολογίσει το πότε θα βγάλουν τα λεφτά τους. Μπορείς όμως και να τα κάνεις όλα αυτά, αδιαφορώντας για το κόστος και πουλώντας παραμύθι ότι είσαι Κράτος πρόνοιας (τσεπώνοντας και την ανάλογη προμήθεια).
- Γιατρούς που θα βρεις; Ένας καλός Ορθοπεδικός, στο δεύτερο στάδιο της καριέρας του, ο οποίος κάνει δύο μέρες την βδομάδα ιατρείο και τρεις χειρουργείο, βάζει 60 χιλιάρικα στην τσέπη το μήνα, νόμιμα και δηλωμένα. Το Κέντρο της Ιατρικής είναι η Αθήνα. Στο νησί τι κονέ θα κάνει, εκτός από τον παρακείμενο γιδοβοσκό; Άρα λοιπόν, τι κίνητρα μπορείς να του δώσεις για να πάει στο νησί; Μόνο αν είναι ντόπιος. Ή αν είναι μπατίρης και τον ερωτευτεί η κόρη του πλοιοκτήτη. Ή αν σπείρει ένα χωράφι μπάφους και περάσει την ζωή του χαρούμενος. Ή αν είναι ιδεολόγος και γουστάρει σεξ με λαθρομετανάστες.
- Η Ελλάδα έχει 2500 νησιά, από τα οποία τα 165 κατοικούνται. Όλα τα λεφτά του κόσμου να ρίξεις σε υποδομές, το ελικόπτερο δεν το γλυτώνεις. Ούτε τα πλωτά. Υποδομές λοιπόν εκεί που χρειάζεται, αλλά και εναέρια και πλωτά μέσα.
Τι κάναμε λοιπόν τι εποχές που λεφτά υπήρχαν και είχαμε το ζήτημα στα χέρια μας; Τα γνωστά. Τους μαθητευόμενους μάγους και μόλις άρχισαν να σκάνε οι βόμβες στα χέρια μας, πετάξαμε τις υπόλοιπες να σκάσουν στα χέρια του Στρατού. Ο Στρατός τα κάνει όλα. Και σκουπίδια μαζεύει.
Κατ' αρχήν δεν παραδεχτήκαμε ποτέ, ότι αυτή η δουλειά δεν είναι του ΕΚΑΒ. Δουλειά μας είναι οι πρωτογενείς επεμβάσεις στο σημείο του συμβάντος, είτε στην ηπειρωτική, είτε στη νησιωτική Χώρα. Αυτό γίνεται σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Εμείς όμως δεν το αναπτύξαμε ποτέ και ρίξαμε όλες μας τις δυνάμεις στα αεροταξί, παριστάνοντας τους μάχιμους. Σε όλον τον υπόλοιπο Πλανήτη, αυτή την δουλειά την κάνουν γιατροί και νοσοκόμες μιας άλλης υπηρεσίας, ή οι ιδιωτικές εταιρείες. Όχι ο επίσημος φορέας ιατρικών επειγόντων. Ή αν την κάνει, την κάνει ξεχωριστά από την κύρια αποστολή του, που είναι οι πρωτογενείς επεμβάσεις. Έχουμε λιώσει στην εκπαίδευση, στην θεωρία, στο παραμύθι περί "χρυσής ώρας", αλλά αν πάθεις τροχαίο εκτός αστικού κέντρου, περνάει "χρυσή μέρα" για να μεταφερθείς στο Νοσοκομείο. Που είναι τα ελικόπτερα που προσγειώνονται στο σημείο του ατυχήματος; Στην τηλεόραση είναι, όταν βλέπουμε ειδήσεις από Ευρώπη και Αμερική, ή καμιά ταινία.
Και ο Στρατός; Άλλα χάλια εκεί. Σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, χρησιμοποιεί Combat medics στην πρώτη γραμμή και στα ελικόπτερα. Αντιμετωπίζουν το θύμα στον τόπο που τραυματίζεται και το μεταφέρουν με ελικόπτερο στο Νοσοκομείο εκστρατείας. Τις δευτερογενείς μεταφορές τις κάνουν γιατροί και νοσοκόμες με αεροσκάφη. Εδώ αν τραυματιστείς, θα φας τέτοιο κουβαλητό και τρεχάλα, που θα παρακαλάς να είχε καλύτερο σημάδι ο εχθρός.
