Translate

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Και με μας (το ΕΚΑΒ) τι θα γίνει;

Προσπερνώ γρήγορα την προηγούμενη ανάρτηση, γιατί όπως πάει θα αναγκαστώ να καταπιώ την γλώσσα μου και να ζητήσω συγνώμη επειδή δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ. Το λέω γιατί οι πρώτες ενέργειες της Κυβέρνησης με έχουν εντυπωσιάσει, όπως και οι δηλώσεις των νέων Υπουργών. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι, να αλλάξουν την Χώρα για χάρη των παιδιών μας και στις επόμενες εκλογές, από εδώ μέσα να ανακοινώσω ότι ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ με τα δύο χέρια. Εγώ και πολλοί άλλοι, να πάρουν 180 έδρες και να ξαναγράψουν και το Σύνταγμα.
Ύστερα από κάθε σχηματισμό νέας Κυβέρνησης και απευθυνόμενος στους συναδέλφους μου, γράφω πάντα το ίδιο πράγμα: "ο Δημόσιος Υπάλληλος, δεν χρειάζεται να έχει στραμμένο το βλέμμα στην Κεντρική Πολιτική σκηνή. Του αρκεί να βλέπει στην ίδια του την Υπηρεσία. Άλλαξε κάτι; βελτιώθηκε κάτι; Τότε όλο το Κράτος πάει καλά. Αν το ΕΚΑΒ πάει χάλια, δεν μπορεί το υπόλοιπο Δημόσιο να πάει καλά, ούτε το ίδιο το Κράτος. Γιατί μοχλός ανάπτυξης του Κράτους είναι το Δημόσιο". Περιμένουμε λοιπόν να δούμε την πρόοδο που θα συντελεστεί στην ίδια μας την Υπηρεσία, επειδή δεν πιστεύω ότι η Κυβέρνηση θα βελτιώσει όλους τους άλλους και θα ξεχάσει εμάς.
Για να δούμε όμως που βρισκόμαστε.
Το ΕΚΑΒ είναι η μοναδική Υπηρεσία στον Πλανήτη, που:
  • Δεν έχει Οργανισμό αντίστοιχο του αντικειμένου, αλλά κακέκτυπο του Κρατικού Αθηνών και μάλιστα της προπερασμένης δεκαετίας.
  • Αντίστοιχα δεν έχει Κανονισμό λειτουργίας, γενικό και επιμέρους δραστηριοτήτων.
  • Δεν είναι ένστολη Υπηρεσία.
  • Δεν έχει εναέρια μέσα και δεν πραγματοποιεί πρωτογενείς επεμβάσεις.
  • Δεν έχει σε καθημερινή λειτουργία, ειδικό Τμήμα αντιμετώπισης μαζικών ατυχημάτων και καταστροφών.
  • Δεν έχει Τοπικό σχέδιο Δράσης, ούτε Εθνικό.
  • Δεν έχει χαρτογραφήσει τις ανάγκες του σε προσωπικό και μέσα.
  • Δεν έχει διαχωρίσει το προσωπικό σε βαθμίδες.
  • Έχει ασθενοφόρα μίας κατηγορίας που κάνουν όλες τις δουλειές.
  • Έχει Κινητές Μονάδες στο δρόμο, ενώ σε όλα τα Κράτη αυτές ανήκουν στα Νοσοκομεία.
  • Δεν έχει Ιατρική Εποπτεία.
  • Δεν έχει καθιερωμένα πρωτόκολλα αντιμετώπισης περιστατικού.
  • Δεν έχει πρωτόκολλα στο Συντονιστικό.
  • Δεν έχει επικοινωνίες.
  • Δεν έχει αναπτύξει τηλεματικές εφαρμογές.
  • Δεν έχει αναπτύξει εθελοντικό Τμήμα.
  • Δεν έχει στατιστικές.
  • Δεν έχει μελέτες.
  • Δεν έχει εργασίες.


Δεν έχει, δεν έχει, ή ότι έχει είναι μοναδικό στον Κόσμο.
Τι θα φτιάξει λοιπόν η νέα Κυβέρνηση για το ΕΚΑΒ; Ελπίζω όχι αυτό που θα της ζητήσουμε. Τι θα της ζητήσουμε; Ότι ζητάμε πάντα: "Φέρτε ασθενοφόρα, προσλάβετε προσωπικό, δώστε μεταθέσεις". Και μόλις μας τα φέρουν θα προκόψουμε. Όχι σαν τους χαζούς τους Αστυνομικούς που ζητάνε Πανεπιστημιακές σπουδές και δημιουργία νέων κλάδων εγκληματολογίας και πολιτικών επιστημών.
Εγώ από τη μεριά μου, ένα πράγμα ελπίζω σαν πρώτο βήμα. Να ακυρώσει τον αμαρτωλό διαγωνισμό προμήθειας ασθενοφόρων και να αναθέσει την κατασκευή τους στην ΕΛΒΟ.