Αυτές είναι οι αεροδιακομιδές στην Ελλάδα. Και η συζήτηση καλά κρατεί. Τυφλοί εναντίον μονόφθαλμων και στη μέση τα συντεχνιακά συμφέροντα. Εκτός, αλλά και εντός ΕΚΑΒ. Τα μόνα προβλήματα είναι το κόστος πτήσης του C130 και η πτητική αποζημίωση των Ιπτάμενων συναδέλφων, οι οποίοι απεργούν τώρα, ενώ έπρεπε να το κάνουν έναν χρόνο πριν. Τι φοβόντουσαν, μην χάσουν το 24ωρο; Ακόμη παράνομο είναι. Αν το ψάξει κανείς, όχι λεφτά δεν θα πάρουν, αλλά θα πάνε και μέσα. Μαζί με την Διοίκηση και την Διεύθυνση, που υπογράφει τα πλαστά προγράμματα εργασίας. Και όλα αυτά για 200 - 300€ τον μήνα. Και η ζωή κορώνα - γράμματα καθημερινά.
Και το Σωματείο, για πρώτη φορά αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί τους και να τους στηρίξει, από καταβολής αεροδιακομιδών. Μέχρι χτες τους θεωρούσε βύσματα και προνομιούχους.
Άλλο το βύσμα που βάζεις στο Στρατό για να πας στα αλεξίπτωτα και άλλο για να υπηρετήσεις στο Πεντάγωνο. Άλλο το βύσμα που βάζεις στο ΕΚΑΒ για να γίνεις αποθηκάριος, ή να πας στα Χρόνια και άλλο για να πετάς με ελικόπτερο. Αν πέσει και τον φάνε τα ψάρια, μόνος του θα πάει. Εμείς θα πατάμε στο πτώμα του και θα ζητάμε καταβολή των εξαιρέσιμων.
Οι εννιά στους δέκα συναδέλφους, δεν γνωρίζουν τίποτα από τα παραπάνω. Ή αν γνωρίζουν, διαφωνούν για δικούς τους λόγους. Η Διοίκηση όμως γνωρίζει πολύ καλά. Και τώρα που γίνεται η φασαρία, πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία. Και οι παροικούσες εξουσίες (Ιατρική Υπηρεσία - Σωματείο) να την στηρίξουν. Και οι προσκείμενοι και ανήκοντες στην Κυβέρνηση να κατανοήσουν ότι, ο εκσυγχρονισμός, η ανάπτυξη και οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι συνθήματα.

Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Εδώ σε θέλω ..... δάσκαλε.

Ανοίγοντας σήμερα τον υπολογιστή, έπεσε το μάτι μου σε μία παρουσίαση στην επιφάνεια εργασίας, με θέμα "Σεισμοί για παιδιά" και ήρθε στο μυαλό μου το ζόρι που τράβηξα με αυτή.
Ήταν πριν λίγο καιρό, όταν με φώναξε η δασκάλα του νηπιαγωγείου και μου είπε:
- "Έχω μιλήσει στα παιδιά για τον σεισμό και θέλω να έρθετε μία μέρα να τους κάνετε μία παρουσίαση".
- "Κοιτάξτε, είμαι ειδικός στην διαχείριση των θυμάτων, αλλά σχετικά με τους ίδιους τους σεισμούς είμαι άσχετος".
- "Μπορεί, αλλά σε σχέση με τους άλλους γονείς είστε ότι πιο κοντινό έχουμε".
- "Καλά, θα δω τι μπορώ να κάνω".
Δεν είχα προλάβει να τελειώσω την φράση μου και η δασκάλα είχε ορίσει ημερομηνία και ώρα. Έχω ετοιμάσει δεκάδες παρουσιάσεις και έχω μιλήσει σε αρκετά συνέδρια, ακόμη και στο εξωτερικό. Αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Τι να πεις στα πεντάχρονα; Αν δεν είναι ενδιαφέρον, θα παίζουν κυνηγητό στην τάξη και θα σε αφήσουν να μιλάς μόνος σου.
Άφησα και πέρασαν οι μέρες και κάθισα την παραμονή να ετοιμάσω την παρουσίαση. Μετά από δύο ώρες, δεν είχα γράψει ούτε εισαγωγή. Είδα κάποιες ειδήσεις, χάζεψα στο facebook, έπαιξα δύο πασιέντζες, καμία έμπνευση. Τότε μπήκε στο γραφείο η κόρη μου.
- "Μπαμπά τι γράφεις;"
- "Προσπαθώ να γράψω κάτι για τους σεισμούς, άσε με".
- "Να σου πω εγώ που τα ξέρω όλα".
- "Μπα, για λέγε να δούμε τι ξέρεις".
- "Λοιπόν, η επιφάνεια της γης αποτελείται από πλάκες και μέσα στη γη ζει ένας τεράστιος γίγαντας, ο εγκέλαδος. Αυτός χτυπάει τις πλάκες με το ρόπαλό του και έτσι γίνονται οι σεισμοί".
Αυτό ήταν. Από κει το έπιασα και σε μισή ώρα, έτοιμη η παρουσίαση. Πόσο δίκιο είχε ο Σαββόπουλος, όταν τραγουδούσε για τα παιδιά, πως "έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα".
Το επόμενο πρωί το παρουσίασα στο νηπιαγωγείο με μεγάλη επιτυχία. Για να είμαι ειλικρινής, εγώ άλλαζα τις διαφάνειες και τα παιδάκια εν χορώ, περιέγραφαν τον σεισμό και τα μέτρα αυτοπροστασίας. Ήταν μια εργασία διαφορετική και την ευχαριστήθηκα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Κάποιοι τολμούν.

Ο θεσμός του εθελοντή Διασώστη, λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία σε όλες σχεδόν τις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες. Για τα πλεονεκτήματα του θεσμού έχω αναφερθεί σε παρελθούσα ανάρτηση. Στην Χώρα μας βλέπουμε μόνο εθελοντές Πυροσβέστες.
Ενώ εμείς θεωρούμε ότι, οι εθελοντές Διασώστες θα μας πάρουν την δουλειά, κάποιοι τολμούν. Οι Αστυνομικοί, οι οποίοι θεωρούνται το πιο συντηρητικό κομμάτι των Υπηρεσιών Άμεσης Επέμβασης, μελετούν τα διεθνώς ισχύοντα και προτείνουν:

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ"
Εθελοντές Αστυνομικοί, ένας θεσμός που πρέπει να ενεργοποιηθεί

Έχοντας ολοκληρώσει την ανάλυση όλων των σύγχρονων μορφών αστυνόμευσης, διαπιστώνουμε πρωταρχικά ότι όλες διέπονται από το κοινό χαρακτηριστικό της επιθυμίας μιας ενεργούς συμμετοχής της κοινωνίας και πιο συγκεκριμένα των ίδιων των πολιτών.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι πολίτες αναλαμβάνουν ρόλο αστυνομικού για να προστατέψουν τις περιουσίες τους , την ζωή τους κτλ
Παρά το γεγονός ότι καμία από τις σύγχρονες μορφές αστυνόμευσης δεν εισάγει νέα στοιχεία στη γενικότερη εννοιολογική προσέγγιση της αστυνόμευσης, δεν παύουν να αποτελούν μία οργανωμένη και αξιόλογη προσπάθεια κάθε σύγχρονης Αστυνομίας να επιστρέψει στις παραδοσιακές αρχές και αξίες, για τις οποίες συστήθηκε να υπηρετήσει, με τη συμμετοχή των ίδιων πολιτών και της κοινότητας.
Η εθελοντική αστυνόμευση βασίζεται στην εκούσια και ανιδιοτελή συμμετοχή των πολιτών στις προσπάθειες της Αστυνομίας να καταπολεμήσει το έγκλημα και να προσφέρει τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο. Πρόκειται, δηλαδή, για μία μορφή κοινωνικής υπηρεσίας της Αστυνομίας που υλοποιείται με την ενεργή και ουσιαστική συμμετοχή των ίδιων των πολιτών και έτσι :
1- Η εθελοντική αστυνόμευση, κατά συνέπεια, νομιμοποιεί και ενισχύει το ρόλο και την αποστολή της Αστυνομίας σε μία δημοκρατική κοινωνία
2- Ενισχύει τον κοινωνικό ρόλο της αστυνομίας και ανάγει μια διαφορετική σχέση με τους πολίτες , μέσα από μια μορφή συνεργασίας απέναντι στις «κοινωνικές ασθένειες »
3- Η αστυνόμευση αποκτά μια νέα φιλοσοφία , μέσα από την οποία η πολιτεία μόνο κερδισμένη μπορεί να « βγει».