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Εκλογές.

Εμένα μου αρέσουν πολύ. Ειδικά από την Κυριακή το βράδυ και μετά. Από τα μούτρα των δημοσιογράφων καταλαβαίνεις το αποτέλεσμα πολύ πριν ανακοινωθεί. Γιατί αυτοί τα έχουν νωρίτερα.
Μου αρέσουν τα πάνελ, οι συζητήσεις, η προσαρμογή των νικητών στην ιδέα ότι είναι Κυβέρνηση και το αντίθετο. Γενικά η αλλαγή ρόλων.
Μου αρέσουν και οι επόμενες μέρες με το μοίρασμα των Υπουργείων. Στη συνέχεια τα πρώτα νομοσχέδια, τα οποία είναι πάντα εντυπωσιακά. Είναι σαν πανηγύρι.
Πλάκα έχουν και οι ψηφοφόροι. Όσοι ξέρουμε ότι ψήφισαν ΝΔ, δεν λένε τίποτα. Όσοι δεν γνωρίζουμε τι ψήφισαν, δηλώνουν ότι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Το έχουμε συνηθίσει, πάντα έτσι γίνεται. Ο Έλληνας πάντα είναι με τον νικητή, γιατί πάνω απ' όλα είναι με την πάρτη του.
Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών ήταν αναμενόμενο, αλλά δεν παύει να είναι εντυπωσιακό.
Εγώ ψήφισα τον Γιώργο. Μου είχε μείνει ένα απωθημένο από την θητεία του ως Πρωθυπουργός. Τότε που απευθύνθηκε στον λαό με την φράση "ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε". Και πήρε την ομόφωνη απάντηση "βουλιάζουμε".
Η συνέχεια γνωστή. Ανατράπηκε από το ίδιο του το Κόμμα, ήρθε άλλη Κυβέρνηση, εφαρμόστηκε το Μνημόνιο με σκληρή λιτότητα, αλλά χωρίς μεταρρυθμίσεις, χάθηκε κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση και να 'μαστε σήμερα με Κυβέρνηση Αριστεράς.
Χρόνια είχα να ψηφίσω Κόμμα που δεν μπήκε στη Βουλή. Από την περασμένη δεκαετία (2000), όταν ψήφισα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη (Μιχάλης Χαραλαμπίδης ). Τον ένα από τους 7 που έγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ. Αυτόν που το 1999 διαφώνησε, δηλώνοντας ότι μέχρι το 2010 η Ελλάδα θα γίνει Γερμανικό προτεκτοράτο. Κατέβηκε με δικό του Κόμμα (Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση ) και δεν μπήκε στην Βουλή. Τότε που τα δανεικά έρχονταν με τα τσουβάλια. Μοναδικό το συναίσθημα λοιπόν.
Προεκλογικά είχα αποφασίσει να κάνω μία φιλελεύθερη στροφή και να ψηφίσω Δημιουργία Ξανά, αφού με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, οι απόψεις και προτάσεις του Προέδρου της, Θάνου Τζήμερου. Τελικά δεν κατέβηκε στις εκλογές και μοιραία σκέφτηκα να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, μόνο και μόνο για την αλλαγή. Την γλύτωσα όμως αφού 20 μέρες πριν την κάλπη, ο Γιώργος αποφάσισε να φύγει από το ΠΑΣΟΚ (το οποίο δεν θα ψήφιζα με την καμία) και να κατέβει με δικό του Κόμμα. 
Με τους αριστερούς δεν έχω πρόβλημα, ούτε με τους δεξιούς. Απλά διαφωνώ με τις απόψεις και των δύο. Αφού όμως δω τα αποτελέσματα. Ποτέ εκ των προτέρων, αφού ποτέ δεν υπήρξα κακοπροαίρετος. Στάθηκα αντίθετος με την διακυβέρνηση Σαμαρά, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς και η καταστροφή που έφερε, ήταν μεγαλύτερη από αυτήν που προσπάθησε να αποτρέψει.
Καινούρια Κυβέρνηση λοιπόν και μάλιστα αριστερή. Ευχή όλων μας είναι να πετύχει. Και όλοι μας οφείλουμε να βάλουμε πλάτη, γιατί όλοι μας είμαστε το ίδιο πατριώτες, άσχετα με ιδεολογικές διαφορές. Οι μόνοι που εύχονται να αποτύχει, είναι οι 400 χιλιάδες (διαπιστωμένα πια) φασίστες και όσοι θα χάσουν την κουτάλα, ελπίζοντας ότι θα ξανάρθουν στα πράγματα για να συνεχίσουν την μάσα.
Εδώ θα είμαστε να τα ξαναπούμε. Μέχρι τότε ο καθένας στη δουλειά του.