Όσο δε αφορά το νομικό υπόβαθρο , είναι γνωστή η διάταξη του (άρθρου 275, παράγραφος 1 ΚΠΔ ): "Προκειμένου για αυτόφωρα κακουργήματα και πλημμελήματα οι ανακριτικοί υπάλληλοι του άρθρου 33, καθώς και κάθε αστυνομικό όργανο, έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ - ενώ οποιοσδήποτε πολίτης το ΔΙΚΑΙΩΜΑ - να συλλάβουν το δράστη, τηρώντας τις διατάξεις του Συντάγματος και του άρθρου 279 του κώδικα για την άμεση προσαγωγή του στον εισαγγελέα."
Υπάρχουν τέλος, παραδείγματα στην Αγγλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής , όπου ο θεσμός αυτός έχει χαρακτηρισθεί επιτυχημένος.
Τολμήστε το κ Υπουργέ, είναι τρόπος να πραγματωθεί εκ του ασφαλούς η «θεωρεία σας» για τα σώματα ασφαλείας και συγκεκριμένα για την Αστυνομία.

ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Έξω πάμε καλά.

Μπορεί να είμαι ένας από τους ελάχιστους που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είμαι σχεδόν ενθουσιασμένος με την πορεία των διαπραγματεύσεων. Αντίθετα, πολλοί ψηφοφόροι της Κυβέρνησης, άρχισαν την γκρίνια. Κάνουμε λένε, υποχωρήσεις. Σιγά να μην τους δέρναμε κιόλας. Τι ζητάνε δηλαδή. Να μας ζητήσουν συγνώμη που τους χρωστάμε; Να μας στείλει ο Σόιμπλε από μία Μερσέντες δώρο; Και ο Ολάντ από μία Γαλλίδα για σκλάβα; Και εμείς να γκρινιάζουμε ότι δεν είναι το μοντέλο που θέλαμε και η Γαλλίδα δεν είναι κοκκινομάλλα;
Εγώ αντίθετα είμαι ευχαριστημένος, όχι για τα αποτελέσματα, αφού αν δεν μπούνε υπογραφές, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι υπαρκτός και κινδυνεύουμε να βρεθούμε στο δρόμο, όσο κι αν δεν το πιστεύουν μερικοί (οι περισσότεροι Έλληνες). Μου άρεσε το σκηνικό, όπως το έστησε ο Αλέξης και η παρέα του. Τι έχω καταλάβει, από αυτά που άκουσα και από αυτά που διάβασα;
Σωστά κατάλαβαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ότι ο Αλέξης θα παίξει την Χώρα στα ζάρια. Αυτό που δεν κατάλαβαν και οι μέσα και οι ξένοι είναι, πως δεν τον νοιάζει αν χάσει. Ή μάλλον κάτι υποψιάζονταν, γι' αυτό προεκλογικά ρωτούσαν επίμονα "ποιο είναι το Plan B". Σε κάθε περίπτωση δεν περίμεναν να το τραβήξουν στα άκρα. Έτσι ξεκίνησε και η προηγούμενη Κυβέρνηση τις διαπραγματεύσεις, σε κάποια στιγμή έδιωξαν και την τρόικα, αλλά μόλις έμπηξε τις φωνές ή Άγκελα, κάθισαν κότες. Το ίδιο περίμεναν οι Γερμανοί ότι θα γίνει και με τους σημερινούς.
Ο Αλέξης έστησε το σκηνικό όμορφα από την αρχή. Έδωσε τα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας σε δύο ακραίους Εθνικιστές φιλορώσους (έναν Δεξιό και έναν κομμουνιστή, δεν έχει σημασία) και αυτοί πριν καν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η Κυβέρνηση, άρχισαν τις δηλώσεις και τις φιλοφρονήσεις με την παρέα του Πούτιν.
Η Άγκελα βέβαια, δεν μασάει από κάτι τέτοια, οπότε ξηγιέται από την αρχή: 
- Αφήστε τα λόγια και συνεχίστε όπως συμφωνήσαμε, αλλιώς θα πάρετε δρόμο.
- Πες μας πότε θα γίνει αυτό, να ετοιμάσουμε τα χαρτιά.
Οι Γερμανοί δεν μάσησαν, αλλά μάσησαν οι Αμερικάνοι:
- Βρείτε τα με τους Έλληνες, μη γίνει καμιά στραβή και τρέχουμε.
- Δεν γίνεται τίποτα, είναι κότες, θα πάρουν δρόμο από την ΕΕ και μετά θα παρακαλάνε. Θα τους διώξω, γιατί είπαν πως θα μου παίζουν τον ζουρνά και θα χορεύω.
- Κοίτα καλύτερα να σου παίζουν εσένα τον ζουρνά, παρά εμένα μπαλαλάικες. Οπότε βρείτε τα είπα.
Έτσι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις. Οι δικοί μας ατάραχοι βέβαια, γιατί είχαν (και έχουν) έτοιμο Plan B. Αν δεν υπάρξει συμφωνία θα κάνουν δημοψήφισμα. "Μέσα, ή έξω από το ευρώ;". Αν η απάντηση είναι "μέσα", προκηρύσσουν εκλογές. Αν κερδίσουν, με φρέσκια εντολή, πάνε σε Εθνικό νόμισμα. Εύκολα. Βγάζεις Βαρουφάκη, βάζεις Λαπαβίτσα που έχει έτοιμο το σχέδιο και πάμε μόνοι μας.Μόνοι μας δεν γίνεται. Με Αμερικάνους, ή Ρώσους.
Εμείς βέβαια ελπίζουμε να υπάρξει συμφωνία, για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος, ότι είμαστε καλομαθημένοι και δεν μπορούμε να αντέξουμε τις συνέπειες της αλλαγής νομίσματος, ούτε για μία μέρα. Να τριπλασιαστούν οι τιμές των κινητών και των τάμπλετ και να πάθουμε κατάθλιψη.
Αυτό που ξέρουν και οι προηγούμενοι και οι σημερινοί, είναι πως η συμφωνία και οι όροι, δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχουν τα μέτρα που θα πάρεις. Αναδιάρθρωση, ανάπτυξη, διαφθορά, φοροδιαφυγή. Οι προηγούμενοι απέτυχαν σε όλα, επειδή ήταν διαπλεκόμενοι. Προσπαθούσαν να κοροϊδέψουν την τρόικα, ότι κάνουν αναδιάρθρωση στο Δημόσιο επειδή απέλυσαν τις καθαρίστριες, τους φύλακες και επειδή κατάργησαν την Δημοτική Αστυνομία. Αν δεν αλλάξεις τον τρόπο λειτουργίας του Δημόσιου, όσους και να απολύσεις δουλειά δεν γίνεται.
Ενώ οι σημερινοί, επειδή δεν χρωστάνε σε κανέναν, ίσως τα καταφέρουν. Θα δυσαρεστήσουν όμως και πολλούς ψηφοφόρους τους, οι οποίοι τους ψήφισαν για να μην κάνουν αλλαγές. Επειδή λαμόγια υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα. Πολυεπίπεδη επίσης, είναι και η διαφθορά. Γι' αυτό οι Σαμαράς - Βενιζέλος, από την μία φοβούνται ότι ο Αλέξης θα τα καταφέρει και αυτοί θα μείνουν για πάντα στην απ' έξω, από την άλλη ελπίζουν ότι θα υπάρξουν διαρροές και διάσπαση στην Κυβέρνηση και θα επιστρέψουν να μας ξανασώσουν.
Προσωπικά, όλα αυτά δεν με αφορούν. Το μόνο που ελπίζω είναι να βρεθεί μία Κυβέρνηση, να μετατρέψει την Χώρα σε σύγχρονο Δυτικό Κράτος. Να αλλάξει το Δημόσιο, να αλλάξει και η Υπηρεσία μου και να μπορέσω τα υπόλοιπα χρόνια, να εργαστώ σε συνθήκες που βλέπω και ζηλεύω.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Και με μας (το ΕΚΑΒ) τι θα γίνει;

Προσπερνώ γρήγορα την προηγούμενη ανάρτηση, γιατί όπως πάει θα αναγκαστώ να καταπιώ την γλώσσα μου και να ζητήσω συγνώμη επειδή δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ. Το λέω γιατί οι πρώτες ενέργειες της Κυβέρνησης με έχουν εντυπωσιάσει, όπως και οι δηλώσεις των νέων Υπουργών. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι, να αλλάξουν την Χώρα για χάρη των παιδιών μας και στις επόμενες εκλογές, από εδώ μέσα να ανακοινώσω ότι ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ με τα δύο χέρια. Εγώ και πολλοί άλλοι, να πάρουν 180 έδρες και να ξαναγράψουν και το Σύνταγμα.