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Ο αφοπλισμός του αυτονόητου.

Κάνει προχτές ένα Στέλεχος μία δήλωση, για τις αλλαγές που θα κάνει στην Αστυνομία ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν γίνει Κυβέρνηση. Το παίρνουν οι της Δεξιάς και αρχίζουν τις αντιδηλώσεις: - "Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αφοπλίσει την Αστυνομία". Και ανοίγει μία συζήτηση, η οποία προφανώς θα κρατήσει ως τις εκλογές. Μετά, επίσης προφανώς θα ξεχαστεί. Γιατί ούτε αυτός που έκανε την δήλωση, ούτε αυτοί που του απάντησαν ενδιαφέρονται για την Αστυνομία. Ψήφους μαζεύουν.
Στην Ελλάδα, υπάρχουν τρεις μάχιμες Υπηρεσίες Άμεσης Ανταπόκρισης: Η Αστυνομία, η Πυροσβεστική και το ΕΚΑΒ. Και στον υπόλοιπο Κόσμο το ίδιο. Στην Χώρα μας η πλειοψηφία των Πολιτών έχει σοβαρά παράπονα από αυτές τις Υπηρεσίες. Τα ακούνε κάθε μέρα. Η Πυροσβεστική λιγότερο, λόγω μειωμένης καθημερινής τριβής με τον Πολίτη. Όταν το Καλοκαίρι, πέσουν τίποτα μαζεμένες φωτιές, τα ακούει μαζεμένα!
Πως να μην έχει παράπονα ο Πολίτης, αφού παράπονα και σοβαρά μάλιστα, έχουν οι ίδιοι οι υπάλληλοι από τις Υπηρεσίες τους.
Και οι τρεις, λειτουργούν με μία μοναδική Ελληνική συνταγή, την οποία δεν συναντάς πουθενά αλλού στον Κόσμο. Η συνταγή τροποποιείται, ανάλογα με το ποιος είναι στην Κυβέρνηση και το ποιος είναι στην κορυφή της ιεραρχίας τους. Τροποποιήσεις της πλάκας βέβαια, έτσι για να λέμε ότι κάτι κάναμε, αφού η βασική συνταγή παραμένει η ίδια.
Όλοι (υπάλληλοι των Υπηρεσιών και Πολίτες) θαυμάζουμε την λειτουργία των Υπηρεσιών αυτών στον Πολιτισμένο Κόσμο. Το παράπονό μου είναι πως, κανείς πολιτικός, κανένα Κόμμα δεν βγήκε προεκλογικά να δηλώσει, ότι "όταν γίνουμε Κυβέρνηση, η Αστυνομία/Πυροσβεστική/το ΕΚΑΒ, θα δουλεύει όπως στην Αμερική/Αγγλία/Γαλλία, ή όποιο μοντέλο τέλος πάντων θεωρείται επιτυχημένο".
Όλοι επιμένουν στην Ελληνική Συνταγή, γιατί μόνον αυτή εξασφαλίζει ψήφους, κομματικό έλεγχο των Υπηρεσιών, βόλεμα υμετέρων, εκμετάλλευση των επιτυχιών και των αποτυχιών τους, έλεγχο των προμηθειών τους.
Έχω όμως και μία αμφιβολία. Αν έβγαινε κάποιος πολιτικός και έκανε την παραπάνω δήλωση, ποια θα ήταν η αντίδραση των υπαλλήλων των Υπηρεσιών αυτών; Πως θα αντιδρούσαν όταν συνειδητοποιούσαν ότι από δω και στο εξής στη θητεία τους, θα πρέπει να κάνουν αυτό για το οποίο προσλήφθηκαν; Ένας μεγάλος αριθμός θα αντιδρούσε θετικά.
Υπάρχει όμως και ένας επίσης μεγάλος αριθμός, ο οποίος έχει αποδείξει ότι δεν θέλει να είναι τίποτα περισσότερο από δημόσιος υπάλληλος. Θέλει η Υπηρεσία του να είναι μάχιμη, αλλά την μάχη να την δίνουν οι άλλοι και την δόξα να την μοιράζονται όλοι. Και όλοι να παίρνουν τα ίδια λεφτά!