Ύστερα από κάθε σχηματισμό νέας Κυβέρνησης και απευθυνόμενος στους συναδέλφους μου, γράφω πάντα το ίδιο πράγμα: "ο Δημόσιος Υπάλληλος, δεν χρειάζεται να έχει στραμμένο το βλέμμα στην Κεντρική Πολιτική σκηνή. Του αρκεί να βλέπει στην ίδια του την Υπηρεσία. Άλλαξε κάτι; βελτιώθηκε κάτι; Τότε όλο το Κράτος πάει καλά. Αν το ΕΚΑΒ πάει χάλια, δεν μπορεί το υπόλοιπο Δημόσιο να πάει καλά, ούτε το ίδιο το Κράτος. Γιατί μοχλός ανάπτυξης του Κράτους είναι το Δημόσιο". Περιμένουμε λοιπόν να δούμε την πρόοδο που θα συντελεστεί στην ίδια μας την Υπηρεσία, επειδή δεν πιστεύω ότι η Κυβέρνηση θα βελτιώσει όλους τους άλλους και θα ξεχάσει εμάς.
Για να δούμε όμως που βρισκόμαστε.
Το ΕΚΑΒ είναι η μοναδική Υπηρεσία στον Πλανήτη, που:
  • Δεν έχει Οργανισμό αντίστοιχο του αντικειμένου, αλλά κακέκτυπο του Κρατικού Αθηνών και μάλιστα της προπερασμένης δεκαετίας.
  • Αντίστοιχα δεν έχει Κανονισμό λειτουργίας, γενικό και επιμέρους δραστηριοτήτων.
  • Δεν είναι ένστολη Υπηρεσία.
  • Δεν έχει εναέρια μέσα και δεν πραγματοποιεί πρωτογενείς επεμβάσεις.
  • Δεν έχει σε καθημερινή λειτουργία, ειδικό Τμήμα αντιμετώπισης μαζικών ατυχημάτων και καταστροφών.
  • Δεν έχει Τοπικό σχέδιο Δράσης, ούτε Εθνικό.
  • Δεν έχει χαρτογραφήσει τις ανάγκες του σε προσωπικό και μέσα.
  • Δεν έχει διαχωρίσει το προσωπικό σε βαθμίδες.
  • Έχει ασθενοφόρα μίας κατηγορίας που κάνουν όλες τις δουλειές.
  • Έχει Κινητές Μονάδες στο δρόμο, ενώ σε όλα τα Κράτη αυτές ανήκουν στα Νοσοκομεία.
  • Δεν έχει Ιατρική Εποπτεία.
  • Δεν έχει καθιερωμένα πρωτόκολλα αντιμετώπισης περιστατικού.
  • Δεν έχει πρωτόκολλα στο Συντονιστικό.
  • Δεν έχει επικοινωνίες.
  • Δεν έχει αναπτύξει τηλεματικές εφαρμογές.
  • Δεν έχει αναπτύξει εθελοντικό Τμήμα.
  • Δεν έχει στατιστικές.
  • Δεν έχει μελέτες.
  • Δεν έχει εργασίες.


Δεν έχει, δεν έχει, ή ότι έχει είναι μοναδικό στον Κόσμο.
Τι θα φτιάξει λοιπόν η νέα Κυβέρνηση για το ΕΚΑΒ; Ελπίζω όχι αυτό που θα της ζητήσουμε. Τι θα της ζητήσουμε; Ότι ζητάμε πάντα: "Φέρτε ασθενοφόρα, προσλάβετε προσωπικό, δώστε μεταθέσεις". Και μόλις μας τα φέρουν θα προκόψουμε. Όχι σαν τους χαζούς τους Αστυνομικούς που ζητάνε Πανεπιστημιακές σπουδές και δημιουργία νέων κλάδων εγκληματολογίας και πολιτικών επιστημών.
Εγώ από τη μεριά μου, ένα πράγμα ελπίζω σαν πρώτο βήμα. Να ακυρώσει τον αμαρτωλό διαγωνισμό προμήθειας ασθενοφόρων και να αναθέσει την κατασκευή τους στην ΕΛΒΟ.

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Εκλογές.

Εμένα μου αρέσουν πολύ. Ειδικά από την Κυριακή το βράδυ και μετά. Από τα μούτρα των δημοσιογράφων καταλαβαίνεις το αποτέλεσμα πολύ πριν ανακοινωθεί. Γιατί αυτοί τα έχουν νωρίτερα.
Μου αρέσουν τα πάνελ, οι συζητήσεις, η προσαρμογή των νικητών στην ιδέα ότι είναι Κυβέρνηση και το αντίθετο. Γενικά η αλλαγή ρόλων.
Μου αρέσουν και οι επόμενες μέρες με το μοίρασμα των Υπουργείων. Στη συνέχεια τα πρώτα νομοσχέδια, τα οποία είναι πάντα εντυπωσιακά. Είναι σαν πανηγύρι.
Πλάκα έχουν και οι ψηφοφόροι. Όσοι ξέρουμε ότι ψήφισαν ΝΔ, δεν λένε τίποτα. Όσοι δεν γνωρίζουμε τι ψήφισαν, δηλώνουν ότι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Το έχουμε συνηθίσει, πάντα έτσι γίνεται. Ο Έλληνας πάντα είναι με τον νικητή, γιατί πάνω απ' όλα είναι με την πάρτη του.
Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών ήταν αναμενόμενο, αλλά δεν παύει να είναι εντυπωσιακό.
Εγώ ψήφισα τον Γιώργο. Μου είχε μείνει ένα απωθημένο από την θητεία του ως Πρωθυπουργός. Τότε που απευθύνθηκε στον λαό με την φράση "ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε". Και πήρε την ομόφωνη απάντηση "βουλιάζουμε".
Η συνέχεια γνωστή. Ανατράπηκε από το ίδιο του το Κόμμα, ήρθε άλλη Κυβέρνηση, εφαρμόστηκε το Μνημόνιο με σκληρή λιτότητα, αλλά χωρίς μεταρρυθμίσεις, χάθηκε κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση και να 'μαστε σήμερα με Κυβέρνηση Αριστεράς.
Χρόνια είχα να ψηφίσω Κόμμα που δεν μπήκε στη Βουλή. Από την περασμένη δεκαετία (2000), όταν ψήφισα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη (Μιχάλης Χαραλαμπίδης ). Τον ένα από τους 7 που έγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ. Αυτόν που το 1999 διαφώνησε, δηλώνοντας ότι μέχρι το 2010 η Ελλάδα θα γίνει Γερμανικό προτεκτοράτο. Κατέβηκε με δικό του Κόμμα (Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση ) και δεν μπήκε στην Βουλή. Τότε που τα δανεικά έρχονταν με τα τσουβάλια. Μοναδικό το συναίσθημα λοιπόν.
Προεκλογικά είχα αποφασίσει να κάνω μία φιλελεύθερη στροφή και να ψηφίσω Δημιουργία Ξανά, αφού με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, οι απόψεις και προτάσεις του Προέδρου της, Θάνου Τζήμερου. Τελικά δεν κατέβηκε στις εκλογές και μοιραία σκέφτηκα να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, μόνο και μόνο για την αλλαγή. Την γλύτωσα όμως αφού 20 μέρες πριν την κάλπη, ο Γιώργος αποφάσισε να φύγει από το ΠΑΣΟΚ (το οποίο δεν θα ψήφιζα με την καμία) και να κατέβει με δικό του Κόμμα. 
Με τους αριστερούς δεν έχω πρόβλημα, ούτε με τους δεξιούς. Απλά διαφωνώ με τις απόψεις και των δύο. Αφού όμως δω τα αποτελέσματα. Ποτέ εκ των προτέρων, αφού ποτέ δεν υπήρξα κακοπροαίρετος. Στάθηκα αντίθετος με την διακυβέρνηση Σαμαρά, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς και η καταστροφή που έφερε, ήταν μεγαλύτερη από αυτήν που προσπάθησε να αποτρέψει.
Καινούρια Κυβέρνηση λοιπόν και μάλιστα αριστερή. Ευχή όλων μας είναι να πετύχει. Και όλοι μας οφείλουμε να βάλουμε πλάτη, γιατί όλοι μας είμαστε το ίδιο πατριώτες, άσχετα με ιδεολογικές διαφορές. Οι μόνοι που εύχονται να αποτύχει, είναι οι 400 χιλιάδες (διαπιστωμένα πια) φασίστες και όσοι θα χάσουν την κουτάλα, ελπίζοντας ότι θα ξανάρθουν στα πράγματα για να συνεχίσουν την μάσα.
Εδώ θα είμαστε να τα ξαναπούμε. Μέχρι τότε ο καθένας στη δουλειά του.

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Ο αφοπλισμός του αυτονόητου.

Κάνει προχτές ένα Στέλεχος μία δήλωση, για τις αλλαγές που θα κάνει στην Αστυνομία ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν γίνει Κυβέρνηση. Το παίρνουν οι της Δεξιάς και αρχίζουν τις αντιδηλώσεις: - "Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αφοπλίσει την Αστυνομία". Και ανοίγει μία συζήτηση, η οποία προφανώς θα κρατήσει ως τις εκλογές. Μετά, επίσης προφανώς θα ξεχαστεί. Γιατί ούτε αυτός που έκανε την δήλωση, ούτε αυτοί που του απάντησαν ενδιαφέρονται για την Αστυνομία. Ψήφους μαζεύουν.
Στην Ελλάδα, υπάρχουν τρεις μάχιμες Υπηρεσίες Άμεσης Ανταπόκρισης: Η Αστυνομία, η Πυροσβεστική και το ΕΚΑΒ. Και στον υπόλοιπο Κόσμο το ίδιο. Στην Χώρα μας η πλειοψηφία των Πολιτών έχει σοβαρά παράπονα από αυτές τις Υπηρεσίες. Τα ακούνε κάθε μέρα. Η Πυροσβεστική λιγότερο, λόγω μειωμένης καθημερινής τριβής με τον Πολίτη. Όταν το Καλοκαίρι, πέσουν τίποτα μαζεμένες φωτιές, τα ακούει μαζεμένα!
Πως να μην έχει παράπονα ο Πολίτης, αφού παράπονα και σοβαρά μάλιστα, έχουν οι ίδιοι οι υπάλληλοι από τις Υπηρεσίες τους.
Και οι τρεις, λειτουργούν με μία μοναδική Ελληνική συνταγή, την οποία δεν συναντάς πουθενά αλλού στον Κόσμο. Η συνταγή τροποποιείται, ανάλογα με το ποιος είναι στην Κυβέρνηση και το ποιος είναι στην κορυφή της ιεραρχίας τους. Τροποποιήσεις της πλάκας βέβαια, έτσι για να λέμε ότι κάτι κάναμε, αφού η βασική συνταγή παραμένει η ίδια.
Όλοι (υπάλληλοι των Υπηρεσιών και Πολίτες) θαυμάζουμε την λειτουργία των Υπηρεσιών αυτών στον Πολιτισμένο Κόσμο. Το παράπονό μου είναι πως, κανείς πολιτικός, κανένα Κόμμα δεν βγήκε προεκλογικά να δηλώσει, ότι "όταν γίνουμε Κυβέρνηση, η Αστυνομία/Πυροσβεστική/το ΕΚΑΒ, θα δουλεύει όπως στην Αμερική/Αγγλία/Γαλλία, ή όποιο μοντέλο τέλος πάντων θεωρείται επιτυχημένο".
Όλοι επιμένουν στην Ελληνική Συνταγή, γιατί μόνον αυτή εξασφαλίζει ψήφους, κομματικό έλεγχο των Υπηρεσιών, βόλεμα υμετέρων, εκμετάλλευση των επιτυχιών και των αποτυχιών τους, έλεγχο των προμηθειών τους.
Έχω όμως και μία αμφιβολία. Αν έβγαινε κάποιος πολιτικός και έκανε την παραπάνω δήλωση, ποια θα ήταν η αντίδραση των υπαλλήλων των Υπηρεσιών αυτών; Πως θα αντιδρούσαν όταν συνειδητοποιούσαν ότι από δω και στο εξής στη θητεία τους, θα πρέπει να κάνουν αυτό για το οποίο προσλήφθηκαν; Ένας μεγάλος αριθμός θα αντιδρούσε θετικά.
Υπάρχει όμως και ένας επίσης μεγάλος αριθμός, ο οποίος έχει αποδείξει ότι δεν θέλει να είναι τίποτα περισσότερο από δημόσιος υπάλληλος. Θέλει η Υπηρεσία του να είναι μάχιμη, αλλά την μάχη να την δίνουν οι άλλοι και την δόξα να την μοιράζονται όλοι. Και όλοι να παίρνουν τα ίδια λεφτά!